funkcje - Online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

funcnts - zlicza fotony w określonych obszarach, z odejmowaniem bkgd

STRESZCZENIE

funkcje [przełączniki] [region_źródłowy] [plik_bkgd] [region_bkgd⎪wartość_bkgd]

OPCJE

-e "ekspozycja_źródłowa[;bkgd_ekspozycja]"
# źródło (bkgd) Obraz ekspozycji PASUJE przy użyciu pasujących plików
-w "ekspozycja_źródłowa[;bkgd_ekspozycja]"
# źródło (bkgd) Obraz ekspozycji FITS przy użyciu transformacji WCS
-t "korek_czasu_źródła[;bkgd_korek_czasu]"
# źródłowa (bkgd) wartość korekcji czasu lub nazwa parametru nagłówka
-g # wyjście przy użyciu ładnego formatu g
-G # wyjście w formacie %.14g (maksymalna precyzja)
-i "[kolumna;]int1;int2..." # interwały oparte na kolumnach
-m # dopasowuje poszczególne regiony źródłowe i bkgd
-p # wyjście w pikselach, nawet jeśli występuje wcs
-r # wyświetla promienie wewnętrzne/zewnętrzne (i kąty) dla pierścieni (i pand)
-s # wyświetla zsumowane wartości
-v "scol[;bcol]" # kolumny wartości src i bkgd dla tabel
-T # wyjście w formacie starbase/rdb
-z # regiony wyjściowe z zerowym obszarem

OPIS

funkcje zlicza fotony w określonych obszarach źródłowych i podaje wyniki dla każdego z nich
region. Regiony są określane przy użyciu mechanizmu filtrowania obszarów przestrzennych. Fotony są
liczone także w określonych regionach bkgd zastosowanych do tego samego lub innego pliku danych
plik danych. (Alternatywnie może być stała wartość tła w liczbach/piksel**2
określone.) Regiony bkgd są albo sparowane jeden do jednego z regionami źródłowymi, albo połączone w pulę
i normalizowane według obszaru, a następnie odejmowane od liczebności źródeł w każdym regionie.
Wyświetlane wyniki obejmują zliczenia odjęte przez bkgd w każdym regionie, a także błąd
na podstawie zliczeń, obszaru w każdym regionie i jasności powierzchni (cnts/obszar**2)
obliczone dla każdego regionu.

Pierwszy argument programu określa obraz wejściowy FITS, tablicę lub nieprzetworzony plik zdarzeń
w procesie. Jeśli określono "stdin", dane są odczytywane ze standardowego wejścia. Użyj Funtools
Notacja w nawiasach określająca rozszerzenia FITS, sekcje obrazu i filtry.

Opcjonalny drugi argument jest deskryptorem regionu źródłowego. Jeżeli nie określono żadnego regionu,
całe pole jest wykorzystywane.

Argumenty tła mogą przybierać jedną z dwóch form, w zależności od tego, czy są oddzielne
określony jest plik tła. Jeśli plik źródłowy ma być również używany jako tło, plik
trzecim argumentem może być obszar tła lub stała wartość oznaczająca
cnt tła/piksel. Alternatywnie trzecim argumentem może być plik danych w tle,
w takim przypadku czwartym argumentem jest region tła. Jeśli nie ma trzeciego argumentu
określony, używana jest stała wartość 0 (tzn. brak tła).

Podsumowując, następujące argumenty poleceń są prawidłowe:

[sh] funkcja # zlicza numer pliku w pliku źródłowym
[sh] funkcja # zlicza region pliku w regionie źródłowym
[sh] funkcje pliku sregion bregion # bkgd rej. pochodzi z pliku źródłowego
[sh] funkcje pliku sregion wartość b# bkgd rej. jest stała
[sh] funkcje sfile sregion bfile bregion # bkgd reg. pochodzi z osobnego pliku

