mknbi — online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

mknbi - tworzy bootowalny obraz sieciowy

STRESZCZENIE

mknbi --wersja

mknbi --format=format --cel=cel [--wyjście=plik wyjściowy] argumenty specyficzne dla celu

mkelf-linux [--wyjście=plik wyjściowy] obraz jądra [ramdysk]

mknbi-linux [--wyjście=plik wyjściowy] obraz jądra [ramdysk]

mknbi-rom [--wyjście=plik wyjściowy] .z?rom-plik

mkelf-img [--wyjście=plik wyjściowy] plik .z?img

menu mkelf [--wyjście=plik wyjściowy] [obraz danych]

menu mknbi [--wyjście=plik wyjściowy] [obraz danych]

mkelf-nfl [--wyjście=plik wyjściowy] [obraz danych]

mknbi-nfl [--wyjście=plik wyjściowy] [obraz danych]

mkelf-lua [--wyjście=plik wyjściowy] Lubin

mknbi-fdos [--wyjście=plik wyjściowy] kernel.sys obraz dyskietki

mknbi-dos [--wyjście=plik wyjściowy] obraz dyskietki

OPIS

mknbi to program, który tworzy sieciowe obrazy rozruchowe dla różnych systemów operacyjnych
nadaje się do ładowania sieciowego przez Etherboot lub Netboot, które są programami ładującymi ROM. Jeśli ty
szukasz rozruchu przy użyciu PXE, nie szukaj dalej, mknbi nie jest tym, czego chcesz. Ty prawdopodobnie
chcesz coś takiego jak PXELINUX, który jest częścią pakietu SYSLINUX.

mknbi --version drukuje bieżącą wersję. Użyj tego przed zgłoszeniem problemów.

mknbi można wywołać za pomocą --format i --cel można utworzyć do niego opcje lub łącza
pod określonymi nazwami formatu i celu. Np. mkelf-linux jest tym samym co mknbi
--format=elf --target=linux.

--format=format Określ format danych wyjściowych. Obecnie dostępne są nbi i elf.
Format ELF działa tylko z Linuksem i menu. W przeciwnym razie wywołanie jest takie samo jak for
mknbi. W poniższych dyskusjach używany jest formularz mknbi.

--cel=cel Określ docelowy plik binarny. Obecnie dostępne są Linux, menu, rom, fdos
i dos. mknbi nie jest potrzebny do uruchomienia FreeBSD.

--wyjście=plik wyjściowy Określ plik wyjściowy, może być używany ze wszystkimi wariantami. Standardowe jest
domyślna.

Pakiet musi zostać zainstalowany w lokalizacji docelowej przed uruchomieniem plików wykonywalnych
run, ponieważ szuka plików bibliotek.

Każdy z wariantów zostanie opisany osobno.

MKELF-LINUX

mkelf-linux i mknbi-linux tworzy obraz rozruchowy z obrazu jądra Linuksa, albo zImage
lub bzImage.

MKELF-LINUX OPCJE

--parametr=ciąg Zamień domyślny ciąg parametrów na określony. Ta opcja
zastępuje wszystkie poniższe opcje, więc powinieneś wiedzieć, co robisz.

--dodać=ciąg Dołącza określony ciąg do istniejącego ciągu parametru. Ta opcja
działa po ocenie innych opcji parametrów.

-- katalog główny=katalog główny Zdefiniuj nazwę katalogu do zamontowania przez NFS z serwera startowego.

W przypadku braku tej opcji domyślnie używany jest katalog „/tftpboot/”%sZ
dotychczasowy %s reprezentujący nazwę hosta lub adres IP systemu startowego, w zależności od tego, czy
atrybut nazwy hosta jest obecny w odpowiedzi BOOTP/DHCP.

Jeśli podano „rom” i jeśli serwer BOOTP/DHCP jest w stanie obsłużyć rozszerzenia RFC 1497,
wartość opcji rootpath jest używana jako katalog główny.

