funcalc - آنلاین در ابر

برنامه:

نام

funcalc - ماشین حساب Funtools (برای جداول باینری)

خلاصه

فانکالک [-n] [-a argstr] [-e expr] [-f file] [-l link] [-p prog] [نام [ستون]]

OPTIONS

-a argstr # آرگومان های کاربر برای ارسال به برنامه کامپایل شده
-e expr # عبارت funcalc
فایل #-f حاوی عبارت funcalc
-l libs # libs برای افزودن به فرمان پیوند
-n # خروجی کد تولید شده به جای کامپایل و اجرا
-p prog # برنامه با نام تولید می کند، اجرا نمی شود
-u # die اگر متغیری اعلام نشده باشد (خودکار اعلام نکنید)

شرح

فانکالک یک برنامه ماشین حساب است که اجازه می دهد عبارات دلخواه ساخته شوند،
کامپایل شده و بر روی ستون های یک جدول Funtools (جدول باینری FITS یا رویداد خام) اجرا می شود.
فایل). سپس با ادغام عبارت(های) ارائه شده توسط کاربر در یک برنامه الگوی C کار می کند
کامپایل و اجرای برنامه فانکالک عبارات عبارت های C هستند، اگرچه برخی از آنها
ساده سازی های مهم (مانند اعلام خودکار متغیرها) پشتیبانی می شوند.

فانکالک عبارات را می توان به سه روش مشخص کرد: در خط فرمان با استفاده از -e
[اصطلاح] سوئیچ، در یک فایل با استفاده از -f [فایل] سوئیچ، یا از stdin (اگر هیچ کدام -e
نه -f مشخص شده است). البته یک فایل حاوی فانکالک عبارات را می توان از آن خواند
stdin.

هر فراخوانی از فانکالک نیاز به یک فایل جدول ورودی Funtools دارد که به عنوان مشخص شود
اولین آرگومان خط فرمان فایل جدول خروجی Funtools دومین فایل اختیاری است
بحث و جدل. تنها در صورت ایجاد یک فایل FITS خروجی (به عنوان مثال، در مواردی که
la فانکالک بیان فقط مقادیر را چاپ می کند، هیچ فایل خروجی مورد نیاز نیست). اگر ورودی و خروجی
فایل هر دو مشخص شده‌اند، آرگومان اختیاری سوم می‌تواند فهرست ستون‌ها را مشخص کند
فعال کردن (با استفاده از FunColumnActivate()) توجه داشته باشید که فانکالک تعیین می کند که آیا باید یا نه
تولید کد برای نوشتن یک فایل خروجی بر اساس وجود یا عدم وجود یک خروجی
آرگومان فایل

A فانکالک عبارت در هر ردیف از جدول اجرا می شود و از یک یا چند C تشکیل شده است
عباراتی که روی ستون های آن سطر عمل می کنند (احتمالاً با استفاده از متغیرهای موقت).
در یک عبارت، به ستونی از عبارت ارجاع داده می شود جاری ردیف با استفاده از ساختار C
نحو درمان[colname]>، به عنوان مثال cur->x، cur->pha، و غیره. متغیرهای اسکالر محلی را می توان تعریف کرد
با استفاده از اعلان های C در ابتدای عبارت، در غیر این صورت می توان آنها را تعریف کرد
به طور خودکار توسط فانکالک (از نوع دوبل باشد). بنابراین، برای مثال، مبادله ای از ستون های x
و y در یک جدول را می توان با استفاده از یکی از معادل های زیر انجام داد فانکالک
اصطلاحات:

دمای دو برابر؛
temp = cur->x;
cur->x = cur->y;
cur->y = temp;

و یا:

temp = cur->x;
cur->x = cur->y;
cur->y = temp;

هنگامی که این عبارت با استفاده از دستوری مانند:

funcalc -f swap.expr itest.ev otest.ev

فایل به دست آمده دارای مقادیر ستون های x و y خواهد بود که مبادله شده اند.