Uwaga: w przeciwieństwie do innych programów Funtools, regiony źródłowe i tła są określone jako
oddzielne argumenty w wierszu poleceń, zamiast być umieszczane w nawiasach jako część
nazw plików źródłowych i tła. Dzieje się tak, ponieważ regiony w funkcjach nie są po prostu
używane jako filtry danych, ale służą również do obliczania obszarów, ekspozycji itp. Jeśli umieścisz
region źródłowy w nawiasach (tzn. użyj go po prostu jako filtra), zamiast określać
jeśli będzie to argument drugi, program nadal będzie zliczał tylko fotony, które przejdą przez filtr regionu.
Jednakże obliczenie powierzchni zostanie przeprowadzone na całym polu, ponieważ pole() jest
domyślny region źródłowy. Rzadko jest to pożądane zachowanie. Z drugiej strony z FITS
tabele binarne, często warto umieścić filtr kolumnowy w nawiasach nazw plików, tak aby
Wewnątrz regionu zliczane są tylko zdarzenia pasujące do filtra kolumny.

Na przykład, aby wyodrębnić liczby w promieniu 22 pikseli od środka pliku
FITS binarna tabela snr.ev i odejmij tło określone na podstawie tego samego obrazu w środku
pierścień o promieniu 50–100 pikseli:

[sh] funcnts snr.ev „okrąg (502,512,22)” „pierścień (502,512,50,100)”
# źródło
# plik danych: snr.ev
# stopni/piksel: 0.00222222
# tło
# plik danych: snr.ev
# jednostki kolumnowe
# obszar: arcsec**2
# surf_bri: cnts/arcsec**2
# surf_err: cnts/arcsec**2

# wyniki odjęte od tła
reg net_counts błąd tło berror obszar surf_bri surf_err
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- ---------
1 3826.403 66.465 555.597 5.972 96831.98 0.040 0.001

# wykorzystano następujące komponenty źródłowe i tło:
regiony źródłowe
----------------
okrąg(502,512,22)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
1 4382.000 1513

regiony tła
--------------------
pierścień (502,512,50,100)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
wszystkie 8656.000 23572

Jednostki powierzchni dla kolumn wyjściowych oznaczonych jako „obszar”, „surf_bri” (jasność powierzchni) i
„surf_err” zostanie podane w sekundach łukowych (jeśli odpowiednie informacje WCS znajdują się w pliku
nagłówki plików danych) lub w pikselach. Jeśli plik danych zawiera informacje WCS, ale nie chcesz, aby arc-
drugie jednostki, użyj -p przełącz, aby wymusić wyjście w pikselach. Również regiony o powierzchni zerowej
Zwykle nie są uwzględniane w tabeli podstawowej (odjętej od tła), ale są uwzględniane
w tabelach źródła wtórnego i bkgd. Jeśli chcesz, aby te regiony zostały uwzględnione w
tabela podstawowa, użyj -z przełącznik.

Zauważ, że proste polecenie sed wyodrębni wyniki odjęte w tle do dalszego działania
analiza:

[sh] cat funcnts.sed
1,/---- .*/d
/^$/,$d

[sh] sed -f funcnts.sed funcnts.out
1 3826.403 66.465 555.597 5.972 96831.98 0.040 0.001

Jeśli określono oddzielne pliki źródłowe i pliki tła, funkcje spróbuje normalizować
obszar tła, tak aby rozmiar piksela tła był taki sam jak piksel źródłowy
rozmiar. Normalizacja ta może mieć miejsce tylko wtedy, gdy dostępna jest odpowiednia informacja WCS
zawarte w obu plikach (np. wartości stopni/pikseli w CDELT). Jeśli którykolwiek plik nie
zawierają wymagane informacje o rozmiarze, normalizacja nie jest wykonywana. W tym przypadku,
obowiązkiem użytkownika jest upewnienie się, że rozmiary pikseli są w obu przypadkach takie same
akta.