Jeśli nazwa nadana opcji zaczyna się od „/ dev /", odpowiednie urządzenie jest używane jako
urządzenie root i żaden katalog NFS nie zostanie zamontowany.

--tryb rootowania="ro|rw" Określa, czy urządzenie root zostanie zamontowane tylko do odczytu, czy do odczytu i zapisu
odpowiednio. Bez tego parametru wartością domyślną jest „rw”.

--ip=ciąg Zdefiniuj adresy IP klienta i serwera.

W przypadku braku tej opcji żadne adresy IP nie są zdefiniowane, a jądro to określi
adresy IP samodzielnie, zwykle przy użyciu DHCP, BOOTP lub RARP. Zauważ, że jądro
zapytanie to in dodatek do zapytanie wykonane przez bootrom i wymaga poziomu jądra IP:
funkcja autokonfiguracji (CONFIG_IP_PNP) do włączenia do jądra.

Ważna uwaga: W jądrach Linuksa 2.2.x gdzie x >= 18 i 2.4.x gdzie x >= 5
niezbędny określić jedną z opcji włączania w następnym akapicie, aby spowodować adres IP
autokonfiguracja do aktywacji. W przeciwieństwie do poprzednich jąder, autokonfiguracja IP działa
nie dzieje się domyślnie. Należy również zauważyć, że autokonfiguracja IP i NFSroot prawdopodobnie zostaną wyłączone
dala w Linuksie 2.6 i że metody konfiguracji IP przestrzeni użytkownika przy użyciu ramdysku i przestrzeni użytkownika
Demony DHCP są teraz preferowane.

Jeżeli podane jest jedno z poniższych: „off, none, on, any, dhcp, bootp, rarp, oba”, to
opcja zostanie przekazana niezmodyfikowana do jądra i spowoduje, że ta opcja autoconfig będzie
wybrany.

Jeśli jako argument tej opcji podano "rom", wszystkie niezbędne adresy IP dla katalogu głównego NFS
montowanie będzie dziedziczone z odpowiedzi BOOTP/DHCP, którą bootrom otrzymał z serwera.

Możliwe jest również zdefiniowanie adresów podczas kompilacji obrazu rozruchowego. Potem wszystko
adresy muszą być oddzielone dwukropkiem i uporządkowane w następujący sposób:

"--ip="klient:serwer:brama:maska ​​sieci:nazwa hosta[:dev[:proto]]

Korzystanie z tej opcji mkelf-linux automatycznie przekonwertuje nazwy systemowe na dziesiętne adresy IP
adresy dla pierwszych trzech wpisów w tym ciągu. The hosta wpis będzie używany przez
jądra, aby ustawić nazwę hosta uruchomionego klienta bezdyskowego systemu Linux. Kiedy więcej niż jeden
interfejs sieciowy jest zainstalowany w kliencie bezdyskowym, możliwe jest określenie nazwy
interfejsu, który ma być używany do montowania katalogu głównego przez NFS, podając opcjonalną
wartość „dev”. Ten wpis musi zaczynać się ciągiem „eth”, po którym następuje liczba od 0 do
9. Jeśli jednak w kliencie jest zainstalowany tylko jeden interfejs, to dev wpis m.in
poprzedzający średnik można pominąć. The proto argument jest jedną z autokonfiguracji IP
włączenie opcji wymienionych powyżej. (Autor: nie jest dla mnie jasne, jaki jest adres IP
autokonfiguracja robi, gdy parametry są już określone. Być może jest to uzyskanie
parametry nie określone, np. domena NIS).

