i686-linux-gnu-objdump — Online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

objdump - wyświetla informacje z plików obiektowych.

STRESZCZENIE

zrzut obiektu [-a|--nagłówki-archiwum]
[-b nazwa_bf|--cel=nazwa_bf]
[-C|--demangować[=styl] ]
[-d|--demontować]
[-D|--deasembluj-wszystko]
[-z|--deasembluj-zera]
[-EB|-TEN|--endian={duży | mały }]
[-f|--plik-nagłówki]
[-F|--przesunięcia-plików]
[--kontekst-startu-pliku]
[-g|--debugowanie]
[-e|--debugging-tags]
[-h|--nagłówki-sekcji|--nagłówki]
[-i|--informacje]
[-j Sekcja|--sekcja=Sekcja]
[-l|--Numery linii]
[-S|--źródło]
[-m maszyna|--architektura=maszyna]
[-M Opcje|--opcje-deasemblera=Opcje]
[-p|--prywatne-nagłówki]
[-P Opcje|--prywatny=Opcje]
[-r|--relok]
[-R|--dynamiczna relokacja]
[-s|--pełna-treść]
[-W[lLiaprmfFsoRt]|
--krasnolud[=surline,=decodedline,=info,=abbrev,=pubnames]
[=rozmieszcza,=makro,=ramki,=ramki-interp,=str,=loc]
[=Zakresy,=pubtypes,=trace_info,=trace_abbrev]
[=śledzenie_zakresów,=indeks_gdb]
[-G|-- dźgnięcia]
[-t|--symbole]
[-T|--dynamic-symy]
[-x|--wszystkie nagłówki]
[-w|--szeroki]
[--start-adres=adres]
[--stop-adres=adres]
[--prefiks-adresy]
[--[nie-]show-raw-insn]
[--dostosuj-vma=offset]
[--symbole-specjalne]
[--prefiks=prefiks]
[--prefiks-strip=poziom]
[--insn-szerokość=szerokość]
[-V|--wersja]
[-H|--help]
plik obj...

OPIS

objdump wyświetla informacje o jednym lub większej liczbie plików obiektowych. The
Opcje kontrolują, jakie konkretne informacje mają być wyświetlane. Ten
informacje są przydatne głównie dla programistów pracujących nad
narzędzia do kompilacji, w przeciwieństwie do programistów, którzy chcą tylko swoich
program do kompilacji i pracy.

plik obj... to pliki obiektowe, które należy sprawdzić. Kiedy określisz
archiwa, objdump pokazuje informacje o każdym z plików obiektów składowych.

OPCJE

Długie i krótkie formy opcji, pokazane tutaj jako alternatywy, to
równowartość. Przynajmniej jedna opcja z listy
-a,-d,-D,-e,-f,-g,-G,-h,-H,-p,-P,-r,-R,-s,-S,-t,-T ,-V,-x należy podać.

-a
--nagłówek-archiwum
Jeśli którykolwiek z plik obj pliki są archiwami, wyświetl archiwum
informacje nagłówkowe (w formacie podobnym do ls -l). Poza tym
informacje, z którymi możesz umieścić listę ar tv, objdump -a pokazuje obiekt
format pliku każdego członka archiwum.

--dostosuj-vma=offset
Podczas zrzucania informacji najpierw dodaj offset do całej sekcji
adresy. Jest to przydatne, jeśli adresy sekcji tego nie robią
odpowiadają tabeli symboli, co może się zdarzyć podczas układania
sekcje pod określonymi adresami w przypadku korzystania z formatu, którego nie można
reprezentują adresy sekcji, takie jak a.out.

-b nazwa_bf
--cel=nazwa_bf
Określ, że format kodu obiektu dla plików obiektowych to
nazwa_bf. Ta opcja może nie być konieczna; objdump mogą
automatycznie rozpoznaje wiele formatów.

