Dokumenty<Poprzedni | Spis treści | Następne>
Istnieje kilka metod uzyskania powłoki podczas instalacji. W większości systemów i jeśli nie instalujesz za pośrednictwem konsoli szeregowej, najłatwiejszą metodą jest przejście na drugą konsola wirtualna naciskając lewy Alt-F210 (na klawiaturze Maca, Opcja-F2). Użyj lewego Alt-F1, aby wrócić do samego instalatora.
Jeśli zmiana konsoli nie wchodzi w grę, istnieje również możliwość Wykonaj powłokę pozycja w menu głównym, której można użyć do uruchomienia powłoki. Do menu głównego można dostać się z większości okien dialogowych za pomocą przycisku Wracaj przycisk jeden lub więcej razy. Alternatywnie możesz także otworzyć dodatkową sesję instalatora ssh i wykonać plik Wykonaj powłokę tam - patrz następny rozdział. Typ wyjście aby zamknąć powłokę i wrócić do instalatora.
W tym momencie następuje rozruch z dysku RAM i dostępny jest ograniczony zestaw narzędzi uniksowych do użytku. Możesz zobaczyć, jakie programy są dostępne, wydając polecenie ls /bin /sbin /usr/bin /usr/sbin i wpisując help. Powłoka jest klonem powłoki Bourne'a zwanym Ash i ma kilka ciekawych funkcji, takich jak autouzupełnianie i historia.
Do edycji i przeglądania plików służy edytor tekstu nano. Pliki dziennika systemu instalacyjnego można znaleźć w pliku / var / log katalogiem.
Uwaga: Chociaż w powłoce możesz zrobić w zasadzie wszystko, na co pozwalają dostępne polecenia, opcja użycia powłoki jest tak naprawdę dostępna tylko na wypadek, gdyby coś poszło nie tak i do debugowania.
Wykonywanie czynności ręcznie z poziomu powłoki może zakłócać proces instalacji i skutkować błędami lub niekompletną instalacją. W szczególności powinieneś zawsze pozwolić instalatorowi aktywować partycję wymiany, a nie robić tego samodzielnie z poziomu powłoki.