hbal — online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

hbal - równoważenie klastrów dla Ganeti

STRESZCZENIE

hbal {opcje zaplecza...} [opcje algorytmu...] [opcje raportowania...]

hbal --wersja

Opcje zaplecza:

{ -m grupa | -L[ ścieżka ] [-X] | -t plik danych | -I ścieżka }

Opcje algorytmu:

[ --max-procesor współczynnik procesora ] [ --min-dysk współczynnik dysku ] [ -l ograniczenie ] [ -e wynik ] [ -g delta ] [
--min-limit-wzmocnienia próg ] [ -O nazwa... ] [ --brak ruchu dysku ] [ --brak-ruchów-instancji ] [
-U plik-util ] [ --ignoruj-dynu ] [ --ignore-soft-błędy ] [ --mond tak|nie ] [ --mond-xen ]
[ --exit-on-missing-mond-data ] [ --tryb ewakuacji ] [ --ograniczona-migracja ] [
--wybierz-instancje natychmiast... ] [ --wyklucz-instancje natychmiast... ]

Opcje raportowania:

[ -C[ filet ] ] [ -P[ Pola ] ] [ --print-instancje ] [ -S filet ] [ -w... | -q ]

OPIS

hbal to system równoważenia klastra, który sprawdza bieżący stan klastra (węzły z
ich całkowity i wolny dysk, pamięć itp.) oraz rozmieszczenie instancji i oblicza serię
kroki mające na celu doprowadzenie klastra do lepszego stanu.

Zastosowany algorytm został zaprojektowany tak, aby był stabilny (tj. dawał takie same wyniki, gdy
ponowne uruchomienie go od środka rozwiązania) i dość szybko. Nie jest to jednak
zaprojektowany jako doskonały algorytm: możliwe jest, aby trafił w róg, z którego
nie może znaleźć poprawy, ponieważ wygląda tylko o jeden „krok” do przodu.

Program uzyskuje dostęp do stanu klastra poprzez Rapi lub Luxi. Żąda również danych przez
network ze wszystkich MonD z opcją --mond. Obecnie korzysta wyłącznie z danych wyprodukowanych przez
Kolektor obciążenia procesora.

Domyślnie program będzie wyświetlał rozwiązanie przyrostowo w miarę jego obliczania, w a
nieco tajemniczy format; aby uzyskać rzeczywistą listę poleceń Ganeti, użyj -C opcja.

ALGORYTM
Program działa w niezależnych krokach; na każdym kroku obliczamy najlepszy ruch instancji
co obniża ocenę klastra.

Możliwym typem przenoszenia dla instancji są kombinacje przełączania awaryjnego/migracji i
zamień dyski tak, że zmieniamy jeden z węzłów instancji, a drugi pozostaje
(ale ewentualnie ze zmienioną rolą, np. z pierwotnej staje się drugorzędną). Lista to:

· przełączanie awaryjne (f)

· zastąpić drugorzędny (r)

· zastąpić podstawowy, złożony ruch (f, r, f)

· przełączanie awaryjne i zastępowanie wtórnych, również kompozytowych (f, r)

· zastąpić drugorzędny i awaryjny, także kompozytowy (r, f)

Nie robimy jedynej pozostałej możliwości zastąpienia obu węzłów (r, f, r, f lub the
odpowiednik f, r, f, r), ponieważ ruch ten wymaga wyczerpującego wyszukiwania obu kandydatów
węzły podstawowe i drugorzędne, a liczba węzłów wynosi O(n*n). Co więcej, to
nie wydaje się dawać lepszych wyników, ale spowoduje więcej wymian dysków.

