مستندات28 - خواندن ورودی صفحه کلید
اسکریپت هایی که تاکنون نوشته ایم فاقد ویژگی مشترک در اکثر برنامه های کامپیوتری هستند - تعامل. یعنی توانایی برنامه در تعامل با کاربر. در حالی که بسیاری از برنامه ها نیازی به تعامل ندارند، برخی از برنامه ها از پذیرش مستقیم ورودی از کاربر سود می برند. به عنوان مثال، این اسکریپت از فصل قبل را در نظر بگیرید:
#! / bin / bash
# test-integer2: ارزش یک عدد صحیح را ارزیابی کنید.
INT=-5
اگر [[ "$INT" =~ ^-?[0-9]+$ ]]; سپس اگر [ $INT -eq 0 ]; سپس
echo "INT صفر است."
دیگر
اگر [ $INT -lt 0 ]; سپس تکرار "INT منفی است."
دیگر
echo "INT مثبت است."
fi
اگر [ $((INT % 2)) -eq 0 ]; سپس "INT زوج است."
دیگر
echo "INT عجیب است."
fi
فی دیگری
echo "INT یک عدد صحیح نیست." >&2 خروج 1
fi
#! / bin / bash
# test-integer2: ارزش یک عدد صحیح را ارزیابی کنید.
INT=-5
اگر [[ "$INT" =~ ^-?[0-9]+$ ]]; سپس اگر [ $INT -eq 0 ]; سپس
echo "INT صفر است."
دیگر
اگر [ $INT -lt 0 ]; سپس تکرار "INT منفی است."
دیگر
echo "INT مثبت است."
fi
اگر [ $((INT % 2)) -eq 0 ]; سپس "INT زوج است."
دیگر
echo "INT عجیب است."
fi
فی دیگری
echo "INT یک عدد صحیح نیست." >&2 خروج 1
fi
هر بار که می خواهیم مقدار آن را تغییر دهیم INT، باید اسکریپت را ویرایش کنیم. اگر اسکریپت بتواند مقداری را از کاربر بخواهد بسیار مفیدتر خواهد بود. در این فصل، ما شروع به بررسی این خواهیم کرد که چگونه می توانیم تعامل را به برنامه های خود اضافه کنیم.