Na przykład,

objdump -b oasys -m vax -h fu.o

wyświetla informacje podsumowujące z nagłówków sekcji (-h) z fu.o,
który jest wyraźnie zidentyfikowany (-m) jako plik obiektowy VAX w formacie
format wyprodukowany przez kompilatory Oasys. Możesz wyświetlić listę formatów
dostępne z -i opcja.

-C
--demangle[=styl]
Dekoduj (rozszarpać) nazwy symboli niskiego poziomu na nazwy poziomu użytkownika.
Oprócz usunięcia wszelkich początkowych znaków podkreślenia poprzedzonych przez system,
dzięki temu nazwy funkcji C++ są czytelne. Różne kompilatory mają
różne style maglowania. Opcjonalny argument stylu demontażu
Można go użyć do wybrania odpowiedniego stylu rozczesywania dla swojego
kompilator.

-g
--debugowanie
Wyświetl informacje debugowania. Próbuje to przeanalizować STABS i
Informacje o formacie debugowania IEEE zapisane w pliku i wydrukuj je
używając składni podobnej do C. Jeśli żaden z tych formatów nie zostanie znaleziony
ta opcja powraca do -W możliwość wydrukowania dowolnego KRASNA
informacje w pliku.

-e
--debugging-tags
Jak -g, ale informacje są generowane w zgodnym formacie
za pomocą narzędzia ctags.

-d
--demontować
Wyświetl mnemoniki asemblera dla instrukcji maszyny od
plik obj. Ta opcja demontuje tylko te sekcje, które są
oczekuje się, że będzie zawierał instrukcje.

-D
--deasembluj-wszystko
Jak -d, ale zdemontuj zawartość wszystkich sekcji, a nie tylko
te, które mają zawierać instrukcje.

Ta opcja ma również subtelny wpływ na demontaż
instrukcje w sekcjach kodu. Opcja Kiedy -d działa objdump
założy, że wszelkie symbole obecne w sekcji kodu występują w
granicę pomiędzy instrukcjami i odmówi demontażu
przez taką granicę. Opcja Kiedy -D obowiązuje jednak to
założenie zostaje pominięte. Oznacza to, że jest to możliwe dla
wyjście z -d i -D różnić się, jeśli na przykład dane są przechowywane w
sekcje kodu.

Jeśli celem jest architektura ARM, ten przełącznik również ma
efekt zmuszenia deasemblera do dekodowania znalezionych fragmentów danych
w sekcjach kodu tak, jakby były instrukcjami.

--prefiks-adresy
Podczas demontażu wydrukuj pełny adres w każdym wierszu. Ten
to starszy format demontażu.

-EB
-TEN
--endian={duży|mały}
Określ endianowość plików obiektowych. To tylko wpływa
demontaż. Może to być przydatne podczas dezasemblowania formatu pliku
który nie opisuje informacji o endianności, takich jak rekordy S.

-f
--plik-nagłówki
Wyświetl podsumowanie informacji z ogólnego nagłówka każdego z
plik obj akta.

-F
--przesunięcia-plików
Podczas demontażu sekcji, także za każdym razem, gdy wyświetlany jest symbol
wyświetlić przesunięcie pliku obszaru danych, który ma zostać utworzony
porzucony. Jeżeli pomijane są zera, to przy demontażu
wznowi, powiedz użytkownikowi, ile zer zostało pominiętych i o pliku
przesunięcie miejsca, z którego wznawia się demontaż. Gdy
zrzucanie sekcji, wyświetla przesunięcie pliku lokalizacji
gdzie zaczyna się zrzut.

--kontekst-startu-pliku
Określ to podczas wyświetlania interlistowego kodu źródłowego/dezasemblacji
(zakłada -S) z pliku, który nie był jeszcze wyświetlony, rozwiń
kontekst na początek pliku.

-h
--nagłówki-sekcji
--nagłówki
Wyświetl informacje podsumowujące z nagłówków sekcji obiektu
plik.