Zwykle, jeśli określono więcej niż jeden region tła, funkcje połączy je wszystkie
do jednego regionu i użyj tego obszaru tła do utworzenia odjętego tła
wyniki dla każdego regionu źródłowego. The -m (dopasuj wiele środowisk) mówi przełącznik funkcje
zamiast tego dokonać korespondencji jeden do jednego między obszarami tła i regionami źródłowymi
przy użyciu jednego połączonego obszaru tła. Na przykład domyślnym przypadkiem jest połączenie 2
regiony tła w jeden region, a następnie zastosuj ten region do każdego źródła
regiony:

[sh] funcnts snr.ev "pierścień (502,512,0,22,n=2)" "pierścień(502,512,50,100,n=2)"
# źródło
# plik danych: snr.ev
# stopni/piksel: 0.00222222
# tło
# plik danych: snr.ev
# jednostki kolumnowe
# obszar: arcsec**2
# surf_bri: cnts/arcsec**2
# surf_err: cnts/arcsec**2

# wyniki odjęte od tła
reg net_counts błąd tło berror obszar surf_bri surf_err
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- ---------
1 3101.029 56.922 136.971 1.472 23872.00 0.130 0.002
2 725.375 34.121 418.625 4.500 72959.99 0.010 0.000

# wykorzystano następujące komponenty źródłowe i tło:
regiony źródłowe
----------------
pierścień (502,512,0,22,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
1 3238.000 373
2 1144.000 1140

regiony tła
--------------------
pierścień (502,512,50,100,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
wszystkie 8656.000 23572

Należy pamiętać, że podstawowa zasada filtra regionu „każdy foton jest liczony raz, a żaden foton nie jest liczony
liczone więcej niż raz” nadal ma zastosowanie w przypadku korzystania z The -m aby dopasować regiony tła. To
oznacza to, że jeśli dwa obszary tła nakładają się na siebie, nakładające się piksele będą liczone tylko w jednym
z nich. W najgorszym przypadku, jeśli dwa regiony tła są tym samym regionem, plik
pierwszy otrzyma wszystkie liczby i powierzchnię, a drugi nie otrzyma żadnego.

Korzystanie z -m przełącznik powoduje funkcje aby niezależnie używać każdego z dwóch regionów tła
z każdym z dwóch regionów źródłowych:

[sh] funcnts -m snr.ev "pierścień (502,512,0,22,n=2)" "ann(502,512,50,100,n=2)"
# źródło
# plik danych: snr.ev
# stopni/piksel: 0.00222222
# tło
# plik danych: snr.ev
# jednostki kolumnowe
# obszar: arcsec**2
# surf_bri: cnts/arcsec**2
# surf_err: cnts/arcsec**2

# wyniki odjęte od tła
reg net_counts błąd tło berror obszar surf_bri surf_err
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- ---------
1 3087.015 56.954 150.985 2.395 23872.00 0.129 0.002
2 755.959 34.295 388.041 5.672 72959.99 0.010 0.000

# wykorzystano następujące komponenty źródłowe i tło:
regiony źródłowe
----------------
pierścień (502,512,0,22,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
1 3238.000 373
2 1144.000 1140

regiony tła
--------------------
ann(502,512,50,100,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
1 3975.000 9820
2 4681.000 13752

Należy pamiętać, że większość wielkości zmiennoprzecinkowych jest wyświetlana w formacie „f”. Możesz się zmienić
to do formatu „g” za pomocą -g przełącznik. Może to być przydatne, gdy liczy się każdy piksel
jest bardzo mały lub bardzo duży. Jeśli zależy Ci na maksymalnej precyzji i nie przejmujesz się
kolumny ładnie się układają, użyj -G, który wyświetla wszystkie wartości zmiennoprzecinkowe jako %.14g.

