gtbl - Bulutta Çevrimiçi

Program:

ADI

tbl - troff için tabloları biçimlendir

SİNOPSİS

tbl [-Özgeçmiş] [Dosyaları ...]

TANIM

Bu kılavuz sayfası, GNU sürümünü açıklamaktadır. tbl, groff belgesinin bir parçası olan
biçimlendirme sistemi tbl içine gömülü tabloların açıklamalarını derler troff girdi dosyaları
tarafından anlaşılan komutlara troff. Normalde, kullanılarak çağrılmalıdır. -t
seçeneği Groff. Unix ile son derece uyumludur tbl. GNU tarafından üretilen çıktı tbl
Unix ile işlenemez troff; GNU ile işlenmesi gerekir troff. dosya yoksa
komut satırında veya dosya adında verilen - verilir, standart girdi okunur.

SEÇENEKLER

-C Tanımak için uyumluluk modunu etkinleştirin . TS ve .TE takip ettiğinde bile
boşluk veya yeni satır dışındaki karakter. Öncü karakterler (\a) şu şekilde işlenir:
yorumlandı.

-v Sürüm numarasını yazdırın.

DİL

tbl içine sarılmış tablo açıklamalarını bulmayı umuyor . TS (tablo başlangıcı) ve .TE (tablo
sonu) makrolar. Bu tür tablo bölümlerinin her birinde, aşağıdakiler kullanılarak başka bir tablo tanımlanabilir:
talep .T& son komuttan önce .TE. Her tablo tanımı aşağıdakilere sahiptir:
yapısı:

Küresel seçenekleri
Bu isteğe bağlıdır. Bu tablo bölümü, dağıtılan bu seçeneklerden birkaçını kullanabilir.
1 veya daha fazla satır. NS global seçenek Bölüm her zaman bir tarafından bitirilmelidir noktalı virgül ;
.

tablo biçim şartname
Bu kısım verilmelidir, isteğe bağlı değildir. Sütun sayısını belirler
(hücreler). Ayrıca her hücre merkezi, sol olacak şekilde sınıflandırılır.
ayarlanmış veya sayısal, vb. Bu belirtim birkaç satıra sahip olabilir, ancak
tarafından bitirilmek nokta . son satırın sonunda. Her hücre tanımından sonra,
sütun belirticilere eklenebilir, ancak bu isteğe bağlıdır.

Hücreler varsayılan olarak bir sekme karakteriyle ayrılır. Bu tarafından değiştirilebilir global
seçenek tbl(c), Burada c keyfi bir karakterdir.

BASİT ÖRNEKLER

En kolay tablo tanımıdır.
. TS
ccc .
Bu ortalanmış
Peki, bu da
.TE
Kullanarak c c c, tüm tablodaki her hücre ortalanacaktır. ayırıcı karakter
burada varsayılan çıkıntı.

Sonuç,

Bu ortalanmış
Peki, bu da

Bu tanım aynı
. TS
sekme(@);
cc.
Bu@is@merkezli
@bu@ayrıca
.TE
Burada, ayırma sekmesi karakteri harf olarak değiştirilir. @.

Ayrıca bir başlık eklenebilir ve merkezleme yönleri birçok başka şekilde değiştirilebilir.
formatları:
. TS
sekme(@);
css
lcn .
Başlık
sol@merkezler@123
başka bir@numara@75
.TE
Sonuç,

Başlık
sol merkezler 123
başka bir sayı 75
İşte l anlamına geliyor sola dayalı, ve n anlamına geliyor sayısal, burada olan doğrulandı.