Segmenty plików mogą być relokowane pod niestandardowe adresy, np
przykład za pomocą -Ttekst, -Tdanelub -Tbs opcje do ld.
Jednak niektóre formaty plików obiektowych, takie jak a.out, nie przechowują rozszerzenia
początkowy adres segmentów pliku. W takich sytuacjach
chociaż ld prawidłowo przenosi sekcje, używając objdump -h do
list nagłówki sekcji plików nie mogą wyświetlać poprawnych adresów.
Zamiast tego pokazuje zwykłe adresy, które są ukryte dla
target.

-H
--help
Wydrukuj podsumowanie opcji, aby objdump i wyjść.

-i
--informacje
Wyświetl listę pokazującą wszystkie architektury i formaty obiektów
dostępne w specyfikacji z -b or -m.

-j Nazwa
--sekcja=Nazwa
Wyświetlaj informacje tylko dla sekcji Nazwa.

-l
--Numery linii
Oznacz wyświetlacz (używając informacji debugowania) nazwą pliku
oraz numery linii źródłowych odpowiadające kodowi wynikowemu lub relokom
pokazane. Przydatne tylko z -d, -Dlub -r.

-m maszyna
--architektura=maszyna
Określ architekturę, która ma być używana podczas dezasemblowania plików obiektowych.
Może to być przydatne podczas dezasemblowania plików obiektowych, które tego nie robią
opisują informacje o architekturze, takie jak rekordy S. Możesz wymienić
dostępne architektury z -i opcja.

Jeśli celem jest architektura ARM, ten przełącznik ma
dodatkowy efekt. Ogranicza demontaż tylko do nich
instrukcje obsługiwane przez architekturę określoną przez maszyna.
Jeśli konieczne jest użycie tego przełącznika, ponieważ plik wejściowy tak
nie zawierać żadnych informacji o architekturze, choć jest to również pożądane
zdemontuj wszystkie instrukcje, których używasz -mam.

-M Opcje
--opcje-deasemblera=Opcje
Przekaż informacje dotyczące celu deasemblerowi. Tylko
obsługiwane w niektórych celach. Jeżeli konieczne jest podanie więcej niż
jedna opcja deasemblera, a następnie wiele -M opcje mogą być użyte lub mogą
należy umieścić razem na liście rozdzielonej przecinkami.

Jeśli celem jest architektura ARM, można użyć tego przełącznika
aby wybrać, który zestaw nazw rejestrów będzie używany podczas deasemblera.
Określanie -M reg-names-std (domyślnie) wybierze rejestr
nazwy używane w dokumentacji zestawu instrukcji ARM, ale z
rejestr 13 o nazwie „sp”, rejestr 14 o nazwie „lr” i rejestr 15
zwany „komputerem”. Określanie -M reg-names-apcs wybierze zestaw nazw
używane przez standard wywoływania procedur ARM, podczas określania -M rej-
imiona-surowe po prostu użyje r po którym następuje numer rejestru.

Istnieją również dwa warianty schematu nazewnictwa rejestrów APCS
włączony przez -M nazwy-reg-atpcs i -M reg-names-specjalne-atpcs który
użyj konwencji nazewnictwa standardu wywołania procedury ARM/Thumb.
(Albo z normalnymi nazwami rejestrów, albo z rejestrem specjalnym
nazwy).

Opcji tej można również użyć w przypadku architektur ARM, aby wymusić
dezasembler, aby zinterpretować wszystkie instrukcje jako instrukcje kciuka
za pomocą przełącznika --disassembler-options=force-kciuk. To może być
przydatne przy próbie rozmontowania kodu kciuka wyprodukowanego przez inne osoby
kompilatory.

W przypadku x86 niektóre opcje powielają funkcje -m
przełącznika, ale umożliwiają bardziej szczegółową kontrolę. Wiele możliwości wyboru z
poniższe elementy można określić jako ciąg znaków oddzielony przecinkami.

„x86-64”
„i386”
„i8086”
Wybierz deasemblację dla danej architektury.