Często tak jest przy liczeniu fotonów przy użyciu kształtów pierścienia i pandy (ciasta i pierścienia).
przydatne jest posiadanie dostępu do promieni (i kątów pandy) dla każdego oddzielnego regionu. The -r
przełącznik doda kolumny promieni i kątów do tabeli wyjściowej:

[sh] funcnts -r snr.ev "pierścień (502,512,0,22,n=2)" "ann(502,512,50,100,n=2)"
# źródło
# plik danych: snr.ev
# stopni/piksel: 0.00222222
# tło
# plik danych: snr.ev
# jednostki kolumnowe
# obszar: arcsec**2
# surf_bri: cnts/arcsec**2
# surf_err: cnts/arcsec**2
# promienie: arcsecs
# kąty: stopnie

# wyniki odjęte od tła
reg net_counts błąd tło berror obszar surf_bri surf_err promień1 promień2 kąt1 kąt2
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- --------- --------- --------- --------- ---------
1 3101.029 56.922 136.971 1.472 23872.00 0.130 0.002 0.00 88.00 nd. nd.
2 725.375 34.121 418.625 4.500 72959.99 0.010 0.000 88.00 176.00 nd. nd.

# wykorzystano następujące komponenty źródłowe i tło:
regiony źródłowe
----------------
pierścień (502,512,0,22,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
1 3238.000 373
2 1144.000 1140

regiony tła
--------------------
ann(502,512,50,100,n=2)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
wszystkie 8656.000 23572

Promienie podawane są w pikselach lub sekundach łukowych (w zależności od obecności informacji WCS),
podczas gdy wartości kąta (jeśli są obecne) są wyrażone w stopniach. Kolumn tych można używać do kreślenia
profile promieniowe. Na przykład skrypt wykres funkcji w dystrybucji funtools) będzie
wykreśl profil promieniowy za pomocą gnuplot (wersja 3.7 lub nowsza). Uproszczona wersja tego
skrypt pokazano poniżej:

#!/ Bin / sh

if [ x"$1" = xgnuplot]; Następnie
if [ x`który gnuplot 2>/dev/null` = x ]; Następnie
echo „BŁĄD: gnuplot niedostępny”
wyjście 1
fi
och
BEGIN{NAGŁÓWEK=1; DANE=0; PLIKI=""; XLABEL="nieznany"; YLABEL="nieznany"}
NAGŁÓWEK==1{
if( $1 == "#" && $2 == "dane" && $3 == "plik:" ){
if( PLIKI != "" ) PLIKI = PLIKI ","
PLIKI = PLIKI 4 USD
}
else if( $1 == "#" && $2 == "promienie:" ){
XLABEL = 3 USD
}
else if( $1 == „#” && $2 == „surf_bri:” ){
YLABEL = 3 USD
}
else if( $1 == „----” ){
printf "ustaw nokey; ustaw tytuł \"funcnts(%s)\"\n", PLIKI
printf "ustaw etykietę xlabel \"promień(%s)\"\n", XLABEL
printf "ustaw etykietę ylabel \"surf_bri(%s)\"\n", YLABEL
wydrukuj „wykres \"-\" używając 3:4:6:7:8 z boxerrorbarami"
NAGŁÓWEK = 0
DANE = 1
Następny
}
}
DANE==1{
jeśli(NF == 12 ){
drukuj 9 USD, 10 USD, (9 USD+10 USD)/2, 7 USD, 8 USD, 7–8 USD, 7 USD+8 USD, 10–9 USD
}
jeszcze{
wyjście
}
}
' ⎪ gnuplot -persist - 1>/dev/null 2>&1

elif [x"$1" = xds9]; Następnie
och
BEGIN{NAGŁÓWEK=1; DANE=0; XLABEL="nieznany"; YLABEL="nieznany"}
NAGŁÓWEK==1{
if( $1 == "#" && $2 == "dane" && $3 == "plik:" ){
if( PLIKI != "" ) PLIKI = PLIKI ","
PLIKI = PLIKI 4 USD
}
else if( $1 == "#" && $2 == "promienie:" ){
XLABEL = 3 USD
}
else if( $1 == „#” && $2 == „surf_bri:” ){
YLABEL = 3 USD
}
else if( $1 == „----” ){
printf "funkcje(%s) promień(%s) surf_bri(%s) 3\n", PLIKI, XLABEL, YLABEL
NAGŁÓWEK = 0
DANE = 1
Następny
}
}
DANE==1{
jeśli(NF == 12 ){
wydrukuj 9 USD, 7 USD, 8 USD
}
jeszcze{
wyjście
}
}
'
więcej
echo "funcnts -r ... ⎪ funcnts.plot [ds9⎪gnuplot]"
wyjście 1
fi