INWESTYCJE OGRANICZENIA
Na każdym kroku zapobiegamy przeniesieniu instancji, jeśli spowodowałoby to:

· węzeł do przejścia w stan awarii N+1

· instancja przejścia do węzła offline (węzły offline są albo odczytywane z klastra
lub zadeklarowane z -O; osuszone węzły są uważane za offline)

· konflikt oparty na znacznikach wykluczeń (znaczniki wykluczeń są odczytywane z klastra i/lub definiowane
za pośrednictwem --wykluczenia-znaczniki opcjonalnie)

· maksymalny stosunek vcpu/pcpu do przekroczenia (konfigurowany przez --max-procesor)

· minimalny procent wolnego dysku, aby zejść poniżej skonfigurowanego limitu (skonfigurowanego przez --min-dysk)

CLUSTER PUNKTACJA
Jak powiedziano wcześniej, algorytm próbuje zminimalizować wynik klastra na każdym kroku. Obecnie
ten wynik jest obliczany jako ważona suma następujących składników:

· odchylenie standardowe procentu wolnej pamięci

· odchylenie standardowe procentu zarezerwowanej pamięci

· suma procentów zarezerwowanej pamięci

· odchylenie standardowe procentu wolnego dysku

· liczba węzłów, które nie powiodły się. Sprawdzenie N+1

· liczba instancji żyjących (jako pierwszorzędne lub drugorzędne) na węzłach offline; w
sens hbal (i innych htools) opróżnione węzły są uważane za offline

· liczba instancji żyjących (jako podstawowe) na węzłach offline; różni się to od powyższego
metryki, pomagając przełączać awaryjne takie instancje w klastrach z 2 węzłami

· odchylenie standardowe stosunku procesora wirtualnego do fizycznego (dla pierwotnych instancji
węzeł)

· odchylenie standardowe ułamka dostępnych wrzecion (w trybie dedykowanym,
wrzeciona reprezentują wrzeciona fizyczne; w przeciwnym razie ta nadsubskrypcyjna miara dla IO
obciążenia, a współczynnik nadsubskrypcji jest brany pod uwagę przy obliczaniu liczby
dostępne wrzeciona)

· odchylenie standardowe dynamicznego obciążenia węzłów, dla procesora, pamięci, dysku i sieci

· odchylenie standardowe obciążenia procesora podane przez MonD

· liczba wystąpień z pierwotnym i wtórnym w tej samej domenie awarii

Wartości wolnej pamięci i wolnego dysku pomagają zapewnić, że wszystkie węzły są w pewnym stopniu zrównoważone
ich wykorzystanie zasobów. Zarezerwowana pamięć pomaga zapewnić, że węzły są nieco
zrównoważony w utrzymywaniu instancji drugorzędnych i że żaden węzeł nie ma zarezerwowanej zbyt dużej ilości pamięci
dla N+1. I wreszcie, procent N+1 pomaga kierować algorytmem w stronę eliminacji
N+1 awarii, jeśli to możliwe.

Z wyjątkiem błędów N+1, liczby wystąpień offline i naruszenia domeny błędów
liczy, używamy odchylenia standardowego, ponieważ gdy jest używane z wartościami w ustalonym zakresie (my
użyj procentów wyrażonych jako wartości od zera do jednego), daje to spójne wyniki we wszystkich
wszystkie metryki (istnieje kilka drobnych problemów związanych z różnymi środkami, ale to działa
ogólnie dobrze). Wartości typu „liczba” będą miały wyższy wynik, a zatem będą miały większe znaczenie
do równoważenia; dlatego są one lepsze w przypadku twardych ograniczeń (takich jak ewakuacja węzłów i
naprawianie awarii N+1). Na przykład liczą się instancje offline (tzn
instancje żyjące w węzłach offline) spowoduje, że algorytm będzie aktywnie przenosił instancje
z dala od węzłów offline. To, w połączeniu z ograniczeniem umieszczania określonym przez tryb offline
węzłów, spowoduje ewakuację tych węzłów.

Wartości obciążenia dynamicznego należy odczytać z zewnętrznego pliku (Ganeti nie dostarcza
je) i są obliczane dla każdego węzła jako: suma obciążenia procesora instancji podstawowej, suma obciążenia jednostki podstawowej
obciążenie pamięci instancji, suma obciążenia dysku instancji podstawowej i dodatkowej (jak generuje DRBD
zapisuj obciążenie również w węzłach drugorzędnych w normalnym przypadku, aw scenariuszach zdegradowanych również czytaj
obciążenie) i sumę obciążenia sieci instancji podstawowej. Przykład, jak je wygenerować
wartości wejściowe do hbal polegałyby na śledzeniu listy xm dla instancji w ciągu dnia i przez
obliczanie delty wartości procesora i przesyłanie tego za pośrednictwem -U opcja dla wszystkich instancji
(i zachowaj pozostałe metryki jako jeden). Aby algorytm zadziałał, wystarczy
że wartości są spójne dla metryki we wszystkich instancjach (np. wszystkie instancje używają
cpu%, aby zgłosić użycie procesora, a nie coś związanego z liczbą wykorzystanych sekund procesora, jeśli
procesory są różne) i że są znormalizowane do zakresu od zera do jednego. Zauważ, że jest
zaleca się, aby od tego czasu nie przyjmować zera jako wartości obciążenia dla żadnej metryki instancji
drugorzędne instancje nie są dobrze wyważone.