--rdbaza=góra|asis|0xNNNNNNNN Ustaw adres ładowania ramdysku. „top” przenosi ramdysk do
górę pamięci przed skokiem do jądra. Jest to ustawienie domyślne, jeśli rdbase nie jest
określony. Ta opcja wymaga, aby rozmiar jądra First-Linux działał poprawnie. "jak jest"
ładuje go w 0x100000 (1MB), jeśli jądro jest załadowane słabo; lub pozostawia go tuż po jądrze
w pamięci, jeśli jądro jest załadowane wysoko. Aby ta opcja działała, jądro musi mieć taką możliwość
do obsługi ramdysków pod tymi adresami. 0xNNNNNNNN przenosi ramdysk na adres szesnastkowy
określony. Na użytkowniku spoczywa obowiązek określenia odpowiedniego adresu, który jest akceptowalny dla użytkownika
jądra i nie pokrywa się z żadnymi innymi segmentami. Etherboot zaokrągli adres w dół do
wielokrotność 4k (ostatnie 3 cyfry do zera).

--rdnopad Domyślnie etherboot dopasowuje (z wartościami null) podany initrd o dowolnym rozmiarze do wielokrotności
4k bajtów (wyrównanie do granicy strony pamięci). Użyj tej opcji, aby wyłączyć dopełnienie, jeśli tak jest
powoduje problem.

--pierwszy32=program Zastąp domyślny program instalacyjny pierwszego etapu. Może służyć do dzwonienia
rozszerzenia do kodu Etherboot, co toruje drogę do dodatkowych przydatnych funkcji
bez zwiększania rozmiaru śladu Etherboot. --first32 jest implikowane przez ELF
Format.

--postępy Ta opcja jest używana w połączeniu z opcją --first32 i jest poprawna tylko z nią
opcja wskazująca programowi ładującemu Etherboot, że wywołany program powróci do programu ładującego
a co za tym idzie Etherboot nie powinien wyłączać urządzenia sieciowego jak ma to miejsce w przypadku gdy program
nigdy nie powróci do Etherboot.

--relocseg=segaddr Ta opcja jest używana do określenia relokacji systemu Linux w pierwszej kolejności, rozruchu,
konfiguracji i segmentów parametrów do innego pasma 64k. Obecnie jedynymi prawidłowymi wartościami są
0x9000 i 0x8000, odpowiadające adresom liniowym od 0x90000 i 0x80000 wzwyż. The
wartość domyślna to 0x9000. Zwykle używasz tej opcji, jeśli przeniosłeś Etherboot na 0x84000
aby uniknąć innego kodu w segmencie 0x90000, takiego jak DOC. Jądro Linux musi obsługiwać
relokacja, która implikuje jądro 2.4 lub nowsze. --relocseg działa niezawodnie tylko z ELF lub
--pierwszy32=.

pam=rozmiar pamięci To nie jest opcja wiersza poleceń, ale przechwycony parametr jądra
przez pierwszy32 etap i używany jako wierzchołek pamięci, aby pasował do interpretacji Linuksa.
rozmiar pamięci może być poprzedzony przyrostkiem „G”, aby wskazać gibibajty (razy 2^30), „M” aby wskazać
mebibajty (razy 2^20) lub „K”, aby wskazać kibibajty (razy 2^10). Zwróć uwagę na przyrostki
są pisane wielkimi literami. Ten parametr jądra można określić w --append= lub opcji-129 pliku
rekord DHCP/BOOTP.

Uruchom program w ten sposób:

mkelf-linux obraz jądra [obraz ramdysku] > linux.nb

Następnie ruszaj się linux.nb do miejsca, w którym proces uruchamiania sieciowego spodziewa się go znaleźć.

MKELF-LINUX BOOTP/DHCP SPRZEDAWCA TAGI

mkelf-linux zawiera kod startowy na początku jądra Linuksa, który jest w stanie
wykryć określone opcje zdefiniowane przez dostawcę DHCP. Można ich użyć do modyfikacji jądra
proces ładowania w czasie wykonywania. Aby użyć tych opcji z ISC DHCPD v3, popularnym demonem DHCP,
składnia jest taka jak poniżej. Konieczne będzie dostosowanie składni dla innego protokołu DHCP lub BOOTP
demony.

opcja etherboot-signature code 128 = string;

kod parametrów jądra opcji 129 = tekst;

...

option etherboot-signature E4:45:74:68:00:00;

opcja kernel-parameters "INITRD_DBG=6 NIC=3c509";

Opcja 128 musi być sześciobajtowym podpisem powyżej. Zobacz dodatek vendortags do
szczegółowe informacje znajdują się w instrukcji obsługi Etherboot.