Zatem biegać funkcje i wykreśl wyniki za pomocą gnuplot (wersja 3.7 lub nowsza), użyj:

funcnts -r snr.ev "pierścień(502,512,0,50,n=5)" ... ⎪ funcnts.plot gnuplot

Połączenia -s (suma) przyczyn przełączenia funkcje aby utworzyć dodatkową tabelę zsumowanych (zintegrowanych)
wartości odjęte w tle wraz z domyślną tabelą poszczególnych wartości:

[sh] funcnts -s snr.ev "pierścień(502,512,0,50,n=5)" "pierścień(502,512,50,100)"
# źródło
# plik danych: snr.ev
# stopni/piksel: 0.00222222
# tło
# plik danych: snr.ev
# jednostki kolumnowe
# obszar: arcsec**2
# surf_bri: cnts/arcsec**2
# surf_err: cnts/arcsec**2

# zsumowane wyniki po odjęciu tła
do net_counts błąd tła berror area surf_bri surf_err
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- ---------
1 2880.999 54.722 112.001 1.204 19520.00 0.148 0.003
2 3776.817 65.254 457.183 4.914 79679.98 0.047 0.001
3 4025.492 71.972 1031.508 11.087 179775.96 0.022 0.000
4 4185.149 80.109 1840.851 19.786 320831.94 0.013 0.000
5 4415.540 90.790 2873.460 30.885 500799.90 0.009 0.000

# wyniki odjęte od tła
reg zlicza błąd tła berror area surf_bri surf_err
-------- ------------ --------- ------------ -------- ---- ---------- --------- ---------
1 2880.999 54.722 112.001 1.204 19520.00 0.148 0.003
2 895.818 35.423 345.182 3.710 60159.99 0.015 0.001
3 248.675 29.345 574.325 6.173 100095.98 0.002 0.000
4 159.657 32.321 809.343 8.699 141055.97 0.001 0.000
5 230.390 37.231 1032.610 11.099 179967.96 0.001 0.000

# wykorzystano następujące komponenty źródłowe i tło:
regiony źródłowe
----------------
pierścień (502,512,0,50,n=5)

reg liczy piksele sumcnts sumpix
-------- ------------ --------- ------------ ---------
+1 (2993.000) 305 2993.000 305
+2 (1241.000) 940 4234.000 1245
+3 (823.000) 1564 5057.000 2809
+4 (969.000) 2204 6026.000 5013
+5 (1263.000) 2812 7289.000 7825

regiony tła
--------------------
pierścień (502,512,50,100)

reg liczy piksele
--------------------- ---------
wszystkie 8656.000 23572

Połączenia -t i -e przełączniki umożliwiają zastosowanie odpowiednio korekcji czasu i ekspozycji,
do danych. Należy pamiętać, że poprawki te mają charakter jakościowy, ponieważ
zastosowanie dokładniejszych współczynników korygujących jest zadaniem złożonym i zależnym od misji.
Algorytm stosowania tych prostych poprawek jest następujący:

C = Surowe liczby w regionie źródłowym
Ac = obszar regionu źródłowego
Tc = czas ekspozycji dla danych źródłowych
Ec = średnia ekspozycja w regionie źródłowym, z mapy ekspozycji

B= Surowe zliczenia w obszarze tła
Ab = obszar obszaru tła
Tb= czas (ekspozycji) dla danych tła
Eb = średnia ekspozycja w obszarze tła, z mapy ekspozycji

Następnie liczba netto w regionie źródłowym wynosi

Netto= C - B * (Ac*Tc*Ec)/(Ab*Tb*Eb)

ze standardową propagacją błędów dla Error on Net. Stawka netto byłaby wtedy równa

Stawka netto = Netto/(Ac*Tc*Ec)