Obciążenie procesora z kolektora danych MonD będzie używane tylko wtedy, gdy wszystkie MonD są uruchomione,
w przeciwnym razie nie wpłynie to na wynik klastra. Ponieważ nie możemy znaleźć obciążenia procesora każdego z nich
instancji, możemy założyć, że obciążenie procesora instancji jest proporcjonalne do liczby
jego vcpus. Dzięki tej heurystyce instancje z węzłów o dużym obciążeniu procesora będą miały tendencję do przenoszenia
do węzłów z mniejszym obciążeniem procesora.

W idealnie zrównoważonym klastrze (wszystkie węzły tego samego rozmiaru, wszystkie instancje tego samego rozmiaru i
równomiernie rozłożone w węzłach), wartości dla wszystkich metryk wyniosłyby zero, przy czym
wyjątkiem całkowitego procentu zarezerwowanej pamięci. To nie zdarza się zbyt często w
ćwiczyć :)

OFFLINE INSTANCJE
Ponieważ obecne wersje Ganeti nie zgłaszają pamięci używanej przez instancje offline (niedziałające),
ignorowanie stanu uruchomienia instancji spowoduje błędne obliczenia. Z tego powodu,
Algorytm odejmuje rozmiar pamięci wyłączonych instancji od wolnej pamięci ich węzłów
węzeł główny, w efekcie symulując uruchamianie takich instancji.

WYKLUCZENIE TAGI
Mechanizm znaczników wykluczeń ma na celu zapobieganie instancjom, które działają z tym samym obciążeniem
(np. dwa serwery DNS), aby wylądować w tym samym węźle, co spowodowałoby, że odpowiedni węzeł byłby a
SPOF dla danej usługi.

Działa poprzez oznaczanie instancji określonymi tagami, a następnie tworzenie map wykluczeń na podstawie
te. To, które tagi są faktycznie używane, można skonfigurować za pomocą wiersza poleceń (opcja
--wykluczenia-znaczniki) lub dodając je do tagów klastra:

--exclusion-tags=a,b
Spowoduje to utworzenie wszystkich tagów instancji formularza A:*, B:* być brane pod uwagę dla
mapa wykluczeń

grupa tagi htools:iextags:a, htools:iextags:b
Spowoduje to utworzenie tagów instancji A:*, B:* należy wziąć pod uwagę w przypadku mapy wykluczeń. Więcej
dokładnie sufiks tagów klastra zaczynający się od htools:iextags: stanie się
przedrostek znaczników wykluczeń.

Obie powyższe formy oznaczają, że dwie instancje mają (np.) tag a: fuj or b:pasek
nie zakończy się na tym samym węźle.

MIGRACJE TAGI
Jeśli Ganeti jest wdrożony w klastrze heterogenicznym, migracja między klastrami może nie być możliwa
wszystkie węzły grupy węzłów. Jednym z przykładów takiej sytuacji jest aktualizacja hiperwizora
węzeł po węźle. Aby hbal był świadomy tych ograniczeń, stosujemy następujące znaczniki klastra
używany.

grupa tagi htools:migracja:a, htools:migracja:b, itp
To sprawia, że ​​tagi węzłów formularza A:*, B:*itd. należy uznać za migrację
ograniczenie. Dokładniej, sufiks tagów klastra rozpoczynający się od
htools:migracja: stanie się prefiksem tagów migracji. Tylko te
migracje zostaną wzięte pod uwagę, jeśli wszystkie tagi migracji źródła
węzeł są również obecne w węźle docelowym.

grupa tagi htools:allowmigration:x::y dla migracja tagi x i y
Oznacza to, że węzeł został oznaczony y jest w stanie odbierać instancje w taki sam sposób jak if
mieli x etykietka.

