ttf2tfm - Online sa Cloud

PROGRAMA:

NAME

ttf2tfm - bumuo ng mga TeX metric na file mula sa isang TrueType na font

SINOPSIS

ttf2tfm ttffile[.ttf|.ttc] [-c caps-height-factor] [-e extension-factor] [-E encoding-id]
[-f font-index] [-l] [-L ligature-file[.sfd]] [-n] [-N] [-O] [-p inencfile[.enc]]
[-P platform-id] [-q] [-r lumang-glyphname bagong-glyphname] [-R kapalit na file[.rpl]]
[-s slant-factor] [-t outencfile[.enc]] [-T inoutencfile[.enc]] [-u]
[-v vplfile[.vpl]] [-V scvplfile[.vpl]] [-w] [-x] [-y vertical-shift-factor]
[tfmfile[.tfm]]
ttf2tfm --bersyon | - Tumulong

DESCRIPTION

Kinukuha ng program na ito ang metric at kerning na impormasyon ng isang TrueType font at nagko-convert
ito sa mga metric na file na magagamit ng TeX (medyo katulad ng afm2tfm na bahagi ng dvips
pakete; mangyaring kumonsulta sa mga file ng impormasyon nito para sa higit pang mga detalye sa iba't ibang mga parameter
(lalo na ang pag-encode ng mga file).

Dahil ang isang TrueType na font ay kadalasang naglalaman ng higit sa 256 na mga glyph, ang ilang paraan ay kinakailangan upang mapa
isang subset ng TrueType glyph sa isang TeX font. Upang gawin ito, dalawang mga talahanayan ng pagmamapa ay
kailangan: ang una (tinatawag na `input' o `raw' encoding) ay nagmamapa ng TrueType font sa isang raw TeX
font (ang mapping table na ito ay ginagamit ng pareho ttf2tfm at ttf2pk), at ang pangalawa (tinatawag na
Minamapa ng `output' o `virtual' na pag-encode) ang hilaw na font ng TeX sa isa pang (virtual) na font ng TeX,
pagbibigay ng lahat ng kerning at ligature na impormasyon na kailangan ng TeX.

Ang dalawang yugto ng pagmamapa na ito ay may kalamangan na ang isang hilaw na font ay maaaring ma-access gamit ang iba't ibang
LaTeX encodings (hal. T1 at OT1) sa pamamagitan ng virtual na mekanismo ng font, at isang PK file lang ang
kinakailangan.

Para sa mga font ng CJKV (Chinese/Japanese/Korean/old Vietnamese), ibang mekanismo ang ibinigay
(Tingnan ang SUBFONT DEFINISYON MGA FILE sa ibaba).

MGA PARAMETERS

Karamihan sa mga pangalan ng command line switch ay kapareho ng sa afm2tfm para sa kaginhawahan. Isa o
higit pang mga space na character sa pagitan ng isang opsyon at ang halaga nito ay sapilitan; ang mga pagpipilian ay hindi maaaring
pinagsama-sama. Para sa makasaysayang mga kadahilanan, ang unang parameter ay maaaring hindi maging isang switch ngunit dapat na
ang pangalan ng font.

-c caps-height-factor
Ang taas ng maliliit na takip na ginawa gamit ang -V lumipat. Default na halaga ng tunay na ito
ang bilang ay 0.8 beses ang taas ng mga uppercase na glyph.

Babalewalain sa subfont mode.

-e extension-factor
Ang extension factor upang pahabain ang mga character nang pahalang. Default na halaga nito
tunay na numero ay 1.0; kung mas mababa sa 1.0, makakakuha ka ng condensed font.

-E encoding-id
Ang TrueType encoding ID. Default na value ng non-negative integer na ito ay 1.

Babalewalain kung -N Ginagamit.

-f font-index
Ang index ng font sa isang TrueType Collection. Ang default ay ang unang font (index 0).
[Ang mga koleksyon ng TrueType ay karaniwang matatagpuan sa ilang CJK font; hal ang unang font
index ay tumutukoy sa mga glyph at sukatan para sa pahalang na pagsulat, at ang pangalawang font
Ganoon din ang ginagawa ng index para sa patayong pagsulat. Ang mga koleksyon ng TrueType ay karaniwang mayroong
extension `.ttc'.]

Hindi papansinin para sa mga ordinaryong TrueType na font.

-l Gumawa ng mga ligature sa mga subfont sa pagitan ng una at pangalawang byte ng lahat ng orihinal
mga code ng character. Halimbawa: Ang code ng character na 0xABCD ay nagmamapa sa posisyon ng character na 123 in
subfont 45. Pagkatapos ay isang ligature sa subfont 45 sa pagitan ng posisyong 0xAB at 0xCD pointing
to character 123 ang gagawin. Ginagamit ito ng mga font ng Korean HLaTeX package
tampok. Tandaan na ang opsyong ito ay bumubuo ng mga tamang ligature para lamang sa mga TrueType na font
kung saan ang input cmap ay kapareho ng output encoding. Sa kaso ng HLaTeX, mga TTF
dapat may platform ID 3 at encoding ID 5.