KULLANIM

Küresel seçenekleri
Hemen ardından gelen satır . TS makrosu aşağıdaki globallerden herhangi birini içerebilir
seçenekler (karakterlerin durumu yok sayılarak – Unix tbl yalnızca tüm seçenekleri kabul eder)
karakterler küçük harf veya tüm karakterler büyük harf), boşluklar, sekmeler veya virgüllerle ayrılmış:

tüm kutu Tablonun her bir maddesini bir kutuya koyun.

kutu Masayı bir kutuya koyun.

merkez Tabloyu ortalayın (varsayılan sola dayalıdır). Alternatif anahtar kelime adı merkez
da tanınır (bu bir GNU tbl uzantısıdır).

ondalık nokta(c)
Sayısal sütunlarda ondalık nokta olarak tanınacak karakteri ayarlayın (GNU tbl
bir tek).

sınırlandırmak(xy)
kullanım x ve y için başlangıç ​​ve bitiş sınırlayıcıları olarak ek(1).

çift ​​kutu
Masayı ikili bir kutuya koyun.

çift ​​çerçeve
Doublebox ile aynı (yalnızca GNU tbl).

genişletmek Tabloyu mevcut satır uzunluğu kadar geniş yapın (sütun ayrımı sağlayarak
faktör). Bir veya daha fazla 'x' sütun belirteci kullanılıyorsa yok sayılır (aşağıya bakın).

Sütun genişliklerinin toplamının geçerli satır uzunluğundan büyük olması durumunda,
sütun ayırma faktörü sıfıra ayarlanır; bu tür tablolar sağ kenar boşluğuna uzanır,
ve hiç sütun ayrımı yoktur.

çerçeve Kutu ile aynı (yalnızca GNU tbl).

çizgi boyutu(n)
Satırları veya kuralları ayarlayın (örn. kutu) içinde n-nokta türü.

hiçbir şey yok Sayfa sonlarını önlemek için saptırmalar kullanmayın (yalnızca GNU tbl). Normalde tbl girişimleri
saptırmaları kullanarak kutulu tablolarda istenmeyen kırılmaları önlemek için. Bu
bazen, dipnotlar,
örneğin kullanılır.

boşluksuz
Veri öğelerinde baştaki ve sondaki boşlukları yoksay (yalnızca GNU tbl).

şimdi öğrenmek Geçerli satır genişliğini aşan tablolarla ilgili uyarıları kapatın (GNU tbl
bir tek).

sekme(x) karakteri kullan x giriş verileri satırındaki öğeleri ayırmak için sekme yerine.

Genel seçenekler noktalı virgülle bitmelidir. Bir seçenek arasında boşluk olabilir
ve parantez içindeki argümanı.

tablo biçim şartname
Genel seçeneklerden sonra, tablonun her satırının biçimini açıklayan satırlar gelir. Her biri
bu tür biçim satırı, son biçim satırının dışında, tablonun bir satırını tanımlar.
(bir nokta ile bitirmeniz gereken) tablonun kalan tüm satırlarını açıklar. Bir tek-
anahtar karakter, tablonun her satırının her sütununu tanımlar. Anahtar karakterler olabilir
boşluklar veya sekmelerle ayrılır. Birden çok satır için biçim belirtimlerini çalıştırabilirsiniz
virgülle ayırarak aynı satırda birleştirin.

Her bir anahtar karakteri, yazı tipi ve punto boyutunu belirleyen belirteçlerle takip edebilirsiniz.
sütun genişliğini, sütunlar arası aralığı vb. belirleyen ilgili öğenin

En uzun biçim satırı, tablodaki sütun sayısını tanımlar; eksik biçim
biçim satırlarının sonundaki tanımlayıcıların L. Verilerdeki fazladan sütunlar
(karşılık gelen biçim girişi olmayan) yoksayılır.