Następująca opcja jest obecnie obsługiwana przez mkelf-linux:

129 Połączenia ciąg wartość podana w tej opcji jest dodawana dosłownie na końcu jądra
wiersz poleceń. Można go użyć do określenia argumentów, takich jak adresy we/wy lub kanały DMA
wymagane dla specjalnego sprzętu, takiego jak adaptery SCSI, karty sieciowe itp. Proszę zapoznać się z
Dokumentacja jądra Linuksa dotycząca składni wymaganej przez te opcje. Jest taki sam jak
dotychczasowy --dodać opcja wiersza poleceń do mkelf-linux, ale działa w czasie uruchamiania zamiast obrazu
czas budowy.

130 Dzięki tej opcji możliwe jest wybranie adaptera sieciowego używanego do montażu
root przez NFS na wieloadresowym kliencie bezdyskowym. Składnia dla ciąg wartość jest taka sama
jeśli chodzi o wpis „dev” używany z --ip= opcja opisana powyżej. Jednak zauważ to
dotychczasowy mkelf-linux procedura konfiguracji środowiska wykonawczego nie sprawdza składni ciągu.

MKNBI-ROM

mknbi-rom tworzy obraz rozruchowy z obrazu rozruchowego ROM Etherboot „.rom” lub „.zrom”. Ten
pozwala na uruchomienie sieciowe przy użyciu istniejącej pamięci ROM. Jest to przydatne przy opracowywaniu Etherboot
sterowniki lub załadować nowszą wersję Etherboot ze starszą.

Uruchom mknbi-rom w ten sposób:

mknbi-rom nic.zrom > nic.nb

Przenieść nick.nb do miejsca, w którym proces uruchamiania sieciowego spodziewa się go znaleźć. Boot ROM będzie
załaduj to jako operacyjny system i uruchom obraz ROM.

MKELF-IMG

mkelf-img tworzy obraz rozruchowy z obrazu Etherboot „.img” lub „.zimg”. To pozwala
zostać uruchomiony z sieci przy użyciu istniejącej pamięci ROM. Jest to przydatne przy opracowywaniu sterowników Etherboot lub do
załaduj nowszą wersję Etherboot starszą.

Uruchom mkelf-img w ten sposób:

mkelf-img nic.zimg > nic.nb

Przenieść nick.nb do miejsca, w którym proces uruchamiania sieciowego spodziewa się go znaleźć. Boot ROM będzie
załaduj to jako operacyjny system i wykonać obraz.

Zauważ, że nie testuje to części programu ładującego ROM, która znajduje się w obrazie „.z?rom”, ale nie w
„.z?img”.

MKELF-MENU

menu mkelf i menu mknbi utwórz obraz rozruchowy z pomocniczego programu menu. Etherboot ma
możliwość załadowania programu pomocniczego, który może wchodzić w interakcje z użytkownikiem, modyfikować DHCP
strukturę i zwróć status. Na podstawie statusu Etherboot może załadować inny plik binarny,
uruchom ponownie lub wyjdź. Dzięki temu możliwe jest posiadanie rozbudowanych programów interfejsu użytkownika bez
konieczności modyfikacji Etherboot. Specyfikacja programu pomocniczego jest udokumentowana w pliku
Podręcznik programisty Etherboot.

menu mkelf i menu mknbi weź plik binarny o nazwie „menu” z katalogu biblioteki, czyli
Zakłada się, że punkt wejścia to 0x60000. Opcjonalny argument jest akceptowany i to jest
załadowany pod adresem 0x80000. Może to być plik danych używany przez program menu.

