gvhdl — online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

gvhdl - Nakładka na kompilator/symulator VHDL FreeHDL.

STRESZCZENIE

gvhdl [OPCJA] ... [PLIKI_VHDL] ... [PLIKI_OBIEKTÓW] ...

OPIS

FreeHDL to zestaw kompilatorów/symulatorów dla języka opisu sprzętu VHDL. VHDL'93
jak również obsługiwane są standardy VHDL'87.

FreeHDL tłumaczy oryginalne PLIKI źródłowe VHDL na język C++. Wtedy źródłem C++ może być
skompilowane i połączone z jądrem w celu zbudowania programu symulacyjnego. Uruchomienie wygenerowanego
wykonywalny będzie symulować odpowiedni model VHDL. Rzeczywisty proces kompilacji do
wygenerowanie symulatora ze źródła VHDL jest złożonym procesem, który jest obsługiwany przez
gvhdl skrypt.

PLIKI_VHDL to lista nazw plików źródłowych VHDL, które muszą kończyć się na .vhdl lub .vhd. Pierwszy
Nazwa pliku VHDL określa również nazwę pliku wykonywalnego symulatora. To jest finał
plik wykonywalny zostanie nazwany na cześć pierwszego pliku VHDL bez rozszerzenia .vhdl lub .vhd.
Należy pamiętać, że pliki obiektowe oraz symulator zostaną utworzone w bieżącym
katalogiem.

PLIKI_OBIEKTÓW określa listę plików obiektowych, które są połączone z plikiem wykonywalnym symulatora.
gvhdl traktuje wszystkie pliki, które kończą się na .o, jako pliki obiektowe. Zazwyczaj te obiekty
pliki są generowane wcześniej (za pomocą opcji -c) z kodu źródłowego VHDL podczas osobnego
krok kompilacji.

OPCJE

-L VHDLLIB
Ścieżka do katalogu głównego biblioteki VHDL. W tym katalogu kompilator szuka
plik o nazwie v2cc.libs. Plik mapowania v2cc.libs tłumaczy nazwy jednostek bibliotecznych
do katalogów. Należy zauważyć, że można podać więcej niż jeden plik VHDLLIB.

-g Dodaje informacje debugowania do pliku wykonywalnego. W szczegółach, ta opcja kojarzy
wygenerowany kod maszynowy do odpowiednich linii w plikach źródłowych VHDL.

-G Dodaje informacje debugowania do pliku wykonywalnego, ale nie kojarzy z nim kodu maszynowego
Linie źródłowe VHDL. Ta opcja jest faktycznie używana do debugowania wygenerowanego kodu C++.

-c Nie generuj pliku wykonywalnego symulatora. Korzystając z tej opcji, kompilator przetłumaczył
źródła VHDL do plików wykonywalnych i kompiluje je do kodu obiektowego, ale tego nie robi
wygenerować końcowy plik wykonywalny symulatora. Ta opcja jest szczególnie przydatna podczas kompilacji
pakiety VHDL.

-l NAZWA LIB
Powiąż kod źródłowy VHDL z biblioteką VHDL LIBNAME. Domyślnie nazwa biblioteki
PRACA jest używana. Ta opcja jest szczególnie ważna, jeśli komponenty VHDL pochodzą z kilku
Biblioteki VHDL zostaną wbudowane w symulator. Zauważ, że aby
z powodzeniem używać komponentu VHDL z innej niż bieżąca biblioteka robocza,
odpowiednie pliki VHDL muszą zostać znalezione przez kompilator przy użyciu mechanizmów
opisane w v2cc.libs. Ponadto komponenty muszą być skompilowane z odpowiednimi
-l NAZWABIBLIOTEKI opcja.

--zrelaksowana-widoczność-komponentu
Zezwala na niewidoczne domyślne powiązania z PRACA.

--libieee
Dodaj pliki biblioteki standardowej IEEE do pliku wykonywalnego symulacji.

ŚRODOWISKO ZMIENNE

V2CC_LIBRARY_PATH
Zmienna V2CC_LIBRARY_PATH składa się z nazw plików oddzielonych znakiem „:”. oprócz
zmiennej środowiskowej, możesz użyć opcji wiersza poleceń „-L libdir”.
v2cc. Katalogi określone przez "-L" są dodawane przed określonymi
przez V2CC_LIBRARY_PATH. W końcowej ścieżce biblioteki pojawiają się one w takiej samej kolejności jak
w wierszu poleceń.

