pdvips — online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

dvips - konwertuje plik TeX DVI na PostScript

STRESZCZENIE

dvipy [ Opcje ] filet[.dvi]

OPIS

TA STRONA PODRĘCZNIKA JEST PRZESTARZAŁA! Zamiast tego zobacz dokumentację Texinfo. Możesz to przeczytać
w Emacsie lub w wersji samodzielnej Informacje program dostarczany z dystrybucją GNU texinfo
jako ftp.gnu.org:pub/gnu/texinfo/texinfo*.tar.gz.

Program dvipy pobiera plik DVI filet[.dvi] wyprodukowany przez TeX (lub przez inny procesor
taki jak GFtoDVI) i konwertuje go do PostScript, zwykle wysyłając wynik bezpośrednio do
(laserowa) drukarka. Plik DVI można określić bez rozszerzenia .dvi rozszerzenie. Użyte czcionki
może być rezydujący w drukarce lub zdefiniowany jako mapy bitowe w plikach PK lub `wirtualny'
połączenie obu. jeśli mktexk program jest zainstalowany, dvipy automatycznie wywoła
METAFONT do generowania czcionek, które jeszcze nie istnieją.

Więcej informacji znajduje się w podręczniku Texinfo dvips.texi, który powinien zostać zainstalowany
gdzieś w twoim systemie, miejmy nadzieję, że jest dostępny przez standardowe drzewo informacji.

OPCJE

-a Oszczędzaj pamięć, wykonując trzy przebiegi nad plikiem .dvi zamiast tylko dwóch
ładowanie faktycznie używanych znaków. Generalnie przydatne tylko na maszynach z
bardzo ograniczona ilość pamięci, jak w niektórych komputerach.

-A Drukuj tylko strony nieparzyste (strony TeX, a nie strony sekwencyjne).

-b num Wygeneruj num kopie każdej strony, ale powielanie treści strony zamiast używania
dotychczasowy #liczba kopii opcja. Może to być przydatne w połączeniu z plikiem nagłówkowym
ustawienie \bop-hak robić separacje kolorów lub inne zgrabne sztuczki.

-B Drukuj tylko strony parzyste (strony TeX, nie strony sekwencyjne).

-c num Wygeneruj num kopie każdej strony. Wartość domyślna to 1. (Informacje o kopiach posortowanych można znaleźć w -C
opcja poniżej.)

-C num Stwórz num kopie, ale posortowane (poprzez replikację danych w pliku PostScript).
Wolniej niż -c opcja, ale łatwiejsza w obsłudze i szybsza niż ponowne przesyłanie
wielokrotnie ten sam plik PostScript.

-d num Ustaw flagi debugowania. Ma to zastosowanie wyłącznie w sytuacjach awaryjnych lub w przypadku nietypowych
ekspedycje poszukiwawcze; będzie działać tylko wtedy, gdy dvipy został skompilowany z DEBUG
opcja. Jeśli niezerowe, wypisuje dodatkowe informacje o błędzie standardowym. Dla maksimum
informacje, możesz użyć `-1'. Zobacz instrukcję Dvips Texinfo, aby uzyskać więcej informacji.

-D num Ustaw rozdzielczość w dpi (punkty na cal) na num. Wpływa to na wybór
czcionki bitmapowe, które są ładowane, a także pozycjonowanie liter w pliku rezydentnym
Czcionki PostScriptowe. Musi mieścić się w przedziale od 10 do 10000. Dotyczy to zarówno poziomu
i rozdzielczość pionowa. Jeśli wysoka rozdzielczość (coś powyżej 400 dpi,
powiedzmy) jest wybrany, -Z prawdopodobnie należy również użyć flagi.

-e num Upewnij się, że każdy znak jest umieszczony co najwyżej tyle pikseli od jego `true'
niezależna od rozdzielczości pozycja na stronie. Domyślna wartość tego parametru to
zależne od rozdzielczości. Pozwalanie poszczególnym postaciom „odpłynąć” od ich
poprawnie zaokrągla pozycje o kilka pikseli, jednocześnie odzyskując prawdziwą pozycję w
początku każdego nowego słowa, poprawia odstępy między literami w słowach.