Obecnie dostarczony plik binarny menu duplikuje wbudowaną funkcję menu Etherboot
z wyjątkiem kilku drobnych różnic: brak specyfikacji serwera lub bramy
używane i zagnieżdżone obciążenia TFTP nie działają. Nie powinieneś mieć zdefiniowanych MOTD ani IMAGE_MENU
Twoja kompilacja Etherboot, aby móc korzystać z tego zewnętrznego pliku binarnego menu. Specyfikacje
wymagana opcja DHCP znajduje się w dokumencie vendortags w podręczniku użytkownika Etherboot.

Typowe użycie jest takie:

mkelf-menu > menu.nb

Następnie umieść menu.nb w katalogu rozruchowym TFTP i edytuj opcje DHCP zgodnie z
dokumentacja.

Zdecydowanie zalecane są alternatywne programy interfejsu użytkownika.

MKELF-NFL

mkelf-nfl i mknbi-nfl utwórz obraz rozruchowy z programu menu NFL. Ten program menu
pobiera nazwy obrazów z pliku tekstowego menu, który zawiera tylko linie z rozszerzeniem
nazwy plików (względem katalogu głównego tftpd) obrazów do załadowania. Interfejs użytkownika jest
pasek świetlny, podobny do tego używanego w GRUB-ie. W pliku znajduje się przykładowy plik tekstowy menu
„menu-nfl.np”. Można użyć specjalnego wpisu „Quit Etherboot” (oczywiście bez cudzysłowów).
w menu-text-files jako wpis, który powoduje zamknięcie Etherboot i powrót do wywoływania
środowiskiem, którym w przypadku ROM-ów jest BIOS.

Typowe zastosowanie to:

mkelf-nfl plik tekstowy menu > nfl.nb

Następnie umieść nfl.nb w katalogu rozruchowym TFTP i określ jako obraz rozruchowy. Łańcuch do
inne menu działają.

Akceptowane ulepszenia formatu menu w celu określenia innych funkcji, takich jak tytuły,
limit czasu, kolory itp. są wysoce zalecane.

MKELF-LUA

mkelf-lua tworzy obraz ELF z prekompilowanego Lua ("http://www.tecgraf.puc-rio.br/lua/")
program.

Typowe zastosowanie to:

mkelf-lua hello.lb > luaprog.nb

gdzie „hello.lb” zostało wygenerowane z programu Lua przez:

luac -o cześć.lb cześć.lua

Funkcje dostępne dla programów Lua w tym środowisku zostały opisane w osobnym artykule
dokument.

MKNBI-FDOS

mknbi-fdos tworzy obraz rozruchowy z pliku jądra FreeDOS i obrazu dyskietki. Zauważ to
obraz jądra nie jest odczytywany z sekcji dyskietki obrazu rozruchowego, ale jest osobny
sekcja w obrazie rozruchowym. Program ładujący został dostosowany do bezpośredniego przechodzenia do niego. Ten
oznacza przestrzeń, która byłaby zajęta na miękki przez plik obrazu jądra może być teraz
używany do aplikacji i danych.

Uzyskaj dystrybucję FreeDOS z najnowszym jądrem, prawdopodobnie co najmniej z 2006 r. Było
testowane z 2012, ale nic starszego. Możesz pobrać jądro FreeDOS tutaj:

"http://freedos.sourceforge.net/"

Postępuj zgodnie z instrukcjami, aby utworzyć dyskietkę startową. Następnie uzyskaj obraz dyskietki za pomocą:

dd if=/dev/fd0 of=/tmp/obraz dyskietki

Ekstrakt też kernel.sys z dyskietki. Możesz to zrobić z obrazu za pomocą mtools
package, określając plik jako napęd z taką deklaracją w ~/.mtoolsrc:

dysk x: file="/tmp/obraz dyskietki"

Następnie uruchomić:

mcopy x:kernel.sys .

Następnie uruchom mknbi przez:

mknbi-fdos kernel.sys /tmp/floppyimage > freedos.nb

gdzie kernel.sys i /tmp/obrazek dyskietki to pliki wyodrębnione powyżej. Następnie ruszaj się freedos.nb
do miejsca, w którym proces uruchamiania sieciowego spodziewa się go znaleźć.