Tak więc w prostym przypadku aktualizacji hiperwizora oznaczanie wszystkich węzłów, które były
wystarczy zaktualizować za pomocą tagu migracji. W bardziej skomplikowanych sytuacjach zawsze tak jest
możliwe jest użycie innego znacznika migracji dla każdego używanego hiperwizora i wyraźne określenie
dozwolone kierunki migracji wg htools:zezwól na migrację: tagi.

LOKALIZACJA TAGI
W grupie węzłów niektóre węzły mogą być bardziej narażone na awarie jednocześnie z powodu:
wspólna przyczyna błędu (np. jeśli korzystają z tego samego zasilacza). Ganeti może być
informowany o tych częstych przyczynach niepowodzeń za pomocą znaczników.

grupa tagi htools:nlokalizacja:a, htools:nlokalizacja:b, itp
To sprawia, że ​​tagi węzłów formularza A:*, B:*, itp. uważa się za wspólne
przyczyna awarii.

Uwzględniane są instancje z węzłem głównym i dodatkowym, które mają wspólną przyczynę niepowodzenia
źle umieszczone. Chociaż takie miejsca docelowe są zawsze dozwolone, liczą się one mocno do
wynik klastra.

OPCJE

Opcje, które można przekazać do programu to:

-DO, --polecenia-drukowania
Wydrukuj listę poleceń na końcu przebiegu. Bez tego program będzie tylko
pokaż krótsze, ale tajemnicze wyjście.

Zauważ, że lista ruchów zostanie podzielona na niezależne kroki, zwane „zestawami zadań”,
ale tylko do kontroli wizualnej, a nie do rzeczywistej równoległości. Nie jest
można je zrównoleglić bezpośrednio, gdy są wykonywane za pomocą poleceń „gnt-instance”,
ponieważ musi zostać wykonane polecenie złożone (np. przełączanie awaryjne i wymiana dysków).
seryjnie. Wykonywanie równoległe jest możliwe tylko przy użyciu backendu Luxi i
-L opcja.

Algorytm podziału ruchów na zestawy zadań polega na akumulacji ruchów do
następny ruch dotyka węzłów już dotkniętych przez bieżące ruchy; to znaczy my
nie można wykonać równolegle (ze względu na alokację zasobów w Ganeti) i tak zaczynamy
nowy zestaw zadań.

-P, --print-węzły
Drukuje stan węzła przed i po, w formacie zaprojektowanym tak, aby umożliwić użytkownikowi
zrozumieć najważniejsze parametry węzła. Zobacz stronę podręcznika narzędzia(1) dla
więcej szczegółów na temat tej opcji.

--print-instancje
Drukuje mapę instancji przed i po. Jest to mniej przydatne, ponieważ stan węzła,
ale może pomóc w zrozumieniu przenoszenia instancji.

-O Nazwa
Ta opcja (którą można podać wiele razy) oznacza węzły jako istniejące nieaktywny.
Oznacza to kilka rzeczy:

· instancje nie będą umieszczane na tych węzłach, nawet tymczasowo; np obsługi produkcji rolnej, która zastąpiła
pierwotny move nie jest dostępne, jeśli węzeł drugorzędny jest w trybie offline, ponieważ ten ruch
wymaga przełączania awaryjnego.

· te węzły nie będą uwzględniane w obliczeniach punktacji (z wyjątkiem
procent instancji w węzłach offline)

Zauważ, że algorytm oznaczy również jako offline wszystkie węzły, które są zgłaszane przez RAPI
jako takie lub które mają „?” w danych wejściowych opartych na plikach w dowolnych polach numerycznych.

-e wynik, --min-score=*wynik*
Ten parametr określa, o ile powyżej granicy N+1 może nas spotkać wynik klastra
bądź zadowolony i zmienia obliczenia na dwa sposoby:

· jeśli klaster ma wynik początkowy niższy od tej wartości, to nie wchodzimy
algorytm w ogóle i wyjść z sukcesem

· podczas procesu iteracyjnego, jeśli osiągniemy wynik niższy od tej wartości, wychodzimy
algorytm

Domyślna wartość parametru to obecnie 1e-9 (wybrana empirycznie).