-E sprawia, że dvipy spróbuj wygenerować plik EPSF z ciasną ramką ograniczającą. Tylko ten
działa na plikach jednostronicowych i patrzy tylko na znaki wykonane przez znaki i reguły,
nie przez żadną dołączoną grafikę. Ponadto pobiera metryki glifów z pliku TFM
plik, więc znaki, które leżą poza ich zamknięciem TFM pudełko może go zmylić. W
ponadto ramka ograniczająca może być nieco zbyt luźna, jeśli ma glif znakowy
znaczące łożyska z lewej lub prawej strony. Niemniej jednak ta opcja sprawdza się dobrze
tworzenie małych plików EPSF dla równań lub tabel itp. (Uwaga oczywiście
że dvipy wyjście zależy od rozdzielczości i dlatego nie zapewnia bardzo dobrego EPSF
pliki, zwłaszcza jeśli obrazy mają być skalowane; użyj tych plików EPSF z doskonałym
sprawa opieki).

-f Uruchom jako filtr. Przeczytać .dvi plik ze standardowego wejścia i napisz PostScript
do standardowego wyjścia. Standardowe wejście musi umożliwiać wyszukiwanie, więc nie może to być potok.
Jeśli musisz użyć potoku, napisz skrypt powłoki, który skopiuje wyjście potoku do pliku a
plik tymczasowy, a następnie punkty dvipy w tym pliku. Ta opcja wyłącza również
automatyczny odczyt tzw DRUKARKA zmienną środowiskową i wyłącza automatyczne
wysłanie sterowania D, jeżeli zostało ono włączone za pomocą przycisku -F opcji lub w konfiguracji
plik; używać -F po tej opcji, jeśli chcesz obu.

-F Powoduje dołączenie Control-D (kod ASCII 4) jako ostatniego znaku
plik PostScript. Jest to przydatne, gdy dvipy zamiast tego bezpośrednio steruje drukarką
pracy przez bufor, co jest powszechne w bardzo małych systemach. NOTATKA! DO
NIE KORZYSTAJ Z TEJ OPCJI!

-G Rozwiązania dvipy aby przesunąć znaki niedrukowalne na pozycje o wyższych numerach. Ten
może się czasem przydać.

-h Nazwa
Dołącz plik Nazwa jako dodatkowy plik nagłówkowy. (Jednakże jeśli nazwa to po prostu `-'
pomiń wszystkie pliki nagłówkowe z wyjścia.) Ten plik nagłówkowy zostanie dodany do
PostScript dyktat użytkownika.

-i Spraw, aby każda sekcja była osobnym plikiem. W pewnych okolicznościach, dvipy będzie
podzielić dokument na „sekcje” do niezależnego przetwarzania; to jest najbardziej
często robione ze względu na pamięć. Korzystanie z tej opcji mówi dvipy umieścić każdą sekcję
do osobnego pliku; tworzone są nowe nazwy plików, zastępując przyrostek the
podanej nazwy pliku wyjściowego za pomocą trzycyfrowego numeru kolejnego. Ta opcja jest najbardziej
często używany w połączeniu z -S opcja określająca maksymalną długość sekcji
na stronach. Na przykład niektóre fotoskładacze nie mogą wydrukować więcej niż dziesięciu
kolejne strony, zanim zabraknie pary; można użyć tych opcji
automatycznie podzielić książkę na dziesięciostronicowe sekcje, z których każda znajduje się w osobnym pliku.

-j Pobierz tylko potrzebne znaki z czcionek Type 1. Jest to ustawienie domyślne w
Aktualne wydanie. Niektóre flagi debugowania śledzą tę operację. Możesz też kontrolować
częściowe pobieranie dla poszczególnych czcionek za pośrednictwem psfonts.map plik.