Jeśli pomyślnie uruchomiłeś netboot, możesz wrócić i dodać swoje pliki do
obraz dyskietki. Możesz usunąć kernel.sys w obrazie dyskietki, aby zaoszczędzić miejsce, to nie jest
potrzebne. Zauważ, że możesz utworzyć obraz dyskietki o dowolnym rozmiarze za pomocą mformat
program z mtools, nie jesteś ograniczony do rzeczywistego rozmiaru dyskietki startowej.

MKNBI-FDOS OPCJE

--dysk twardy Uczyń ramdysk rozruchowy pierwszym dyskiem twardym, np. C:. Jeden powód, dla którego możesz chcieć
zrobić to, ponieważ chcesz użyć prawdziwej dyskietki. Limit „rozmiaru dysku” w
obraz rozruchowy nie jest wywoływany przez tę opcję, więc nie jest to powód do korzystania z tej opcji. Ten
opcja jest niezgodna z --disableharddisk.

--wyłącz dysk twardy Gdy ramdysk symuluje stację dyskietek, ten przełącznik będzie działał
wyłączyć dostęp do dysku twardego. Jest to konieczne, jeśli klient ma używać pliku sieciowego
system jako dysk C:, co jest możliwe tylko wtedy, gdy DOS nie wykryje dysków twardych. Ten
opcja jest niekompatybilna z opcją --harddisk.

--squash Nie próbuj wycinać nieużywanych sektorów z końca obrazu dyskietki. Ten
zwiększa rozmiar obrazu rozruchowego, a tym samym czas ładowania, jeśli system plików FAT na dyskietce
jest w większości pusty, ale możesz skorzystać z tej opcji, jeśli masz wątpliwości, czy plik
algorytm zgniatania działa poprawnie.

--rdbaza=0xNNNNNNNN Ustaw adres ładowania ramdysku. Domyślny adres ładowania dla ramdysku
wynosi 0x110000. Można go przesunąć wyżej (niższy nie zadziała), jeśli z jakiegoś powodu zajdzie taka potrzeba
załadować inne rzeczy pod adres, który aktualnie zajmuje. Ponieważ jest to adres liniowy, a nie
adresu segmentu, ostatnie 4 bity nie są używane i powinny mieć wartość 0.

MKNBI-DOS

mknbi-dos tworzy obraz rozruchowy z obrazu dyskietki zawierającego startowy system plików DOS. To
nie jest konieczne budowanie systemu plików na fizycznej dyskietce, jeśli masz mtools
pakiet, ale na początek potrzebujesz dyskietki startowej dowolnego rozmiaru. Najpierw wyodrębnij boot
bloku z dyskietki, ten blok rozruchowy musi pasować do plików jądra DOS, do którego będziesz kopiować
Następny krok:

dd if=/dev/fd0 of=bootblock bs=512 liczba=1

Następnie pobierz pliki jądra DOS (jest to poprawne dla DR-DOS, nazwy są różne w MS-
DOS, IO.SYS i MSDOS.SYS):

mcopy a:IBMBIO.COM a:IBMDOS.COM a:COMMAND.COM .

Następnie dokonaj wpisu ~/.mtoolsrc aby zadeklarować dyskietkę do zmapowania do pliku:

dysk x: file="/tmp/obraz dyskietki"

Teraz sformatuj dyskietkę o żądanym rozmiarze, w tym przykładzie dyskietkę o pojemności 2.88 MB, jednocześnie
czas na zapisanie na nim bootblocka:

mformat -C -t 80 -s 36 -h 2 -B blok startowy x:

Rozmiar „dyskietki” jest ograniczony jedynie limitami liczby cylindrów, sektorów
i głowice, które wynoszą odpowiednio 1023, 63 i 255, oraz ilość pamięci RAM, którą chcesz
przydzielić do „dyskietki” w pamięci. Ponieważ pamięć RAM jest cenna, wybierz rozmiar nieco większy
niż to, co jest potrzebne do przechowywania plików „dyskietek”.