به طور پیش فرض، نوع داده متغیر برای یک ستون با نوع داده آن یکسان است
ستون همانطور که در فایل ذخیره شده است. این را می توان با اضافه کردن ":[dtype]" به مورد اول تغییر داد
اشاره به آن ستون در مثال بالا، برای اینکه x و y را مجبور به خروجی دو برابر کنیم،
نوع 'D' را به صراحت مشخص کنید:

temp = cur->x:D;
cur->x = cur->y:D;
cur->y = temp;

مشخص‌کننده‌های نوع داده از دستور جدول استاندارد FITS برای تعریف ستون‌ها با استفاده از TFORM پیروی می‌کنند:

· A: کاراکترهای ASCII

· B: کاراکتر 8 بیتی بدون علامت

· I: 16 بیتی امضا شده

· U: 16 بیتی بدون علامت (نه استاندارد FITS)

· J: 32 بیتی امضا شده

· V: int 32 بیتی بدون علامت (نه استاندارد FITS)

· E: شناور 32 بیتی

· D: شناور 64 بیتی

· X: بیت (به عنوان آرایه ای از کاراکترها در نظر گرفته می شود)

توجه داشته باشید که تنها اولین مرجع به یک ستون باید حاوی نوع داده صریح باشد
مشخص کننده

البته مهم است که نوع داده ستون ها را به درستی مدیریت کنید. یکی از
شایع ترین علت خطا در فانکالک برنامه نویسی استفاده ضمنی از داده های اشتباه است
برای یک ستون در عبارت تایپ کنید. به عنوان مثال، محاسبه:

dx = (cur->x - cur->y)/(cur->x + cur->y);

معمولاً باید با استفاده از محاسبات ممیز شناور انجام شود. در مواردی که x و y
ستون ها اعداد صحیح هستند، این کار را می توان با خواندن ستون ها به صورت دوتایی با استفاده از یک علامت صریح انجام داد
مشخصات نوع:

dx = (cur->x:D - cur->y:D)/(cur->x + cur->y);

از طرف دیگر، می توان آن را با استفاده از نوع ریخته گری C در عبارت زیر انجام داد:

dx = ((دو) cur->x - (دوبل)cur->y)/((دو)cur->x + (دوبل)cur->y);

علاوه بر دسترسی به ستون‌ها در ردیف فعلی، می‌توان به آن نیز اشاره کرد
قبلی با استفاده از ردیف قبلی[colname]>، و به بعد با استفاده از ردیف بعد-[colname]>. توجه داشته باشید که
if قبلی[colname]> در قسمت مشخص شده است فانکالک عبارت، همان سطر اول نیست
فرآوری شده. اگر بعد-[colname]> در قسمت مشخص شده است فانکالک عبارت، آخرین ردیف
پردازش نمی شود. به این ترتیب، قبلی و بعد تضمین شده است که همیشه به ردیف های معتبر اشاره می کنند.
به عنوان مثال، برای چاپ مقادیر ستون x فعلی و ستون y قبلی،
از تابع C fprintf در a استفاده کنید فانکالک اصطلاح:

fprintf(stdout، "%d %d\n"، cur->x، prev->y);

ستون های جدید را می توان با استفاده از همان مشخص کرد درمان[colname]> نحو با الحاق ستون
نوع (و تعیین کننده های اختیاری tlmin/tlmax/binsiz)، که با دو نقطه از هم جدا شده اند. مثلا،
cur->avg:D ستون جدیدی از نوع double تعریف می کند. مشخص کننده های نوع همان هستند
در بالا برای تعیین انواع داده های جدید برای ستون های موجود استفاده شده است.

به عنوان مثال، برای ایجاد و خروجی یک ستون جدید که مقدار متوسط ​​x و y باشد
ستون‌ها، یک ستون جدید "avg" را می‌توان تعریف کرد:

cur->avg:D = (cur->x + cur->y)/2.0

توجه داشته باشید که ";" نهایی برای عبارات تک خطی مورد نیاز نیست.

