Dokumenty<Poprzedni | Spis treści | Następne>
Adres MAC każdego interfejsu Ethernet powinien zwykle być globalnie unikalny i technicznie musi być unikalny w swojej domenie rozgłoszeniowej Ethernet. Aby to osiągnąć, producent zwykle przydziela blok adresów MAC z centralnie administrowanej puli (za którą należy uiścić opłatę) i wstępnie konfiguruje jeden z tych adresów na każdym sprzedawanym produkcie.
W przypadku płytek rozwojowych producent czasami chce uniknąć płacenia tych opłat i dlatego nie podaje żadnych globalnie unikalnych adresów. W takich przypadkach użytkownicy sami muszą zdefiniować adresy MAC dla swoich systemów. Gdy nie zdefiniowano adresu MAC dla interfejsu Ethernet, niektóre sterowniki sieciowe generują losowy adres MAC, który może się zmieniać przy każdym rozruchu, a jeśli tak się stanie, dostęp do sieci będzie możliwy nawet wtedy, gdy użytkownik nie ustawił adresu ręcznie, ale
np. przypisywanie półstatycznych adresów IP przez DHCP na podstawie adresu MAC żądającego klienta oczywiście nie działałoby niezawodnie.
Aby uniknąć konfliktów z istniejącymi oficjalnie przypisanymi adresami MAC, istnieje pula adresów zarezerwowana dla tak zwanych adresów „administrowanych lokalnie”. Jest on definiowany przez wartość dwóch określonych bitów w pierwszym bajcie adresu (dobre wyjaśnienie daje artykuł „Adres MAC” w anglojęzycznej Wikipedii). W praktyce oznacza to, że np. dowolny adres zaczynający się od szesnastkowego ca (taki jak ca:ff:ee:12:34:56) może być używany jako adres administrowany lokalnie.
W systemach używających U-Boot jako oprogramowania układowego, adres MAC sieci Ethernet jest umieszczany w zmiennej środowiskowej „ethaddr”. Można to sprawdzić w wierszu polecenia U-Boot poleceniem „printenv ethaddr” i ustawić poleceniem „setenv ethaddr ca:ff:ee:12:34:56”. Po ustawieniu wartości polecenie „saveenv” powoduje, że przypisanie jest trwałe.
3.7.1.2. Problemy z przeniesieniem jądra/Initrd/Device-Tree w U-Boot