bashdb - Online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

bashdb - skrypt debugera bash

STRESZCZENIE

bashdb [Opcje] [--] nazwa-skryptu [scenariusz Opcje]

bashdb [Opcje] -C ciąg-wykonawczy

bash --Debugger. [opcje-bash...] nazwa-skryptu [scenariusz Opcje]

OPIS

"bashdb" to skrypt basha, do którego aranżuje debugowanie innego skryptu basha. ten
debugger ma podobny interfejs poleceń jak gdb(1).

Sposób, w jaki ten skrypt organizuje debugowanie, polega na dołączeniu (a właściwie "źródle"-ing)
jakiś kod wspierający debugowanie, a następnie pozyskiwanie danego skryptu lub ciągu poleceń.

Jednym z problemów związanych z pozyskiwaniem debugowanego skryptu jest to, że nazwa programu przechowywana w $0 będzie
„bashdb” zamiast nazwy skryptu do debugowania. Zdebugowany skrypt:
pojawiają się w stosie wywołań nie jako najwyższy element, ale jako element poniżej „bashdb”. Jeśli to jest z
obawy, użyj ostatniej formy podanej powyżej, "bash --debugger" nazwa-skryptu [opcje-skryptu].

Jeśli używasz skryptu bashdb i musisz przekazać opcje do skryptu do debugowania, dodaj „--”
przed nazwą skryptu. To powie bashdb, aby nie próbował przetwarzać żadnych dalszych opcji.

Zobacz instrukcję obsługihttp://bashdb.sourceforge.net/bashdb.html> jak dzwonić
debuggera z poziomu twojego programu lub zorganizuj wywołanie debugera, gdy twój
program otrzymuje sygnał.

OPCJE

-h | --Wsparcie
Wydrukuj komunikat o użyciu w przypadku błędu standardowego i zakończ z kodem powrotu 100.

-A | --adnotacja poziom
Ustawia wyprowadzanie dodatkowych informacji o stosie i stanie, co umożliwia nakładkom takim jak
emacs do śledzenia, co się dzieje bez odpytywania.

Jest to potrzebne do testowania regresji. Użycie tej opcji jest równoznaczne z wydaniem:

ustaw adnotację LEVEL

wewnątrz debugera.

-B | --nazwa podstawowa
W miejscach, w których na wyjściu debuggera pojawia się nazwa pliku, podaj tylko nazwę bazową.
Jest to potrzebne do testowania regresji. Użycie tej opcji jest równoznaczne z wydaniem:

ustaw nazwę bazową na

wewnątrz debugera.

-n | nx
Zwykle debuger odczytuje polecenia debuggera w "~/.bashdbinit"jeśli ten plik
istnieje przed zaakceptowaniem interakcji użytkownika. ".bashdbinit" jest analogiczny do Perla
„.perldb” lub „.gdbinit” GNU gdb: użytkownik może chcieć utworzyć taki profil debuggera
aby dodać różne dostosowania specyficzne dla użytkownika.

Używając opcji "-n" ten plik inicjujący nie zostanie odczytany. Jest to przydatne w
testowanie regresji lub śledzenie problemu z profilem „.bashdbinit”.

-c ciąg-polecenia
Zamiast określać nazwę pliku skryptu, można podać ciąg wykonania, który:
ma być debugowany. Użyj tej opcji, aby to zrobić.

Jeśli wywołasz debugger przez "bash --debugger", nazwa pliku pojawi się w
Lista źródeł lub ślad stosu wywołań będzie sztuczną nazwą *BOGUS*.

-q | --cichy
Nie drukuj wersji wprowadzającej i informacji o prawach autorskich. Jest to ponownie przydatne w
testy regresji, w których nie chcemy uwzględniać zmiennej daty praw autorskich w
dopasowanie testu regresji.

-x debugger-cmdfile
Uruchom polecenia debugera debugger-cmdfile przed zaakceptowaniem danych wprowadzonych przez użytkownika. Te
polecenia są jednak odczytywane po każdym poleceniu ".bashdbinit". Znowu jest to przydatne
uruchamianie skryptów debugowania testowania regresji.

-L | --Biblioteka biblioteka debugera
Debuger musi pozyskiwać lub zawierać szereg funkcji, które znajdują się w
Biblioteka. Jeśli ta opcja nie jest podana, domyślna lokalizacja biblioteki odnosi się do
zainstalowany skrypt bashdb: "../lib/bashdb".

-T | --katalog temp katalog-plików-tymczasowych
Debuger musi skorzystać z tymczasowej pamięci systemu plików, aby zapisać trwałe
informacje w zwrocie podpowłoki lub w celu oceny wyrażenia. ten
domyślny katalog to „/ Tmp" ale możesz użyć tej opcji, aby ustawić katalog, w którym
Zostaną utworzone tymczasowe pliki debugera.

-t | --tty nazwa-tty
Dane wyjściowe debugera zwykle trafiają do terminala, a nie STDOUT, które debugowane
program może używać. Normalnie wykonuje się określenie tty lub pseudo-tty
automatycznie. Jeśli jednak chcesz kontrolować, gdzie trafiają dane wyjściowe debuggera, użyj tego
opcja.

Jeśli chcesz, aby wyjście trafiało do STDOUT, użyj &1. Uwaga: znak „&” może wymagać zmiany znaczenia lub
cytowane, aby uniknąć interpretacji powłoki z rozwidleniem.

-V | --wersja
Pokaż numer wersji i brak gwarancji i wyjdź z kodem zwrotnym 1.

-X | --namierzać
Podobne do śledzenia linii ""set -x"" z tą różnicą, że domyślna lokalizacja każdej linii,
drukowany jest poziom bash i poziom podpowłoki. Możesz być w stanie coś dostać
mniej więcej podobnie, jeśli ustawisz „PS4” w następujący sposób

eksportuj PS4='(${BASH_SOURCE}:${LINENO}): ${FUNCNAME[0]}\n'

Jednak w przeciwieństwie do śledzenia ""set -x"", wcięcie oryginalnego programu również jest
zachowane w danych źródłowych. A jeśli przerwasz program przerwą (a
sygnał "SIGINT"), przejdziesz do debugera (zakładając, że twój program nie przechwytuje)
"POWIADOMIENIA").

Korzystaj z bashdb online za pomocą usług onworks.net