همانطور که در مورد مشخصات نوع داده FITS TFORM، مشخص کننده نوع داده ستون می تواند قبل از آن باشد
با یک شمارش عددی برای تعریف یک آرایه، به عنوان مثال، "10I" به معنای بردار 10 اینت کوتاه، "2E" است.
به معنای دو شناور دقیق و غیره است. یک ستون جدید فقط باید یک بار در a تعریف شود
فانکالک عبارت، پس از آن می توان آن را بدون تعیین مجدد نوع استفاده کرد. این
شامل ارجاع به عناصر یک آرایه ستونی است:

cur->avg[0]:2D = (cur->x + cur->y)/2.0;
cur->avg[1] = (cur->x - cur->y)/2.0;

نوع داده «X» (بیت) به عنوان یک آرایه نویسه از ابعاد (numeric_count/8) در نظر گرفته می شود، به عنوان مثال،
16X به عنوان یک آرایه کاراکتر 2 بایتی پردازش می شود. هر عنصر آرایه 8 بیتی به طور جداگانه قابل دسترسی است:

cur->stat[0]:16X = 1;
cur->stat[1] = 2;

در اینجا یک ستون 16 بیتی ایجاد می شود که MSB روی 1 و LSB روی 2 تنظیم شده است.

به طور پیش فرض، تمام ردیف های پردازش شده در فایل خروجی مشخص شده نوشته می شوند. اگر شما می خواهید
از نوشتن سطرهای خاص صرف نظر کنید، به سادگی عبارت C "continue" را در انتهای آن اجرا کنید
فانکالک بیان، از آنجایی که نوشتن ردیف بلافاصله پس از انجام می شود
بیان اجرا می شود. به عنوان مثال، برای پرش از نوشتن ردیف هایی که میانگین آنها برابر است
مقدار x فعلی:

cur->avg[0]:2D = (cur->x + cur->y)/2.0;
cur->avg[1] = (cur->x - cur->y)/2.0;
if(cur->avg[0] == cur->x)
ادامه هید؛

اگر هیچ آرگومان فایل خروجی بر روی مشخص نشده باشد فانکالک خط فرمان، هیچ فایل خروجی وجود ندارد
باز می شود و هیچ ردیفی نوشته نمی شود. این در عباراتی که به سادگی خروجی چاپ می کنند مفید است
نتایج به جای تولید یک فایل جدید:

fpv = (cur->av3:D-cur->av1:D)/(cur->av1+cur->av2:D+cur->av3);
fbv = cur->av2/(cur->av1+cur->av2+cur->av3);
fpu = ((double)cur->au3-cur->au1)/((double)cur->au1+cur->au2+cur->au3);
fbu = cur->au2/(double)(cur->au1+cur->au2+cur->au3);
fprintf(stdout، "%f\t%f\t%f\t%f\n"، fpv، fbv، fpu، fbu);

در مثال بالا، هم از مشخصات نوع صریح (برای ستون‌های av) و هم از نوع استفاده می‌کنیم
ریخته گری (برای ستون های "au") برای اطمینان از اینکه تمام عملیات به صورت دوبل انجام می شود
دقت، درستی.

هنگامی که یک فایل خروجی مشخص می شود، جدول ورودی انتخاب شده پردازش می شود و ردیف های خروجی تولید می شود
در فایل خروجی کپی می شوند. توجه داشته باشید که فایل خروجی را می توان به عنوان "stdout" در تعیین کرد
به منظور نوشتن سطرهای خروجی در خروجی استاندارد. اگر آرگومان فایل خروجی باشد
گذشت، یک آرگومان سوم اختیاری نیز می‌تواند ارسال شود تا مشخص شود کدام ستون‌ها پردازش شوند.