Kullanılabilir anahtar karakterler şunlardır:

a,A Bu sütundaki en uzun satırı ortalayın ve ardından bu sütundaki diğer tüm satırları sola yaslar
bu ortalanmış çizgiye göre sütun. Fikir, böyle bir alfabetik kullanmaktır.
alt sütunlar (dolayısıyla anahtar karakterin adı) ile birlikte L; onlar
alt sütunlar denir çünkü A öğeler göreli olarak 1n ile girintilenir L girişleri.
Örnek:

. TS
sekme(;);
Inan.
birinci öğe;1
alt öğe iki;2
alt öğe üç;3
.T&
Inan.
madde onbir;11
alt öğe yirmi iki;22
alt öğe otuzüç;33
.TE

Sonuç:

1. öğe
alt öğe iki 2
alt öğe üç 3
madde onbir 11
alt öğe yirmi iki 22
alt öğe otuzüç 33

c,C Öğeyi sütun içinde ortalayın.

l,L Sütun içinde öğeyi sola yaslayın.

n,N Sütundaki öğeyi sayısal olarak yasla: Sayıların birim konumları hizalanır
dikey olarak. Bir rakamın yanında bir veya daha fazla nokta varsa, en sağdakini kullanın.
biri dikey hizalama için. Nokta yoksa, en sağdaki rakamı kullanın.
dikey hizalama; aksi takdirde, öğeyi sütun içinde ortalayın. Hizalama olabilir
'\&' kullanarak belirli bir konuma zorlamak; bunun bir veya daha fazla örneği varsa
verilerde bulunan özel (yazdırılmayan) karakter için en soldakini kullanın.
hizalama. Örnek:

. TS
n.
1
1.5
1.5.3
abcde
bir\&bcde
.TE

Sonuç:

1
1.5
1.5.3
abcde
abcde

Sayısal girişler ile birleştirilirse L or R girişler - bu, aşağıdaki durumlarda gerçekleşebilir:
tablo formatı ile değiştirilir .T& – en genişi ortalayın numara (girilen verilerin
altında N belirteç rejimi) göreli en geniş L or R girişin korunması,
tüm sayısal girişlerin hizalanması. aksine A yazın, fazladan bir şey yok
girinti.

Denklemleri kullanma (işlenecek ek) kullanan sütunlar içinde N belirteci
nedeniyle çoğu durumda sorunlu tbldikey bulma algoritması
hizalama, yukarıda açıklandığı gibi. küresel kullanarak sınırlamak seçenek, ancak, bu
yapmak mümkün tbl içindeki verileri yoksay ek Bu amaçla sınırlayıcılar.

r,R Sütun içindeki öğeyi sağa yaslayın.

s,S Soldaki önceki öğeyi bu sütuna yay. İlk sütun için izin verilmez.

^ Bu sütundaki bir önceki satırdan girişi aşağı yay. İlk satır için izin verilmez.

_,- Bu girişi yatay bir çizgiyle değiştirin. için '_' ve '-' kullanılabileceğini unutmayın.
sütun ayırıcı satırlar için değil, yalnızca tablo alanları.

= Bu girişi çift yatay bir çizgiyle değiştirin. '=' için kullanılabileceğini unutmayın
sütun ayırıcı satırlar için değil, yalnızca tablo alanları.

| Karşılık gelen sütun dikey bir kural haline gelir (bunlardan ikisi bitişikse, bir
çift ​​dikey kural).

İlk anahtar harfinin solunda veya sonuncunun sağında dikey bir çubuk
tablonun kenarında bir çizgi oluşturur.

Bir tablo içindeki veri biçimini değiştirmek için .T& komut (satırın başında).
Bunu, aşağıdakine benzer biçim ve veri satırları (ancak genel seçenek yok) izler. . TS
istek.