-g delta, --min-wzmocnienie=*delta*
Ponieważ algorytm równoważenia może czasami skutkować bardzo małymi ulepszeniami,
które przynoszą mniejszy zysk, niż kosztują w czasie relokacji, ten parametr (defaulting
do 0.01) reprezentuje minimalne wzmocnienie, którego potrzebujemy podczas kroku, aby kontynuować
balansowy.

--min-gain-limit=*próg*
Powyższa opcja min-gain zadziała tylko wtedy, gdy wynik klastra już jest
poniżej próg (domyślnie 0.1). Powodem tego ustawienia jest to, że o godz
wysokie wyniki klastra (źle zbalansowane klastry), nie chcemy przerywać ponownego równoważenia
zbyt szybko, ponieważ późniejsze zyski mogą być nadal znaczące. Jednak pod
próg, całkowity zysk jest tylko wartością progową, więc możemy wyjść wcześniej.

--brak ruchu dysku
Ten parametr zapobiega używaniu przez hbal przenoszenia dysku (tj. „gnt-instance
zamień-dyski") operacji. Spowoduje to znacznie szybsze wyważenie, ale z
Oczywiście ulepszenia są ograniczone. To użytkownik decyduje, kiedy użyć
jedno lub drugie.

--brak-ruchów-instancji
Ten parametr uniemożliwia hbal używanie przesunięć instancji (tj. „gnt-instance
migrate/failover"). Spowoduje to użycie tylko powolnej wymiany dysku
operacje, a także zapewnią gorszą równowagę, ale mogą być przydatne w ruchu
instancje w pobliżu są uważane za niebezpieczne lub nie są preferowane.

--tryb ewakuacji
Ten parametr ogranicza listę instancji branych pod uwagę do przeniesienia do tych
żyjąc w węzłach offline/drenowanych. Może być używany jako (luzem) zamiennik
Własność Ganetiego węzeł gnt ewakuować, z uwagą, że nie gwarantuje pełnej
ewakuacja.

--ograniczona-migracja
Ten parametr zabrania jakichkolwiek ruchów zastępczych (frf), jak również tych
przeniesienia w trybie wymiany i przełączania awaryjnego (rf) tam, gdzie nie ma głównego węzła instancji
osuszony. Jeśli jest używany razem z opcją --evac-mode, jedyne migracje, które to robią
hbal zrobi, to migracje instancji z osuszonego węzła. Może to być przydatne, jeśli
podczas ponownej instalacji podstawowego systemu operacyjnego migracja jest możliwa tylko z poziomu
starego systemu operacyjnego do nowego systemu operacyjnego. Należy jednak pamiętać, że zazwyczaj tagi migracji są używane
lepszy wybór.

--select-instances=*instancje*
Ten parametr oznacza podane instancje (jako listę oddzieloną przecinkami) jako jedyne
te, które są przesuwane podczas ponownego równoważenia.

--exclude-instances=*instancje*
Ten parametr oznacza, że ​​podane instancje (jako lista oddzielona przecinkami) nie istnieją
przeniesiony podczas przywracania równowagi.

-U plik-util
Ten parametr określa plik przechowujący informacje o dynamicznym wykorzystaniu instancji
który zostanie użyty do dostosowania algorytmu równoważenia w celu wyrównania obciążenia węzłów
(w przeciwieństwie do statycznego wykorzystania zasobów). Plik ma format „nazwa_instancji
cpu_util mem_util disk_util net_util”, gdzie interpretowane są parametry „_util”
jako liczby, a nazwa instancji musi dokładnie pasować do instancji odczytanej
Ganeti. W przypadku nieznanych nazw instancji program przerwie działanie.

Jeśli nie zostaną podane, domyślne wartości to jedna dla wszystkich metryk, a zatem są dynamiczne
wykorzystanie ma tylko jeden wpływ na algorytm: wyrównanie wtórnego
instancje w węzłach (jest to jedyna metryka, która nie jest śledzona przez inną,
wartość dedykowana, a tym samym obciążenie dysku wystąpień spowoduje wystąpienie wtórne
wyrównanie). Zauważ, że wartość jeden wpłynie również nieznacznie na wartość podstawową
liczba instancji, ale jest to już śledzone za pomocą innych metryk, a tym samym
wpływ dynamicznej eksploatacji będzie praktycznie nieistotny.