"Intel"
"atak"
Wybierz między trybem składni Intel a trybem składni AT&T.

„amd64”
„intel64”
Wybierz pomiędzy AMD64 ISA i Intel64 ISA.

„intel-mnemonik”
„att-mnemonik”
Wybierz pomiędzy trybem mnemonicznym Intel i trybem mnemonicznym AT&T.
Uwaga: „intel-mnemonic” oznacza „intel” i „att-mnemonic”
oznacza „att”.

„addr64”
„addr32”
„addr16”
"dane32"
"dane16"
Określ domyślny rozmiar adresu i rozmiar argumentu. Te cztery
opcje zostaną zastąpione, jeśli „x86-64”, „i386” lub „i8086”
pojawiają się później w ciągu opcji.

"przyrostek"
W trybie AT&T nakazuje dezasemblerowi wydrukowanie a
sufiks mnemoniczny, nawet jeśli przyrostek można wywnioskować na podstawie
operandy.

Dla PowerPC, książka kontroluje demontaż instrukcji BookE.
32 i 64 wybierz odpowiednio demontaż PowerPC i PowerPC64.
e300 wybiera demontaż dla rodziny e300. 440 wybiera
demontaż dla PowerPC 440. ppcps wybiera demontaż dla
sparowane pojedyncze instrukcje PPC750CL.

W przypadku MIPS ta opcja kontroluje drukowanie mnemonika instrukcji
nazwy i nazwy rejestracyjne w instrukcjach zdemontowanych. Wiele
wybrane pozycje z poniższych można oddzielić przecinkami
string, a nieprawidłowe opcje są ignorowane:

„bez aliasów”
Wydrukuj „surowy” mnemonik instrukcji zamiast jakiegoś pseudo
mnemonik instrukcji. Oznacza to, że zamiast tego wypisz „daddu” lub „lub”.
„przesuń”, „sll” zamiast „nie” itp.

„msa”
Zdemontuj instrukcje MSA.

„wirtualny”
Zdemontuj instrukcje wirtualizacji ASE.

„xpa”
Zdemontuj rozszerzony adres fizyczny (XPA) ASE
instrukcje.

"nazwy-gpr=ABI"
Wydrukuj odpowiednie nazwy GPR (rejestr ogólnego przeznaczenia).
określonego ABI. Domyślnie wybrane są nazwy GPR
zgodnie z ABI deasemblowanego pliku binarnego.

"nazwy-fpr=ABI"
Wydrukuj odpowiednie nazwy FPR (rejestr zmiennoprzecinkowy).
określonego ABI. Domyślnie drukowane są raczej numery FPR
niż imiona.

"nazwy-cp0=ŁUK"
Wydrukuj rejestr CP0 (koprocesor kontroli systemu; koprocesor 0).
nazwy odpowiednie dla procesora lub architektury określonej przez
ŁUK. Domyślnie nazwy rejestrów CP0 wybierane są wg
architektura i procesor deasemblowanego pliku binarnego.

"nazwy-hwr=ŁUK"
Wydrukuj HWR (rejestr sprzętowy, używany przez instrukcję „rdhwr”)
nazwy odpowiednie dla procesora lub architektury określonej przez
ŁUK. Domyślnie nazwy HWR są wybierane zgodnie z
architektura i procesor deasemblowanego pliku binarnego.

"nazwy-reg=ABI"
Wydrukuj nazwy GPR i FPR odpowiednio do wybranego ABI.

"nazwy-reg=ŁUK"
Drukuj nazwy rejestrów specyficzne dla procesora (rejestr CP0 i nazwy HWR)
odpowiednio do wybranego procesora lub architektury.

W przypadku dowolnej z wymienionych powyżej opcji, ABI or ŁUK można określić
as numeryczna aby drukowane były numery zamiast nazw, dla
wybrane typy rejestrów. Możesz wyświetlić listę dostępnych wartości
ABI i ŁUK używając --help opcja.