Sütun belirticilere
Anahtar harfleri sütununda (herhangi bir sırayla) son eklerde görünebilen belirteçler şunlardır:

b,B Kısa formu fB (etkilenen girişleri kalın yapın).

d,D '^' sütun belirteci veya '\^' kullanarak satırları dikey olarak kapsayan bir öğe başlatın
veri öğesi, dikey olarak ortalamak yerine aralığının altında (GNU tbl
bir tek). Örnek:

. TS
tab(;) tüm kutu;
ll
ben
r^
ben rd.
0000; bilgi çubuğu
T{
1111
.br
2222
T};foo
r;
T{
3333
.br
4444
T};çubuk
\^;\^
.TE

Sonuç:

┌─────┬────────┐
│0000 │ bilgi çubuğu │
├─────┼────────┤
│1111 │ │
│2222 │ │
├─────┤ │
│ r │ foo │
├─────┼────────┤
│3333 │ │
│4444 │ çubuk │
└─────┴────────┘
e,E Eşit aralıklı sütunlar yapın. Bu belirteçle işaretlenen tüm sütunlar aynı şeyi alır
Genişlik; bu, etkilenen sütun genişlikleri hesaplandıktan sonra gerçekleşir (bu,
en büyük genişlik değeri kuralları).

f,F Bu belirteçlerden herhangi birinin ardından bir yazı tipi adı gelebilir (bir veya iki
karakter uzunluğunda), yazı tipi numarası (tek basamak) veya parantez içindeki uzun ad (
son biçim bir GNU tbl uzantısıdır). Tek harfli bir yazı tipi adı bir harfle ayrılmalıdır
veya aşağıdakilerden daha fazla boşluk.

i,I Kısa formu fI (etkilenen girdileri italik yapın).

m,M Bu bir GNU tbl uzantısıdır. Bu belirteçlerden herhangi birini bir makro takip edebilir.
ad (bir veya iki karakter uzunluğunda) veya parantez içinde uzun ad. Bir-
harf makro adı, aşağıdakilerden bir veya daha fazla boşlukla ayrılmalıdır.
Burada adı belirtilebilecek makro, oluşturulmadan önce tanımlanmalıdır.
tablo. Tablonun hücre metninin çıktısı alınmadan hemen önce çağrılır. Uygulandığı gibi
şu anda, bu makro yalnızca blok girişi kullanılıyorsa, yani aradaki metin kullanılırsa çağrılır.
'T{' ve 'T}'. Makro yalnızca basit öğeleri içermelidir troff değiştirme talepleri
metin ayarı, tireleme, boyut veya yazı tipi gibi metin bloğu biçimlendirme. makro
denir sonra gibi diğer hücre modifikasyonları b, f or v çıktılar. Böylece makro
diğer değişiklik belirteçlerinin üzerine yazabilir.

p,P Bir sayının ardından bu, etkilenen alanlar için bir nokta boyutu değişikliği yapar. Eğer
imzalanmışsa, geçerli nokta boyutu artırılır veya azaltılır (imzalı bir sayı kullanılarak
imzalı bir rakam yerine bir GNU tbl uzantısıdır). Ardından bir nokta boyutu belirleyicisi
bir sütun ayırma numarası ile bir veya daha fazla boşlukla ayrılmalıdır.

t,T Satırları dikey olarak kapsayan bir öğeyi, aralığının en üstünde başlatmak yerine,
dikey olarak ortalayarak.

u,U İlgili sütunu bir yarım satır yukarı taşıyın.

v,V Bir sayı ile takip edilen bu, bir uygulamada kullanılacak dikey satır aralığını gösterir.
çok satırlı tablo girişi. İmzalanmışsa, geçerli dikey satır aralığı
artırılmış veya azaltılmış (imzalı bir rakam yerine işaretli bir sayı kullanmak,
GNU tbl uzantısı). Bir sütunun ardından dikey satır aralığı belirteci
ayırma numarası bir veya daha fazla boşlukla ayrılmalıdır. Etkisi yoksa
karşılık gelen tablo girişi bir metin bloğu değil.

w,W Minimum sütun genişliği değeri. ya tarafından takip edilmelidir troff(1) genişlik ifadesi
parantez içinde veya birimsiz bir tamsayı. Herhangi bir birim verilmezse, en birimler kullanılır.
Dahil edilen metin blokları için varsayılan satır uzunluğu olarak da kullanılır. birden fazla kullanılırsa
Belirli bir sütunun genişliğini belirtmek için birkaç kez, son giriş geçerli olur.