در یک جدول باینری FITS، گاهی اوقات کپی کردن همه پسوندهای دیگر FITS مطلوب است
به فایل خروجی نیز. این کار را می توان با اضافه کردن علامت + به نام آن انجام داد
پسوند در نام فایل ورودی دیدن سرگرم کننده برای مثال مرتبط

فانکالک با ادغام عبارت مشخص شده توسط کاربر در یک برنامه الگوی C کار می کند
به نام tabcalc.c. سپس برنامه تکمیل شده کامپایل و اجرا می شود. متغیر
اعلامیه هایی که آغاز می شود فانکالک عبارت در بخش اعلام محلی قرار می گیرد
از برنامه اصلی قالب تمام خطوط دیگر در برنامه اصلی الگو قرار می گیرند
حلقه پردازش داخلی سایر جزئیات تولید برنامه به صورت خودکار انجام می شود. برای
برای مثال، مشخص‌کننده‌های ستون برای ساختن یک ساختار C برای پردازش ردیف‌ها تجزیه و تحلیل می‌شوند
گذشت به FunColumnSelect() و مورد استفاده در FunTableRowGet(). اگر از یک متغیر ناشناخته استفاده شود
در عبارت، که منجر به خطای کامپایل می شود، ساخت برنامه پس از آن دوباره امتحان می شود
تعریف متغیر مجهول از نوع double.

به طور معمول، فانکالک کد بیان اضافه شده است فانکالک حلقه پردازش ردیف ممکن است
تا با قرار دادن این کد در داخل دایرکتیوهای مخصوص به قسمت های دیگر برنامه کد اضافه کنید
از فرم:

[نام بخشنامه]
... کد اینجا می رود ...
پایان

بخشنامه ها عبارتند از:

· جهانی کد و اعلان ها را در فضای جهانی، قبل از روال اصلی اضافه کنید.

· محلی اعلان ها (و کد) را درست بعد از اعلان های محلی در اصلی اضافه کنید

· قبل از درست قبل از ورود به حلقه پردازش ردیف اصلی کد اضافه کنید

· بعد از درست پس از خروج از حلقه پردازش ردیف اصلی کد را اضافه کنید

بنابراین، موارد زیر فانکالک بیان متغیرهای سراسری را اعلام می کند و زیر روال می سازد
درست قبل و بعد از حلقه پردازش اصلی تماس می گیرد:

جهانی
دو برابر v1، v2;
double init(void);
پایان دو برابر (دو برابر)؛
پایان
قبل از
v1 = init();
پایان
... پردازش ردیف ها، با محاسبات با استفاده از v1 ...
بعد از
v2 = پایان (v1);
if( v2 < 0.0 ){
fprintf(stderr، "پردازش شکست %g -> %g\n"، v1، v2);
خروج(1)؛
}
پایان

روال هایی مانند init() و پایان () بالا برای پیوند به برنامه تولید شده ارسال می شود
با استفاده از -l [ارتباط دادن دستورات ...] تعویض. رشته مشخص شده توسط این سوئیچ خواهد بود
به خط پیوند مورد استفاده برای ساخت برنامه (قبل از کتابخانه funtools) اضافه شد. برای
به عنوان مثال، با این فرض init() و پایان () در کتابخانه libmysubs.a در
پوشه /opt/special/lib، استفاده کنید:

funcalc -l "-L/opt/special/lib -lmysubs" ...

آرگومان های کاربر را می توان با استفاده از آرگومان رشته ای به یک برنامه کامپایل شده funcalc ارسال کرد
سوئیچ "-a". رشته باید شامل همه آرگومان های کاربر باشد. مثلا پاس دادن
از اعداد صحیح 1 و 2 استفاده کنید:

funcalc -a "1 2" ...