-k Wydrukuj znaczniki przycięcia. Ta opcja zwiększa rozmiar papieru (który należy określić,
albo ze specjalnym rozmiarem papieru, albo z -T opcja) o pół cala w każdym
wymiar. Tłumaczy każdą stronę o ćwierć cala i rysuje kadrowanie w stylu krzyżowym
znaki. Jest to szczególnie przydatne w przypadku zecerów, które mogą ustawić rozmiar strony
automatycznie.

-K Ta opcja powoduje tworzenie komentarzy w dołączonej grafice PostScript, plikach czcionek i
nagłówki do usunięcia. Czasami jest to konieczne, aby ominąć błędy w buforach
lub programy do post-processingu PostScript. W szczególności komentarze %%Page, kiedy
pozostawione, często powodują trudności. Użycie tej flagi może spowodować, że niektóre zostaną włączone
grafika zawodzi, ponieważ makra nagłówka PostScript z niektórych pakietów oprogramowania
czytać fragmenty strumienia wejściowego linia po linii, wyszukując określony komentarz.
Ta opcja została domyślnie wyłączona, ponieważ podglądy PostScript i
spoolerzy są coraz lepsi.

-l num Ostatnia wydrukowana strona będzie ponumerowana jako pierwsza num Domyślnie jest to ostatnia strona
w dokumencie. jeśli num jest poprzedzony znakiem równości, to (i any
argument do -p opcja) jest traktowana jako numer kolejny, a nie wartość
porównać z \liczba0 wartości. W ten sposób używając -l =9 zakończy się na dziewiątej stronie
dokumentu, bez względu na to, jaka jest numeracja stron.

-m Określ podawanie ręczne dla drukarki.

-tryb tryb
Zastosowanie tryb jako nazwa urządzenia Metafont do wyszukiwania ścieżek i generowania czcionek. Ten
zastępuje wszelkie wartości z plików konfiguracyjnych. Z domyślnymi ścieżkami, jawnie
określenie trybu powoduje również, że program zakłada, że ​​czcionki znajdują się w podkatalogu
o imieniu tryb.

-M Wyłącza funkcję automatycznego generowania czcionek. Jeśli brakuje jakiejś czcionki,
polecenia do generowania czcionek są dołączane do pliku missfont.log w aktualnej
informator; ten plik można następnie uruchomić i usunąć, aby utworzyć brakujące czcionki.

-n num Najbardziej num strony zostaną wydrukowane. Wartość domyślna to 100000.

-N Wyłącza ustrukturyzowane komentarze; może to być konieczne w niektórych systemach, które próbują
interpretować komentarze PostScript w dziwny sposób lub na niektórych drukarkach PostScript. Stary
w szczególności wersje TranScript nie obsługują nowoczesnego Encapsulated PostScript.

-noomega
Spowoduje to wyłączenie używania rozszerzeń Omega podczas interpretacji plików DVI. Przez
domyślnie dodatkowe opcodes 129 oraz 134 są rozpoznawane przez dvips jako Omega
rozszerzenia i interpretowane jako żądania ustawienia znaków 2-bajtowych. Jedyna wada
jest to, że wirtualna tablica czcionek będzie (przynajmniej tymczasowo) wymagać 65536 pozycji
zamiast domyślnych 256 pozycji, tj. wymagania pamięci dvips będą wynosić
nieco większy. Jeśli uznasz to za niedopuszczalne lub napotkasz inny problem z
rozszerzenia Omega, możesz wyłączyć to rozszerzenie za pomocą -noomega (ale
wyślij raport o błędzie, jeśli znajdziesz takie problemy - zobacz adres błędu w
AUTORSKI sekcji poniżej).

-o Nazwa
Dane wyjściowe zostaną przesłane do pliku Nazwa Jeśli nie podano nazwy pliku (tzn. -o jest ostatnim na
linii poleceń), domyślna nazwa to plik.ps gdzie został wywołany plik .dvi
plik.dvi; jeśli ta opcja nie jest podana, wszelkie wartości domyślne w pliku konfiguracyjnym to
używany. Jeśli pierwszym znakiem podanej nazwy pliku wyjściowego jest wykrzyknik
znak, to reszta zostanie użyta jako argument popować; w ten sposób określając
!lpr ponieważ plik wyjściowy automatycznie ustawi go w kolejce do drukowania. Ten
opcja wyłącza również automatyczne odczytywanie pliku DRUKARKA zmienna środowiskowa i
wyłącza automatyczne wysyłanie sterowania D, jeśli zostało włączone przyciskiem -F opcja
lub w pliku konfiguracyjnym; używać -F po tej opcji, jeśli chcesz obu.