x,X Genişletilmiş bir sütun. Tüm sütun genişliklerini bir olmadan hesapladıktan sonra x belirteç, kullanım
bu sütun için kalan çizgi genişliği. Birden fazla genişletilmiş ise
sütun, kalan yatay alanı etkilenen sütunlar arasında eşit olarak dağıtın
(bu bir GNU uzantısıdır). Bu özellik, bir
minimum sütun genişliği.

z,Z Genişlik hesaplama amaçları için ilgili sütunu yoksayın, bu, kullanmayın
alanları, ancak genişliğini hesaplamak için yalnızca bu sütunun belirleyicileri.

Anahtar karakterdeki bir sayı soneki, en birimlerde sütun ayrımı olarak yorumlanır
(eğer orantılı olarak çarpılırsa genişletmek seçenek açık – tabloların fazla olması durumunda bu
sıfır olabilir). Varsayılan ayırma 3n'dir.

sütun belirteci x ile karşılıklı olarak münhasırdır e ve w (fakat e birbirini dışlayan değil
ile w); belirli bir sütun için birden çok kez belirtilirse, son giriş geçerli olur:
x ikisini de kaldırır e ve w, ya da e or w geçersiz kılmaları x.

tablo veri
Biçim satırlarını, tablonun gerçek verilerini içeren satırlar takip eder, ardından
nihayet tarafından .TE. Bu tür veri satırlarında öğeler normalde sekme karakterleriyle ayrılır
(veya ile belirtilen karakter çıkıntı seçenek). Uzun giriş satırları kırılabilir
satırdaki son karakter '\' ise (sonradan kaybolur) birden çok satır
birleştirme).

Bunu not et tbl sütun genişliklerini satır satır hesaplar, her girişe \w uygulayarak
bir metin bloğu değildir. Sonuç olarak, aşağıdaki gibi yapılar

. TS
c, l.
\s[20]AA
AAAA
.TE

hata; ya söylemelisin

. TS
cp20, lp20.
MM
AAAA
.TE

or

. TS
c, l.
\s[20]AA
\s[20]MMMM
.TE

Bir çizgiyi başlatan bir nokta ve ardından bir rakam dışında herhangi bir şey bir troff komutu olarak işlenir,
değişmeden geçti. Bu durumda masa pozisyonu değişmez.

Bir veri satırı yalnızca '_' veya '=' içeriyorsa, sırasıyla tek veya çift satır
o noktada masaya çizilen; bir veri satırındaki tek bir öğe yalnızca '_' öğesinden oluşuyorsa
veya '=', o zaman bu öğe, komşularına katılan tek veya çift bir çizgi ile değiştirilir. Eğer
bir veri öğesi yalnızca '\_' veya '\=' öğelerinden oluşur, sırasıyla tek veya çift çizgi çizilir
komşularına katılmayan bu noktada tarlanın karşısında.

Yalnızca '\Rx' ('x' herhangi bir karakter) içeren bir veri öğesi, aşağıdakilerin tekrarları ile değiştirilir:
sütun kadar geniş 'x' karakteri (komşularına katılmaz).

Yalnızca '\^' içeren bir veri öğesi, hemen yukarıdaki alanın kapsandığını gösterir.
bu satırın üzerine aşağı doğru

Metin bloklar
Verileri tek bir giriş olarak girmek için bir metin bloğu kullanılabilir;
sekmeler arasında basit dize. 'T{' ile başlar ve 'T}' ile kapatılır. Eski
bir satırı bitirmeli ve ikincisi bir satır başlatmalı, muhtemelen ardından diğer veri sütunları gelmelidir
(sekmelerle ayrılmış veya çıkıntı küresel seçenek).

