مستنداتپیش نیازها
برای استفاده از این کتاب، تنها چیزی که نیاز دارید نصب لینوکس کارآمد است. شما می توانید این را به یکی از دو روش دریافت کنید:
1. لینوکس را روی یک کامپیوتر (نه چندان جدید) نصب کنید. فرقی نمی کند که کدام توزیع را انتخاب می کنید، اگرچه اکثر مردم امروز با Ubuntu، Fedora یا OpenSUSE شروع می کنند. اگر شک دارید، ابتدا اوبونتو را امتحان کنید. نصب یک توزیع مدرن لینوکس بسته به سخت افزار شما می تواند به طرز مضحکی آسان یا بسیار دشوار باشد. من یک کامپیوتر رومیزی را پیشنهاد می کنم که یکی دو سال از عمرش گذشته باشد و حداقل 256 مگابایت رم و 6 گیگ فضای خالی هارد دیسک داشته باشد. در صورت امکان از لپ‌تاپ و شبکه‌های بی‌سیم خودداری کنید، زیرا کار کردن با آنها اغلب دشوارتر است.
2. از یک "سی دی زنده" یا درایو فلش USB استفاده کنید. یکی از کارهای جالبی که می توانید با بسیاری از توزیع های لینوکس انجام دهید این است که آنها را مستقیماً از یک CDROM (یا فلش درایو USB) بدون نصب آنها اجرا کنید. فقط به تنظیمات BIOS بروید و رایانه خود را روی "Boot from CDROM" تنظیم کنید، سی دی زنده را وارد کنید و راه اندازی مجدد کنید. استفاده از یک سی دی زنده یک راه عالی برای آزمایش یک کامپیوتر برای سازگاری با لینوکس قبل از نصب است. عیب استفاده از سی دی زنده این است که ممکن است در مقایسه با نصب لینوکس روی هارد دیسک شما بسیار کند باشد. هر دو اوبونتو و فدورا (در میان دیگران) دارای نسخه های CD زنده هستند.
صرف نظر از اینکه چگونه لینوکس را نصب می‌کنید، برای اجرای درس‌های این کتاب باید گاهی اوقات امتیازات ابرکاربر (یعنی مدیریت) داشته باشید.
پس از نصب کار، شروع به خواندن کنید و با رایانه خود دنبال کنید. بیشتر مطالب این کتاب «دست روی دست» است، پس بنشینید و تایپ کنید!
چرا من آن را "گنو/لینوکس" نمی نامم
در برخی موارد، از نظر سیاسی درست است که سیستم عامل لینوکس را «سیستم عامل گنو/لینوکس» بنامیم. مشکل "لینوکس" این است که هیچ راه کاملاً درستی برای نامگذاری آن وجود ندارد زیرا توسط افراد مختلف در تلاش توسعه گسترده و توزیع شده نوشته شده است. از نظر فنی، لینوکس نام هسته سیستم عامل است، نه چیزی بیشتر. البته هسته بسیار مهم است، زیرا سیستم عامل را از بین می برد، اما برای تشکیل یک سیستم عامل کامل کافی نیست.
وارد شوید ریچارد استالمن، فیلسوف نابغه ای که جنبش نرم افزار آزاد را پایه گذاری کرد، بنیاد نرم افزار آزاد را راه اندازی کرد، پروژه گنو را تشکیل داد، اولین نسخه کامپایلر C گنو (gcc) را نوشت، مجوز عمومی عمومی گنو (GPL) را ایجاد کرد. غیره و غیره و غیره او اصرار دارد که شما آن را "گنو/لینوکس" می نامید تا به درستی مشارکت های پروژه گنو را منعکس کند. در حالی که پروژه گنو پیش از هسته لینوکس ساخته شده است، و مشارکت های این پروژه بسیار شایسته تقدیر است.
به همین دلیل، قرار دادن آنها به نام آنها نسبت به هر کس دیگری که سهم قابل توجهی داشته است ناعادلانه است. علاوه بر این، من فکر می کنم "Linux/GNU" از نظر فنی دقیق تر است زیرا ابتدا هسته بوت می شود و هر چیز دیگری در بالای آن اجرا می شود.
در استفاده رایج، «لینوکس» به هسته و همه نرم‌افزارهای آزاد و متن باز دیگر موجود در توزیع معمولی لینوکس اشاره دارد. یعنی کل اکوسیستم لینوکس، نه فقط اجزای گنو. به نظر می رسد بازار سیستم عامل نام های تک کلمه ای مانند DOS، Windows، macOS، Solaris، Irix، AIX را ترجیح می دهد. من انتخاب کردم که از قالب محبوب استفاده کنم. با این حال، اگر ترجیح می دهید به جای آن از «گنو/لینوکس» استفاده کنید، لطفاً در حین خواندن این کتاب جستجو و جایگزینی ذهنی انجام دهید. من مهم نیست.