Średnią ekspozycję w każdym regionie oblicza się poprzez zsumowanie wartości pikseli w
mapę ekspozycji dla danego regionu, a następnie podzielenie przez liczbę znajdujących się w nim pikseli
region. Mapy ekspozycji są często generowane przy współczynniku bloku > 1 (np. blok 4 oznacza to
każdy piksel ekspozycji zawiera 4x4 piksele w pełnej rozdzielczości) i funkcje zajmie się
blokowanie automatyczne. Używając -e przełącznik, możesz podać zarówno źródło, jak i tło
pliki ekspozycji (oddzielone znakami „;”), jeśli masz oddzielne pliki danych źródłowych i tła.
Jeśli nie dostarczysz pliku ekspozycji tła, należy dołączyć osobne dane tła
file, funkcje zakłada, że ​​ekspozycja została już zastosowana do pliku danych tła.
Ponadto zakłada się, że błąd pikseli w pliku danych tła wynosi zero.

NB: The -e przełącznik zakłada, że ​​mapa ekspozycji nakłada się na plik obrazu dokładnie, z wyjątkiem
dla współczynnika bloku. Każdy piksel obrazu jest skalowany według współczynnika blokowego, aby uzyskać dostęp do
odpowiedni piksel na mapie ekspozycji. Jeśli mapa ekspozycji nie pokrywa się dokładnie
z obrazem, do nie posługiwać się dotychczasowy -e korekta ekspozycji. W tym przypadku nadal jest to możliwe
aby przeprowadzić korektę ekspozycji if zarówno obraz, jak i mapa ekspozycji mają prawidłowe WCS
informacje: skorzystaj z -w przełącznik tak, aby transformacja z piksela obrazu do ekspozycji
piksel korzysta z informacji WCS. Oznacza to, że każdy piksel w obszarze obrazu będzie
najpierw przekształcono ze współrzędnych obrazu na współrzędne nieba, a następnie ze współrzędnych nieba na
współrzędne ekspozycji. Należy pamiętać, że za pomocą -w może wydłużyć czas wymagany do przetwarzania
znacznie skorygować ekspozycję.

Korektę czasu można zastosować zarówno do danych źródłowych, jak i danych tła, za pomocą narzędzia -t przełącznik.
Wartością korekty może być stała numeryczna lub nazwa nagłówka
parametr w pliku źródłowym (lub tle):

[sh] funcnts -t 23.4 ... # numer źródła
[sh] funcnts -t "LIVETIME;23.4" ... # parametr źródła, numeryczny dla bkgd

Jeśli określono korektę czasu, jest ona stosowana również do zliczeń netto (patrz
algorytm powyżej), tak że jednostkami jasności powierzchniowej będą cnts/powierzchnia**2/sek.

Połączenia -i Do uruchomienia używany jest przełącznik (interwałowy). funkcje w wielu interwałach opartych na kolumnach z
tylko jedno przejście danych. Jest to równoznaczne z bieganiem funkcje kilka razy
za każdym razem z innym filtrem kolumn dodanym do danych źródłowych i tła. Dla każdego
interwał, pełny funkcje generowane jest wyjście z wstawionym znakiem przesunięcia wiersza (^L).
pomiędzy każdym biegiem. Ponadto dane wyjściowe dla każdego interwału będą zawierać interwał
specyfikację w nagłówku. Przedziały są bardzo przydatne do generowania twardości rentgenowskiej
współczynniki efektywnie. Oczywiście są one obsługiwane tylko wtedy, gdy zawarte są dane wejściowe
w tabeli.

Obsługiwane są dwa formaty specyfikacji interwału. Najbardziej ogólnym formatem jest pół-
lista rozdzielanych dwukropkami filtrów, które mają być używane jako interwały:

funcnts -i "pha=1:5;pha=6:10;pha=11:15" snr.ev "circle(502,512,22)" ...