Varsayılan olarak, metin bloğu daha önce etkin olan ayarlarla biçimlendirilir.
tabloya girerken, muhtemelen geçersiz kılınan m, v, ve w tbl belirteçleri. Örneğin,
tüm metin bloklarını düzensiz sağa yapmak için .na başlamadan hemen önce . TS (Ve .ad
tablodan sonra).

'w' veya 'x[cq] belirteçlerinden biri verilmezse herşey bir metin bloğu aralığının sütunları,
metin bloğunun varsayılan uzunluğu (daha kesin olmak gerekirse, metni işlemek için kullanılan satır uzunluğu
metin bloğu sapması) L×C/(N+1) olarak hesaplanır, burada 'L' geçerli satır uzunluğudur, 'C'
metin bloğunun kapsadığı sütun sayısı ve 'N' içindeki toplam sütun sayısı
masa. Bununla birlikte, kayıtta döndürülen gerçek sapma genişliğinin \n[dl]
sonunda metin bloğu genişliği olarak kullanılır. Gerekirse, metni de kontrol edebilirsiniz.
doğrudan bir ekleme ile blok genişliği .LL 'T{'den hemen sonra istek.

Diğer
numara kaydı \n[TW] masa genişliğini tutar; tablonun kendisinde kullanılamaz
ancak aramadan hemen önce tanımlanır .TE böylece bu makro bunu kullanabilir.

tbl ayrıca bir makro tanımlar .T# kutulu bir tablonun alt ve yan çizgilerini üreten.
Süre tbl tablonun sonunda bu makronun kendisini çağırır mı, makro tarafından kullanılabilir
sayfa altbilgisinde arayarak çok sayfalı tablolar için kutular oluşturmak için paketler. Bir
bunun örneği şu şekilde gösterilmektedir -MS bir tablo varsa bu işlevi sağlayan makrolar
ile başlar . TS H standart çağrı yerine . TS makro.

ETKİLEŞİM İLE EQN

tbl(1) her zaman önce çağrılmalıdır ek(1) (groff(1) otomatik olarak ilgilenir
önişlemcilerin doğru sırası).

GNU TBL GELİŞTİRMELER

Bir tablodaki sütun sayısında veya metin sayısında herhangi bir sınırlama yoktur.
bloklar. Sütun genişliklerine karar verilirken yalnızca tablonun satırları değil, tüm satırları dikkate alınır.
ilk 200. Tablo devamı (.T&) satırları ilk 200 satırla sınırlı değildir.

Sayısal ve alfabetik öğeler aynı sütunda görünebilir.

Sayısal ve alfabetik öğeler yatay olarak yayılabilir.

tbl rakamla başlayan kayıt, dize, makro ve saptırma adlarını kullanır 3. Ne zaman
kullanma tbl ile başlayan isimleri kullanmaktan kaçınmalısınız. 3.

GNU TBL İÇİNDE MAKROS

Dan beri tbl kendi makrolarını tanımlar (her tablodan hemen önce) bir 'son-
makro' makrosu. Ek olarak, kaçış karakteri kapatılmalıdır. Burada bir
örnek.

.eo
.de YAPILABİLİR ..
. TS
tüm kutu sekmesi(;);
cl.
\$1;\$2
.TE
...
.ec
.ATABLE Bir masa
.ATABLE Başka bir tablo
.ATABLE Ve "başka bir tane"

Ancak, tüm özelliklerinin olmadığını unutmayın. tbl bir makroya sarılabilir çünkü tbl Gördükleri
giriş daha erken troff. Örneğin, dikey olarak hizalanmış sayı biçimlendirme
ondalık sayılar başarısız olur, çünkü bu sayılar makro parametreleri olarak iletilirse
nokta hizalama tarafından gerçekleştirilir tbl kendisi: Yalnızca '\$1', '\$2' vb.'ni görür ve bu nedenle
ondalık noktayı tanıyamıyor.

onworks.net hizmetlerini kullanarak gtbl'yi çevrimiçi kullanın