W przypadku VAX można określić adresy wejścia funkcji za pomocą -M
wpis: 0xf00ba. Możesz użyć tego wielokrotnie, aby poprawnie
dezasemblować pliki binarne VAX, które nie zawierają tablic symboli (np
zrzuty ROMu). W takich przypadkach maska ​​wprowadzania funkcji będzie
w przeciwnym razie zostaną zdekodowane jako instrukcje VAX, co prawdopodobnie doprowadziłoby
reszta funkcji została błędnie zdemontowana.

-p
--prywatne-nagłówki
Wydrukuj informacje specyficzne dla formatu pliku obiektowego. The
Dokładne drukowane informacje zależą od formatu pliku obiektowego. Dla
niektórych formatach plików obiektowych, nie są drukowane żadne dodatkowe informacje.

-P Opcje
--prywatny=Opcje
Wydrukuj informacje specyficzne dla formatu pliku obiektowego. The
argument Opcje to lista oddzielona przecinkami, która zależy od
formacie (lista opcji wyświetlana jest przy pomocy).

W przypadku XCOFF dostępne opcje to:

"nagłówek"
"na zewnątrz"
"Sekcje"
„symbole”
„przenosiny”
„linia”
"ładowarka"
"z wyjątkiem"
"typchka"
"śledzenie"
"toc"
"ldinfo"

Nie wszystkie formaty obiektów obsługują tę opcję. W szczególności ELF
format go nie używa.

-r
--relok
Wydrukuj wpisy relokacji pliku. Jeśli jest używany z -d or -D,
relokacje są drukowane przeplatane demontażem.

-R
--dynamiczna relokacja
Wydrukuj wpisy dynamicznej relokacji pliku. To jest tylko
ma znaczenie w przypadku obiektów dynamicznych, takich jak określone typy obiektów współdzielonych
biblioteki. Jeśli chodzi o -r, jeśli jest używany z -d or -D, przeprowadzki są
drukowane przeplatane demontażem.

-s
--pełna-treść
Wyświetl pełną zawartość żądanych sekcji. Domyślnie
wyświetlane są wszystkie niepuste sekcje.

-S
--źródło
Jeśli to możliwe, wyświetl kod źródłowy zmieszany z demontażem.
Implikuje -d.

--prefiks=prefiks
Sprecyzować prefiks dodać do ścieżek bezwzględnych, gdy jest używany z -S.

--prefiks-strip=poziom
Wskaż, ile początkowych nazw katalogów należy usunąć
przewodowe ścieżki bezwzględne. Bez tego nie ma efektu --prefiks=prefiks.

--show-raw-inn
Podczas demontażu instrukcji wydrukuj instrukcję szesnastkowo jako
także w formie symbolicznej. Jest to ustawienie domyślne, z wyjątkiem sytuacji, gdy
--prefiks-adresy Jest używane.

--no-show-raw-inn
Podczas demontażu instrukcji nie drukuj instrukcji
bajty. Jest to wartość domyślna, gdy --prefiks-adresy Jest używane.

--insn-szerokość=szerokość
Wyświetlacz szerokość bajtów w jednej linii podczas deasemblacji
instrukcje.

-W[lLiaprmfFsoRt]
--dwarf[=rawline,=odkodowana linia,=informacje,=skrót,=nazwy wydawców]
--krasnolud[=zakresy,=makro,=ramki,=ramki-interp,=str,=loc]
--krasnolud[=Zakresy,=typy publikacji,=trace_info,=trace_abbrev]
--krasnolud[=trace_ranges,=gdb_index]
Wyświetla zawartość sekcji debugowania w pliku, jeśli takie istnieją
obecny. Jeśli po
przełącznik, wówczas dostępne będą tylko dane znalezione w tych konkretnych sekcjach
porzucone.

Należy pamiętać, że nie ma opcji wyświetlania treści zawierającej jedną literę
sekcji śledzenia lub .gdb_index.