-O offset
Przesuń początek o określoną wartość. The offset jest parą oddzielonych przecinkami
wymiary np 1 cala, -3 cm (w tej samej składni, co w rozmiar papieru specjalny).
Początek strony jest przesunięty z pozycji domyślnej (o jeden cal w dół, jeden
cala w prawo od lewego górnego rogu papieru) o tę wartość.

-p num Pierwsza wydrukowana strona będzie pierwszą ponumerowaną num. Domyślnie jest to pierwsze
strona w dokumencie. jeśli num jest poprzedzony znakiem równości, to (i any
argument do -l opcja) jest traktowana jako numer kolejny, a nie wartość
porównać z \liczba0 wartości. W ten sposób używając -p =3 rozpocznie się od strony trzeciej
dokumentu, bez względu na to, jaka jest numeracja stron.

-str PageList
Można podać oddzieloną przecinkami listę stron i zakresów (ab), co będzie
interpretowane jako \liczba0 wartości. Strony, które nie zostaną określone, nie zostaną wydrukowane. Wiele
-str można określić opcje lub wszystkie strony i zakresy stron można określić za pomocą jednego
-str opcja.

-P nazwa drukarki
Konfiguruje wydruk dla odpowiedniej drukarki. Jest to realizowane przez wczytywanie
nazwa.konfiguracji.drukarki , który może następnie ustawić rurę wyjściową (jak w, !lpr -Pnazwadrukarki
a także ścieżki czcionek i wszelkie inne konfiguracja.ps domyślne tylko dla tej drukarki.
Należy pamiętać, że konfiguracja.ps czyta się wcześniej nazwa.konfiguracji.drukarki Dodatkowo inny plik
o nazwie ~/.dvipsrc jest poszukiwany zaraz po konfiguracja.ps; ten plik jest
przeznaczone dla ustawień domyślnych użytkownika. Jeśli nie -P wydano polecenie, zmienną środowiskową
DRUKARKA sprawdzone. Jeśli ta zmienna istnieje i odpowiednia konfiguracja
plik istnieje, ten plik konfiguracyjny jest wczytywany.

-q Uruchom w trybie cichym. Nie rozmawiaj o przekonwertowanych stronach itp.; zgłaszać tylko
błędy do błędu standardowego.

-r Ułóż strony w odwrotnej kolejności. Zwykle najpierw drukowana jest strona 1.

-R[0|1|2]
Biegaj bezpiecznie. -R2 wyłącza wykonywanie obu poleceń powłoki w \specjalny'{} (przez
kleszcze ` ) i pliki konfiguracyjne (poprzez E opcja) i otwarcie dowolnego absolutu
nazwy plików. -R1 , domyślnie, zabrania ucieczek powłoki, ale zezwala na bezwzględne nazwy plików.
-R0 pozwala na jedno i drugie. Opcja pliku konfiguracyjnego to z

-s Powoduje, że całe globalne wyjście jest zawarte w parze zapisu/przywracania. To powoduje
plik nie jest naprawdę zgodny i dlatego nie jest zalecany, ale jest przydatny, jeśli
prowadzisz drukarkę bezpośrednio i nie przejmujesz się zbytnio przenośnością
produkcji.

-S num Ustaw maksymalną liczbę stron w każdej sekcji. Ta opcja jest najczęściej
używany z -i opcja; zobacz tę dokumentację powyżej, aby uzyskać więcej informacji.