Koncepcyjnie będzie to równoznaczne z bieganiem funkcje trzy razy:

funcnts snr.ev'[pha=1:5]' "okrąg(502,512,22)"
funcnts snr.ev'[pha=6:10]' "okrąg(502,512,22)"
funcnts snr.ev'[pha=11:15]' "okrąg(502,512,22)"

Jednak używając -i przełącznik będzie wymagał tylko jednego przejścia danych.

Należy pamiętać, że do określenia interwałów można zastosować złożone filtry:

funcnts -i "pha=1:5&&pi=4;pha=6:10&&pi=5;pha=11:15&&pi=6" snr.ev ...

Program po prostu przepuszcza dane przez każdy filtr po kolei i generuje trzy funkcje
wyjścia, oddzielone znakiem nowego wiersza.

W rzeczywistości, chociaż zamierzeniem jest wspieranie przedziałów dla współczynników twardości, określonych
filtry wcale nie muszą być interwałami. Nie musi też być jeden filtr „interwałowy”.
związany z innym. Na przykład:

funcnts -i "pha=1:5;pi=6:10;energia=11:15" snr.ev "koło(502,512,22)" ...

jest równoznaczne z bieganiem funkcje trzy razy z niepowiązanymi specyfikacjami filtrów.

Drugi format interwału jest obsługiwany w prostym przypadku, w którym używana jest pojedyncza kolumna
aby określić wiele jednorodnych przedziałów dla tej kolumny. W tym formacie nazwa kolumny
jest określony jako pierwszy, po którym następują odstępy:

funcnts -i "pha;1:5;6:10;11:15" snr.ev "circle(502,512,22)" ...

Jest to odpowiednik pierwszego przykładu, ale wymaga mniej pisania. The funkcje program
po prostu doda „pha=” przed każdym z określonych przedziałów. (Pamiętaj, że ten format
nie zawiera znaku „=” w argumencie kolumny.)

Zwykle, kiedy funkcje jest uruchamiany na tabeli binarnej FITS (lub surowej tabeli zdarzeń), jeden
licznik całkowity jest akumulowany dla każdego wiersza (zdarzenia) zawartego w danym obszarze. The -v
„scol[;bcol]” (kolumna wartości) przełącznik będzie gromadził zliczenia przy użyciu wartości z
określoną kolumnę dla danego zdarzenia. Jeśli określono tylko jedną kolumnę, zostanie ona użyta dla
zarówno region źródłowy, jak i tła. Dwie oddzielne kolumny oddzielone średnikiem,
można określić jako źródło i tło. Można użyć specjalnego tokena „$none”.
określić, że kolumna wartości ma być używana dla jednego, ale nie dla drugiego. Na przykład,
'pha;$none' użyje kolumny pha jako źródła, ale użyje liczb całkowitych dla
tło, podczas gdy „$none;pha” zrobi odwrotnie. Jeśli kolumna wartości jest typu
logiczne, wówczas użyta wartość będzie wynosić 1 dla T i 0 dla F. Używane są kolumny wartości, for
na przykład, aby zintegrować prawdopodobieństwa zamiast zliczeń całkowitych.

Jeśli -T Używany jest przełącznik (tabela rdb), dane wyjściowe będą zgodne z bazą danych starbase/rdb
format: tabulatory zostaną wstawione pomiędzy kolumnami, a nie spacje i nastąpi przejście do nowego wiersza
wstawiane między tabelami.

Na koniec zwróć uwagę na to funkcje jest programem graficznym, chociaż można go uruchomić bezpośrednio w systemie FITS
tablice binarne. Oznacza to, że w celu zapewnienia zgodności z wierszami stosowane jest filtrowanie obrazu
że te same wyniki zostaną uzyskane niezależnie od tego, czy tabela lub jej odpowiednik zostaną umieszczone w koszyku
obraz jest używany. Z tego jednak powodu liczba znalezionych liczników jest używana funkcje mogą
różnią się od liczby zdarzeń znalezionych przy użyciu programów filtrujących wiersze, takich jak fundacja or
zabawny Aby uzyskać więcej informacji na temat tych różnic, zobacz dyskusję na temat regionu
Granic.

Korzystaj z funkcji online, korzystając z usług onworks.net