Uwaga: dane wyjściowe z =informacje Na opcję może mieć również wpływ opcja
Opcje --głębokość karłowataThe --krasnolud-start oraz --krasnoludzka kontrola.

--krasnolud-głębokość=n
Ogranicz zrzut sekcji „.debug_info” do n dzieci. To jest
przydatne tylko z --krasnolud=informacje. Domyślnie drukowane są wszystkie matryce;
specjalna wartość 0 dla n również będzie miało taki efekt.

Z niezerową wartością dla n, umiera na lub głębiej niż n poziomy będą
nie być drukowane. Asortyment dla n jest od zera.

--krasnolud-start=n
Drukuj tylko kości zaczynające się od kości o numerze n. To jest tylko
przydatne z --krasnolud=informacje.

Jeśli zostanie określona, ​​ta opcja uniemożliwi drukowanie dowolnego nagłówka
informacje i wszystkie DIE przed numerem DIE n. Tylko rodzeństwo
i dzieci określonego DIE zostaną wydrukowane.

Może być używany w połączeniu z --głębokość karłowata.

--krasnoludzka kontrola
Włącz dodatkowe sprawdzanie spójności informacji krasnoludów.

-G
-- dźgnięcia
Wyświetl pełną zawartość żądanych sekcji. Wyświetl
zawartość sekcji .stab i .stab.index i .stab.excl z
plik ELF. Jest to przydatne tylko w systemach (takich jak Solaris 2.0)
w którym wpisy tabeli symboli debugujących „.stab” są przenoszone w pliku
Sekcja ELF. W większości innych formatów plików debugowanie symbol-table
wpisy są przeplatane symbolami powiązań i są widoczne w
dotychczasowy --symbole wyjście.

--start-adres=adres
Rozpocznij wyświetlanie danych pod podanym adresem. Ma to wpływ na
wyjście z -d, -r i -s opcje.

--stop-adres=adres
Zatrzymaj wyświetlanie danych pod podanym adresem. Ma to wpływ na
wyjście z -d, -r i -s opcje.

-t
--symbole
Wydrukuj wpisy tabeli symboli pliku. Jest to podobne do
informacje dostarczone przez nm programu, chociaż format wyświetlania
jest inny. Format wyniku zależy od formatu
plik, który jest zrzucany, ale istnieją dwa główne typy. Jeden wygląda
lubię to:

[4](sec 3)(fl 0x00)(ty 0)(scl 3) (nx 1) 0x00000000 .bss
[6](sec 1)(fl 0x00)(ty 0)(scl 2) (nx 0) 0x00000000 fred

gdzie liczba w nawiasach kwadratowych jest numerem
wpis w tablicy symboli, s numer to numer sekcji,
dotychczasowy fl wartością są bity flagi symbolu, the ty liczba to
typ symbolu, sc liczba to klasa przechowywania symbolu, a
nx wartość to liczba wpisów pomocniczych powiązanych z
symbol. Ostatnie dwa pola to wartość symbolu i jego nazwa.

Innym popularnym formatem wyjściowym, zwykle spotykanym w przypadku plików opartych na ELF,
wygląda tak:

00000000 ld .bss 00000000 .bss
00000000 g .tekst 00000000 fred

Tutaj pierwsza liczba to wartość symbolu (czasami określana jako
jako jego adres). Następne pole to właściwie zestaw znaków
i spacje wskazujące bity flagi ustawione na symbolu.
Znaki te opisano poniżej. Następna jest sekcja z
z którym powiązany jest symbol, lub *ABS* jeśli sekcja jest bezwzględna
(tzn. nie jest powiązany z żadną sekcją), lub *POD* jeśli sekcja jest
odwołuje się do zrzucanego pliku, ale nie jest tam zdefiniowany.

Po nazwie sekcji następuje kolejne pole, numer, dla którego
powszechnymi symbolami jest wyrównanie, a w przypadku innych symboli jest to rozmiar.
Na koniec wyświetlana jest nazwa symbolu.