Na koniec skopiuj wszystkie żądane pliki na dyskietkę:

mcopy IBMBIO.COM x:

mcopy IBMDOS.COM x:

mcopy COMMAND.COM x:

mcopy CONFIG.SYS AUTOEXEC.BAT APP.EXE APP.DAT ... x:

Dla MS-DOS zamień IO.SYS na IBMIO.COM i MSDOS.SYS na IBMDOS.COM. Sprawa
pliki muszą zostać zachowane, może nie działać, jeśli w pliku
obraz dyskietki. Zwróć uwagę na kolejność kopiowania, ponieważ blok startowy może się tego spodziewać
pierwsze dwa wpisy na nowo sformatowanym dysku to IO.SYS, MSDOS.SYS. Możliwe też
COMMAND.COM musi być trzecim wpisem, więc gramy bezpiecznie. Dzięki Philowi ​​Daveyowi i Phillipowi
Roa za te wskazówki.

Mam raporty, że bootblock systemu MS-DOS 6.22 czasami nie ładuje ramdysku. Ty
może spróbować użyć bloku rozruchowego z Netboot zamiast zdejmowania bloku rozruchowego
miękki. Udostępniłem ten blok startowy w dystrybucji jako altboot.bin oraz w źródle
tworzą jako altboot.S i boot.inc. Jedną z podstawowych rzeczy jest ustawienie IO.SYS jako pierwszego pliku
dysku lub ten blok startowy nie będzie działał.

Jeśli zdarzy ci się mieć nośnik o tym samym rozmiarze, możesz sprawdzić, czy obraz można uruchomić
kopiowanie go na nośnik, a następnie uruchamianie:

dd if=/tmp/floppyobraz=/dev/fd0

Następnie uruchom mknbi-dos na obrazie /tmp/obrazek dyskietki aby utworzyć obraz rozruchowy:

mknbi-dos /tmp/floppyimage > dos.nb

Przenieść doz.nb do miejsca, w którym proces uruchamiania sieciowego spodziewa się go znaleźć.

MKNBI-DOS OPCJE

--dysk twardy Uczyń ramdysk rozruchowy pierwszym dyskiem twardym, np. C:. Jeden powód, dla którego możesz chcieć
zrobić to, ponieważ chcesz użyć prawdziwej dyskietki. Limit „rozmiaru dysku” w
obraz rozruchowy nie jest wywoływany przez tę opcję, więc nie jest to powód do korzystania z tej opcji. Ten
opcja jest niezgodna z --disableharddisk.

--wyłącz dysk twardy Gdy ramdysk symuluje stację dyskietek, ten przełącznik będzie działał
wyłączyć dostęp do dysku twardego. Jest to konieczne, jeśli klient ma używać pliku sieciowego
system jako dysk C:, co jest możliwe tylko wtedy, gdy DOS nie wykryje dysków twardych. Ten
opcja jest niekompatybilna z opcją --harddisk.

--squash Nie próbuj wycinać nieużywanych sektorów z końca obrazu dyskietki. Ten
zwiększa rozmiar obrazu rozruchowego, a tym samym czas ładowania, jeśli system plików FAT na dyskietce
jest w większości pusty, ale możesz skorzystać z tej opcji, jeśli masz wątpliwości, czy plik
algorytm zgniatania działa poprawnie.

--rdbaza=0xNNNNNNNN Ustaw adres ładowania ramdysku. Domyślny adres ładowania dla ramdysku
wynosi 0x110000. Można go przesunąć wyżej (niższy nie zadziała), jeśli z jakiegoś powodu zajdzie taka potrzeba
załadować inne rzeczy pod adres, który aktualnie zajmuje. Ponieważ jest to adres liniowy, a nie
adresu segmentu, ostatnie 4 bity nie są używane i powinny mieć wartość 0.

Korzystaj z mknbi online, korzystając z usług onworks.net