UTRZYMANY Vhdl PODZBIÓR

Obecnie FreeHDL nie obsługuje całego standardu VHDL'93. Poniższe niekompletne
list zawiera przegląd tego, co nie jest obecnie obsługiwane:

- Indywidualne skojarzenia form typu złożonego nie są obsługiwane.

- Zmienne współdzielone nie są obsługiwane.

- Transakcja atrybutów, cicha, stabilna i opóźniona nie są obsługiwane.

- Atrybuty zdefiniowane przez użytkownika nie są obsługiwane.

- Grupy nie są obsługiwane.

- Przypisania sygnałów chronionych nie są obsługiwane.

- Konfiguracje nie są obsługiwane.

- Obecnie sterowników nie można wyłączyć.

PRZYKŁADY

Zastosowanie

gvhdl -c dodatek.vhdl

zbudować plik obiektowy dla adder.vhdl. Zauważ, że adder.vhdl może zawierać kilka VHDL
modele.

gvhdl dodatek.vhdl

wygeneruje symulator dla trwać Model VHDL znaleziony w adder.vhdl. Jednak w tym
przypadku wszystkie komponenty VHDL, które są wymagane do zbudowania symulatora, muszą zostać uwzględnione
plik źródłowy VHDL.

gvhdl top.vhdl adder.o --libieee

generuje symulator dla ostatniego modelu VHDL znalezionego w top.vhdl, kompilując wszystkie modele w
top.vhdl i łączący (wcześniej wygenerowany) plik obiektowy adder.o oraz standard IEEE
biblioteki do pliku wykonywalnego.

gvhdl -c -l dodatek do mojej biblioteki.vhdl

zbuduje plik obiektowy zawierający wszystkie komponenty dostarczone w adder.vhdl. Jednak w
w tym przypadku komponenty zostaną skojarzone z biblioteką mylib zamiast domyślnej
praca nazwa biblioteki. Zauważ, że opcja -l ma wpływ tylko na wygenerowany kod źródłowy C++, ale
nie zmienia miejsca, w którym przechowywane są pliki obiektowe lub pliki wykonywalne.

SYMULACJA POLECENIA

Po uruchomieniu symulatora drukowane jest krótkie podsumowanie dostępnych poleceń
do ekranu:

C : wykonaj cykle = wykonaj cykle symulacji
n : next = wykonaj następny cykl symulacji
q : wyjdź = wyjdź z symulacji
R : uruchom = wykonaj symulację dla
d : zrzut = sygnały zrzutu
doff : dump off = przestań przesyłać sygnały
don : dump on = kontynuuj przesyłanie sygnałów
s : pokaż = pokaż wartości sygnału
dv : dump var = zrzuć sygnał z list sygnałów
ds : dump show = pokazuje listę zrzuconych sygnałów
nds: number show = pokazuje liczbę zrzuconych sygnałów
dc [-f ] [-T ] [-por ] [-Q]
: konfiguruje proces zrzutu

Zauważ, że sygnały są zapisywane do pliku (domyślna nazwa pliku to „wave.dmp”) w formacie VCD.
Ten format pliku powinien być akceptowany przez każdą przeglądarkę przebiegów VCD. Nazwa pliku jest ustawiona na
„wave.dmp”, ale można go zmienić za pomocą „dc -f ". Pamiętaj jednak, aby wykonać
„dc -f…” przed wykonaniem „d”.

SYMULATOR COMMAND LINE OPCJE

Symulacją można sterować za pomocą parametru wiersza poleceń „-cmd „cmd1; cmd2; ...” gdzie
„cmd1”, „cmd2”, ... to polecenia symulacyjne opisane w poprzedniej sekcji. Notatka
że każde polecenie musi być oddzielone znakiem „;”. Np. wykonanie

./top -cmd "d; uruchom 1000 ns; q;"

uruchomi program symulacyjny „top”, zrzuci wszystkie sygnały i uruchomi symulację na 1000 ns.
Ostatecznie symulacja zostaje zakończona. Właściwie ostatnie polecenie „q;” jest opcjonalny jako
symulator automatycznie kończy działanie, gdy tylko zostanie wykonane ostatnie polecenie.

Korzystaj z gvhdl online, korzystając z usług onworks.net