Znaki flag są podzielone na 7 grup w następujący sposób:

„ja”
"g"
"ty"
„!” Symbol jest lokalny (l), globalny (g), unikalny globalny (u),
ani globalne, ani lokalne (przestrzeń), ani globalne i lokalne
(!). Dla różnych symboli symbol nie może być ani lokalny, ani globalny
powodów, np. dlatego, że jest używany do debugowania, ale tak jest
prawdopodobnie wskazuje na błąd, jeśli kiedykolwiek występuje zarówno lokalnie, jak i
światowy. Unikalne symbole globalne są rozszerzeniem GNU
standardowy zestaw powiązań symboli ELF. Dla takiego symbolu
dynamiczny linker zadba o to w całym procesie
to tylko jeden symbol o tej nazwie i używanym typie.

„w” Symbol jest słaby (w) lub silny (spacja).

„C” Symbol oznacza konstruktor (C) lub zwykły symbol (a
przestrzeń).

„W” Symbol jest ostrzeżeniem (W) lub symbolem normalnym (spacja). A
nazwa symbolu ostrzegawczego jest komunikatem wyświetlanym w przypadku
kiedykolwiek pojawia się odniesienie do symbolu następującego po symbolu ostrzegawczym.

"JA"
„i” Symbol jest pośrednim odniesieniem do innego symbolu (I), a
funkcja, która ma być oceniana podczas przetwarzania relokacji (i) lub a
normalny symbol (spacja).

"re"
„D” Symbol jest symbolem debugowania (d) lub symbolem dynamicznym (D) lub
normalny symbol (spacja).

"F"
"F"
„O” Symbolem jest nazwa funkcji (F) lub pliku (f) lub
obiekt (O) lub po prostu zwykły symbol (spacja).

-T
--dynamic-symy
Wydrukuj wpisy tabeli symboli dynamicznych z pliku. To jest tylko
ma znaczenie w przypadku obiektów dynamicznych, takich jak określone typy obiektów współdzielonych
biblioteki. Jest to podobne do informacji podanych przez nm
program, gdy podano -D (--dynamiczny) opcja.

--symbole-specjalne
Podczas wyświetlania symboli uwzględniane są te, które cel bierze pod uwagę
być w jakiś sposób wyjątkowe i które normalnie nie byłyby interesujące
do użytkownika.

-V
--wersja
Wydrukuj numer wersji objdump i wyjść.

-x
--wszystkie nagłówki
Wyświetl wszystkie dostępne informacje nagłówka, łącznie z symbolem
wpisy tabelaryczne i relokacyjne. Za pomocą -x jest równoznaczne z określeniem
wszystkie -a -f -h -p -r -t.

-w
--szeroki
Sformatuj niektóre linie dla urządzeń wyjściowych, które mają więcej niż 80
kolumny. Nie obcinaj także nazw symboli, jeśli takie są
wystawiany.

-z
--deasembluj-zera
Zwykle wyjście demontażu pomija bloki zer. Ten
Opcja nakazuje deasemblerowi zdemontowanie tych bloków
jak każde inne dane.

@filet
Czytaj opcje wiersza poleceń z filet. Odczytane opcje są wstawiane
w miejsce oryginału @filet opcja. Gdyby filet nie istnieje, lub
nie można odczytać, wtedy opcja będzie traktowana dosłownie, a nie
oddalony.

Opcje w filet są oddzielone białymi znakami. Spacja
znak może być uwzględniony w opcji, otaczając całość
opcję w pojedynczym lub podwójnym cudzysłowie. Dowolny znak (w tym
ukośnik odwrotny) można dodać, poprzedzony znakiem, który ma być
w zestawie z odwrotnym ukośnikiem. ten filet może sam zawierać dodatkowe
@filet opcje; wszelkie takie opcje będą przetwarzane rekurencyjnie.

Użyj i686-linux-gnu-objdump online, korzystając z usług onworks.net