آرگومان ها در یک آرایه داخلی ذخیره می شوند و به عنوان رشته ها از طریق ARGV(n) قابل دسترسی هستند.
ماکرو برای مثال عبارت زیر را در نظر بگیرید:

محلی
int pmin، pmax;
پایان

قبل از
pmin=atoi(ARGV(0))؛
pmax=atoi(ARGV(1))؛
پایان

if( (cur->pha >= pmin) && (cur->pha <= pmax))
fprintf(stderr، "%d %d %d\n"، cur->x، cur->y، cur->pha);

این عبارت مقادیر x، y و pha را برای تمام ردیف هایی که مقدار pha در آنها قرار دارد چاپ می کند
بین دو مقدار ورودی کاربر:

funcalc -a '1 12' -f foo snr.ev'[cir 512 512 .1]'
512 512 6
512 512 8
512 512 5
512 512 5
512 512 8

funcalc -a '5 6' -f foo snr.ev'[cir 512 512 .1]'
512 512 6
512 512 5
512 512 5

توجه داشته باشید که این مسئولیت کاربر است که از تعداد صحیح آرگومان ها اطمینان حاصل کند
تصویب می شوند. اگر آرگومان درخواستی خارج از محدوده باشد، ماکرو ARGV(n) یک عدد NULL برمی‌گرداند
از تعداد واقعی آرگ ها که معمولاً در صورت پردازش کورکورانه منجر به SEGV می شود. برای بررسی
تعداد آرگومان، از ماکرو ARGC استفاده کنید:

محلی
دانه int طولانی = 1;
حد مضاعف=0.8;
پایان

قبل از
if( ARGC >= 1 ) seed = atol(ARGV(0))؛
if( ARGC >= 2 ) limit = atof(ARGV(1))؛
srand48(seed);
پایان

اگر ( drand48() > limit ) ادامه یابد;

ماکرو WRITE_ROW به FunTableRowPut() فراخوانی که ردیف فعلی را می نویسد. آی تی
می توان از آن برای نوشتن سطر بیش از یک بار استفاده کرد. علاوه بر این، ماکرو NROW به
شماره ردیف در حال حاضر در حال پردازش است. استفاده از این دو ماکرو در زیر نشان داده شده است
مثال:

if( cur->pha:I == cur->pi:I ) continue;
a = cur->pha;
cur->pha = cur->pi;
cur->pi = a;
cur->AVG:E = (cur->pha+cur->pi)/2.0;
cur->NR:I = NROW;
if( NROW < 10 ) WRITE_ROW;

اگر -p [برنامه] سوئیچ مشخص شده است، عبارت اجرا نمی شود. بلکه،
فایل اجرایی تولید شده با نام برنامه مشخص شده برای استفاده بعدی ذخیره می شود.

اگر -n سوئیچ مشخص شده است، عبارت اجرا نمی شود. بلکه کد تولید شده
به stdout نوشته شده است. این به ویژه در صورتی مفید است که می خواهید یک فایل اسکلت تولید کنید
و کد خود را اضافه کنید، یا اگر نیاز به بررسی خطاهای کامپایل دارید. توجه داشته باشید که نظر
در ابتدای خروجی دستور کامپایلر مورد نیاز برای ساخت برنامه بر روی آن را می دهد
سکو. (به دلیل استفاده از دستور می تواند از پلت فرمی به پلتفرم دیگر تغییر کند
کتابخانه های مختلف، سوئیچ های کامپایلر و غیره)

همانطور که قبلا ذکر شد ، فانکالک یک متغیر اسکالر را به طور خودکار اعلام می کند (به عنوان یک
double) اگر آن متغیر استفاده شده باشد اما اعلان نشده باشد. این تسهیلات اجرا می شود
با استفاده از یک اسکریپت sed به نام funcalc.sed، که خروجی کامپایلر را برای حس کردن پردازش می کند
خطای متغیر اعلام نشده این اسکریپت با خطای مناسب تخمین زده شده است
اطلاعات برای gcc و برای cc در سیستم عامل های Solaris، DecAlpha و SGI. اگر آن را پیدا کردید
اعلام خودکار اسکالرها روی پلتفرم شما کار نمی کند، این اسکریپت sed را بررسی کنید.
ممکن است لازم باشد برخی از پیام های خطایی را که حس می کند اضافه یا ویرایش کنید.