-t rodzaj papieru
Spowoduje to ustawienie rodzaju papieru na rodzaj papieru, rodzaj papieru należy zdefiniować w jednym z
pliki konfiguracyjne wraz z odpowiednim kodem do jego wybrania. (Obecnie
znane typy obejmują list, prawny, księga główna, a4, a3). Możesz także określić -t
krajobraz, który obraca dokument o 90 stopni. Aby obrócić dokument, którego rozmiar
nie jest literą, możesz użyć -t opcję dwukrotnie, raz dla rozmiaru strony i raz
dla krajobrazu. Nie powinieneś używać żadnego -t opcję, gdy plik DVI już zawiera
a rozmiar papieru special, jak robią to niektóre pakiety LaTeX, zwłaszcza hyperref.sty.

Lewy górny róg każdej strony w formacie .dvi plik jest umieszczony jeden cal od
lewej i jeden cal od góry. Korzystanie z tej opcji jest w dużym stopniu uzależnione od
plik konfiguracyjny. Należy pamiętać, że wykonanie list or a4 lub inny PostScript
operatorzy powodują, że dokument jest niezgodny i może spowodować, że nie będzie on drukowany
niektóre drukarki, więc rozmiar papieru nie powinien wykonywać takiego operatora, jeśli w ogóle
możliwe.

-T rozmiar papieru
Ustaw rozmiar papieru na podaną parę wymiarów. Ta opcja bierze swoje
argumenty w tym samym stylu co -O. Zastępuje wszelkie specjalne rozmiary papieru w dvi
plik.

-u plik psmap
Zestaw plik psmap jako plik używany przez dvips do wyszukiwania czcionek PostScript
skróty. Jeśli plik psmap zaczyna się od + znaku, używana jest reszta nazwy
jako nazwa pliku mapy, a plik mapy jest dołączany do listy plików mapy
(zamiast zastępowania listy). W obu przypadkach, jeśli plik psmap nie ma przedłużenia,
następnie .mapa dodaje się na końcu.

-U Wyłącz optymalizację oszczędzania pamięci wirtualnej PostScript, która przechowuje znak
informacje metryczne w tym samym łańcuchu, który jest używany do przechowywania informacji o mapie bitowej.
Jest to konieczne tylko podczas obsługi interpretera PostScript Xerox 4045. To jest
spowodowane przez błąd w tym interpreterze, który powoduje „śmieci” na dole każdego z nich
postać. Niezalecane, chyba że musisz prowadzić tę drukarkę.

-v Wydrukuj dvipy numer wersji i wyjdź.

-V Pobierz nierezydentne czcionki PostScript jako mapy bitowe. Wymaga to użycia `gsftopk'
lub `pstopk' lub inny podobny program(y) w celu wygenerowania wymaganej mapy bitowej
czcionki; te programy są dostarczane z dvipy.

-x num Ustaw współczynnik powiększenia na num/1000. Zastępuje powiększenie określone w
plik .dvi. Musi zawierać się w przedziale od 10 do 100000. Zamiast liczby całkowitej num może być
liczba rzeczywista dla zwiększenia precyzji.

-X num Ustaw rozdzielczość poziomą w punktach na cal na num.

-y num Ustaw współczynnik powiększenia na num/1000 razy powiększenie określone w
plik .dvi. Widzieć -x powyżej.

-Y num Ustaw rozdzielczość pionową w punktach na cal na num.

-z Przechodzić html hyperdvi specials aż do wyjścia w celu ewentualnej destylacji
PDF. Ta opcja nie jest domyślnie włączona, aby uniknąć dołączania plików nagłówkowych
niepotrzebne, oraz wykorzystanie plików tymczasowych przy tworzeniu wyjścia.

-Z Powoduje kompresję czcionek bitmapowych przed ich pobraniem
zmniejszenie rozmiaru informacji o pobieraniu czcionek PostScript. Zwłaszcza
przydatne przy wysokich rozdzielczościach lub przy użyciu bardzo dużych czcionek. Zwolni
nieco drukować, zwłaszcza na wczesnych drukarkach PostScript opartych na 68000.

Korzystaj z pdvips online, korzystając z usług onworks.net