--ignoruj-dynu
Jeśli zostanie podany, wszystkie informacje o dynamicznym wykorzystaniu zostaną zignorowane przy założeniu, że:
0. Ta opcja będzie miała pierwszeństwo przed wszelkimi danymi przekazanymi przez opcję -U lub przez
MonD z opcją --mond i --mond-data.

--ignore-soft-błędy
Jeśli zostanie podana, wszystkie kontrole błędów miękkich zostaną pominięte podczas rozważania wyważenia
ruchy. W ten sposób można osiągnąć postęp w klastrze, w którym wszystkie węzły znajdują się w jednym
zły stan z punktu widzenia polityki, na przykład przekroczenie współczynnika nadsubskrypcji na procesorze lub wrzecionach.

-S filename, --save-cluster=*nazwa_pliku*
Jeśli podano, stan klastra przed bilansowaniem jest zapisywany do podanego pliku
plus rozszerzenie „oryginalny” (tj filename.original) i stan na końcu
bilansowania zapisywany jest do podanego pliku z rozszerzeniem "balanced" (tzn
filename.zrównoważony). Pozwala to na ponowne podanie stanu klastra do samego hbal
lub na przykład hspace za pomocą opcji -t.

-t plik danych, --text-data=*plik danych*
Specyfikacja backendu: nazwa węzła przechowującego plik i informacje o instancji
(jeśli nie zbierasz przez RAPI lub LUXI). Ten lub jeden z pozostałych backendów musi być
wybrany. Opcja jest opisana na stronie podręcznika narzędzia(1).

--mond=*tak|nie*
Jeśli zostanie podany, program zapyta wszystkie MonDs, aby pobrać dane z obsługiwanych danych
kolektory w sieci.

--mond-xen
Jeśli podano, zapytaj również kolekcjonerów specyficznych dla Xen z MonD, pod warunkiem monitorowania
demony są w ogóle pytane.

--exit-on-missing-mond-data
Jeśli podano, przerwij, jeśli dane, które można uzyskać z zapytania MonD, są niekompletne. The
domyślnym zachowaniem jest kontynuacja najlepszego odgadnięcia na podstawie informacji statycznych.

--mond-dane plik danych
Nazwa pliku zawierającego dane dostarczone przez MonD, w celu zastąpienia zapytania MonDs
przez sieć. Jest to najczęściej używane do debugowania. Plik musi być w formacie JSON
format i przedstawić tablicę obiektów JSON, po jednym dla każdego węzła, z dwoma elementami.
Pierwszy członek o nazwie node to nazwa węzła, a drugi członek o nazwie
raporty to tablica obiektów raportu. Obiekty raportu muszą być w tym samym
format wygenerowany przez agenta monitorowania.

-m grupa
Specyfikacja backendu: zbieraj dane bezpośrednio z grupa podane jako argument
przez RAPI. Opcja jest opisana na stronie podręcznika narzędzia(1).

-L [ścieżka]
Specyfikacja backendu: zbieraj dane bezpośrednio od głównego demona, który ma być
skontaktowano się za pośrednictwem LUXI (wewnętrzny protokół Ganeti). Opcja jest opisana w
strona man narzędzia(1).

-X Korzystając z backendu Luxi, hbal może również wykonywać podane polecenia. The
metoda wykonania polega na wykonaniu poszczególnych zestawów zadań (zob -C opcja
szczegóły) w oddzielnych etapach, przerywając, jeśli w dowolnym momencie zestaw zadań nie zawiera wszystkich zadań
udany. Każdy krok rozwiązania równoważącego zostanie dokładnie przetłumaczony
jedno zadanie Ganeti (posiadające od jednego do trzech kodów operacyjnych) i wszystkie kroki w a
zestaw zadań będzie wykonywany równolegle. Same zestawy zadań są wykonywane szeregowo.

Wykonywanie serii zadań może zostać przerwane, patrz poniżej obsługa sygnałów.

-l N, --max-długość=*N*
Ogranicz rozwiązanie do tej długości. Można to wykorzystać na przykład do zautomatyzowania
wykonanie bilansowania.