به منظور حفظ تحلیل واژگانی از فانکالک عبارات (معقولانه) ساده، ما انتخاب کردیم
پذیرش برخی محدودیت‌ها در مورد نحوه دقیق قرار دادن نظرات، فاصله‌ها و خطوط جدید C
در برنامه تولید شده به طور خاص، نظرات مرتبط با متغیرهای محلی اعلام شد
در ابتدای یک عبارت (یعنی نه در a محلی... پایان بلوک) معمولاً به پایان می رسد
در حلقه داخلی، نه با اعلان های محلی:

/* این نظر در جای اشتباهی قرار می گیرد (یعنی حلقه داخلی) */
دو برابر a; /* همچنین در جای اشتباه */
/* این در جای مناسب خواهد بود (حلقه داخلی) */
if( cur->x:D == cur->y:D ) continue; /* همچنین در جای مناسب */
a = cur->x;
cur->x = cur->y;
cur->y = a;
cur->avg:E = (cur->x+cur->y)/2.0;

به همین ترتیب، فضاها و خطوط جدید گاهی اوقات حذف می شوند یا به ظاهر دلخواه اضافه می شوند
شیوه. البته هیچ کدام از این ایرادات سبکی بر صحت و سقم آن تأثیر نمی گذارد
کد تولید شده

زیرا فانکالک باید عبارت کاربر را با استفاده از فایل(های) داده ارسال شده روی آن تجزیه و تحلیل کند
خط فرمان، فایل(های) ورودی باید دو بار باز و خوانده شود: یک بار در طول برنامه
نسل و یک بار در طول اجرا. در نتیجه، امکان استفاده از stdin برای
فایل ورودی: فانکالک نمی توان از آن به عنوان فیلتر استفاده کرد. ما حذف این محدودیت را در نظر خواهیم گرفت
بعداً

همراه با نظرات C، فانکالک عبارات می توانند نظرات داخلی یک خطی داشته باشند
به برنامه C تولید شده منتقل نمی شود. این نظرات داخلی با #
کاراکتر و تا خط جدید ادامه دهید:

دو برابر a; # این به فایل C تولید شده منتقل نمی شود
#این هم نیست
a = cur->x;
cur->x = cur->y;
cur->y = a;
/* این نظر به فایل C ارسال می شود */
cur->avg:E = (cur->x+cur->y)/2.0;

همانطور که قبلا ذکر شد، ستون های ورودی معمولاً با استفاده از آنها در داخل شناسایی می شوند
حلقه رویداد داخلی موارد نادری وجود دارد که ممکن است بخواهید یک ستون و
آن را خارج از حلقه اصلی پردازش کنید. به عنوان مثال، qsort ممکن است از یک ستون در مرتب سازی خود استفاده کند
روال مقایسه ای که در داخل حلقه داخلی پردازش نمی شود (و بنابراین نمی شود
به طور ضمنی به عنوان ستونی برای خواندن مشخص شده است). برای اطمینان از خواندن چنین ستونی توسط
از حلقه رویداد استفاده کنید صریح کلمه کلیدی. آرگومان های این کلمه کلیدی ستون هایی را مشخص می کند که
باید در ساختار رکورد ورودی خوانده شود حتی اگر در آن ذکر نشده باشد
حلقه داخلی مثلا:

پی فای صریح

اطمینان حاصل می کند که ستون های pi و pha برای هر ردیف خوانده می شوند، حتی اگر خوانده نشوند
در حلقه رویداد داخلی پردازش می شود. در صریح بیانیه را می توان در هر جایی قرار داد.

در نهایت توجه داشته باشید که فانکالک در حال حاضر روی عباراتی کار می کند که شامل جداول دودویی FITS و
فایل های رویداد خام در مرحله بعد اضافه کردن پشتیبانی برای عبارات تصویر را در نظر خواهیم گرفت،
اگر تقاضا برای چنین حمایتی از سوی جامعه وجود داشته باشد.

با استفاده از خدمات onworks.net از funcalc به صورت آنلاین استفاده کنید