--max-cpu=*współczynnik-procesora*
Maksymalny stosunek procesora wirtualnego do fizycznego, jako liczba zmiennoprzecinkowa większa niż
lub równy jeden. Na przykład określenie współczynnik procesora as 2.5 oznacza, że ​​dla 4 procesorów
maszyna, maksymalnie 10 procesorów wirtualnych powinno być używanych jako podstawowe
instancje. Wartość dokładnie jeden oznacza, że ​​nie będzie nadmiernej subskrypcji procesora
(z wyjątkiem czasu procesora używanego przez sam węzeł), a wartości poniżej jednego nie tworzą
sens, ponieważ oznacza to, że inne zasoby (np. dysk) nie zostaną w pełni wykorzystane z powodu
Ograniczenia procesora.

--min-dysk=*współczynnik-dysku*
Minimalna ilość pozostałego wolnego miejsca na dysku, wyrażona jako liczba zmiennoprzecinkowa. Dla
przykład, określanie współczynnik dysku as 0.25 oznacza, że ​​co najmniej jedna czwarta dysku
w węzłach należy pozostawić wolne miejsce.

-G uuid, --group=*identyfikator użytkownika*
W klastrze wielogrupowym wybierz tę grupę do przetworzenia. W przeciwnym razie hbal będzie
przerwać, ponieważ nie może zrównoważyć wielu grup w tym samym czasie.

-v, --gadatliwy
Zwiększ szczegółowość danych wyjściowych. Każde użycie tej opcji zwiększy
gadatliwość (obecnie więcej niż 2 nie ma sensu) od domyślnego jednego.

-Q, --cichy
Zmniejsz szczegółowość danych wyjściowych. Każde użycie tej opcji zmniejszy
gadatliwość (mniej niż zero nie ma sensu) od domyślnej wartości jeden.

-V, --wersja
Po prostu pokaż wersję programu i wyjdź.

SYGNAŁ OBSŁUGA

Podczas wykonywania zadań przez LUXI (używając opcji -X), normalnie hbal wykona wszystkie zadania
dopóki nie wystąpi jeden błąd lub wszystkie zadania zakończą się pomyślnie.

Ponieważ równoważenie może zająć dużo czasu, możliwe jest wcześniejsze zatrzymanie hbal na dwa sposoby:

· wysyłając SIGINT (^C), hbal zarejestruje żądanie zakończenia i będzie czekać
aż do zakończenia aktualnie przesyłanych zadań, w którym to momencie zakończy się (z kodem wyjścia 0
jeśli wszystkie zadania zakończyły się poprawnie, w przeciwnym razie z kodem wyjścia 1 jak zwykle)

· wysyłając SIGTERM, hbal natychmiast zakończy działanie (z kodem wyjścia 2); to jest
obowiązkiem użytkownika jest skontaktowanie się z Ganeti i sprawdzenie wyniku
aktualnie wykonywane zadania

Zauważ, że w każdej sytuacji zabicie hbala jest całkowicie bezpieczne, albo za pomocą powyższych sygnałów
lub za pomocą dowolnego innego sygnału (np. SIGQUIT, SIGKILL), ponieważ same zadania są przetwarzane
przez Ganeti, podczas gdy hbal (po poddaniu) tylko obserwuje ich postępy. W tym przypadku,
użytkownik będzie musiał zapytać Ganeti o wyniki pracy.

EXIT STATUS

Status wyjścia polecenia będzie równy zero, chyba że z jakiegoś powodu algorytm zawiódł
(np. błędne dane węzła lub instancji), nieprawidłowe opcje wiersza poleceń lub (w przypadku job
wykonanie) jedno z zadań nie powiodło się.

Po rozpoczęciu wykonywania zadania przez Luxi (-X), jeśli wyważanie zostało wcześniej przerwane (przez
SIGINTlub przez --max-length), ale wszystkie zadania zostały wykonane pomyślnie, wtedy status wyjścia to
zero; niezerowy kod wyjścia oznacza, że ​​należy zbadać stan klastra, ponieważ a
zadanie nie powiodło się lub nie mogliśmy obliczyć jego statusu, co może również wskazywać na problem z plikiem
stronie Ganeti.

Korzystaj z hbal online, korzystając z usług onworks.net