Hindi papansinin kung wala sa subfont mode.

-L ligature-file
Katulad ng -l, ngunit ang mga code ng character para sa mga ligature ay tinukoy sa ligature-file. Para sa
halimbawa, ang `-L KS-HLaTeX' ay bumubuo ng mga tamang ligature para sa Korean HLaTeX package
anuman ang platform at encoding ID ng ginamit na TrueType font (ang file na KS-
Ang HLaTeX.sfd ay bahagi ng ttf2pk package).

Ang mga ligature na file ay may parehong format at extension gaya ng mga SFD file. Ang pagpipiliang ito ay
huwag pansinin kung wala sa subfont mode.

-n Gumamit ng mga PS name (ng mga glyph) ng TrueType font. Mga glyph lang na may wastong entry
ang napiling cmap ay ginagamit.

Babalewalain sa subfont mode.

-N Gumamit lamang ng mga PS name ng TrueType font. Walang cmap na ginagamit, kaya ang mga switch -E at
-P walang epekto, na nagiging sanhi ng mensahe ng babala.

Babalewalain sa subfont mode.

-O Gumamit ng mga octal na halaga para sa lahat ng mga code ng character sa VPL file sa halip na mga pangalan; ito ay
kapaki-pakinabang para sa mga font ng simbolo o CJK kung saan walang kahulugan ang mga pangalan ng character gaya ng `A'.

-p inencfile
Ang input encoding file name para sa TTF→raw TeX mapping. Ang parameter na ito ay dapat na
tinukoy sa isang file ng mapa (default: ttfonts.map) na naitala sa ttf2pk.cfg para sa
sunud-sunod ttf2pk tawag.

Babalewalain sa subfont mode.

-P platform-id
Ang TrueType platform ID. Default na value ng non-negative integer na ito ay 3.

Babalewalain kung -N Ginagamit.

-q gumawa ttf2tfm tahimik. Pinipigilan nito ang anumang output ng impormasyon maliban sa babala at
mga mensahe ng error. Para sa mga CJK font, maaaring maging malaki ang output kung hindi mo tinukoy
switch na ito.

-r lumang-glyphname bagong-glyphname
Pumapalit lumang-glyphname sa bagong-glyphname. Ang switch na ito ay kapaki-pakinabang kung gusto mo
magbigay ng hindi pinangalanang glyph (ibig sabihin, isang glyph na maaaring katawanin ng `.gXXX' o
`.cXXX' lang) isang pangalan o kung gusto mong palitan ang pangalan ng isang umiiral nang pangalan ng glyph. Ikaw
hindi magagamit ang `.gXXX' o `.cXXX' glyph name constructs para sa bagong-glyphname; maramihan
mga pangyayari ng -r ay posible.

Kung nasa subfont mode o kung walang nakatukoy na encoding file, babalewalain ang switch na ito.

-R kapalit na file
Gamitin ang switch na ito kung marami kang kapalit na pares; maaari silang kolektahin sa a
file na dapat ay may `.rpl' bilang extension. Ang syntax na ginamit sa naturang pagpapalit
Ang mga file ay simple: Ang bawat walang laman na linya ay dapat maglaman ng isang pares `lumang-glyphname
bagong-glyphname' pinaghihiwalay ng whitespace (nang walang mga panipi). Isang porsyento
ang pag-sign ay nagsisimula ng isang komento sa linya; maaari kang magpatuloy ng isang linya sa susunod na linya na may a
backslash bilang huling karakter.

Kung nasa subfont mode o kung walang nakatukoy na encoding file, babalewalain ang switch na ito.

-s slant-factor
Ang obliqueness factor para pahilis ang font, kadalasang mas maliit sa 1. Default ng
ang tunay na numerong ito ay 0.0; kung ang halaga ay mas malaki kaysa sa zero, ang mga character ay slope sa
sa kanan, kung hindi sa kaliwa.

-t outencfile
Ang output encoding file name para sa (mga) virtual na font. Mga character lang sa hilaw
TeX font ang ginagamit.

Babalewalain sa subfont mode.

-T inoutencfile
Ito ay katumbas ng `-p inoutencfile -t inoutencfile'.

Babalewalain sa subfont mode.

-u Gamitin lamang ang mga character na tinukoy sa pag-encode ng output, at wala ng iba pa. Sa pamamagitan ng
default, ttf2tfm sinusubukang isama ang lahat ng mga character sa virtual na font, kahit na ang mga iyon
hindi naroroon sa pag-encode para sa virtual na font (inilalagay ang mga ito sa kung hindi man-
hindi nagamit na mga posisyon, sa halip ay arbitraryo).

Babalewalain sa subfont mode.

-v vplfile
Mag-output ng VPL file bilang karagdagan sa TFM file. Kung walang output encoding file ay
tinukoy, ttf2tfm gumagamit ng default na pag-encode ng font (cmtt10). tandaan: Mag-ingat sa paggamit
iba't ibang pangalan para sa virtual na font at hilaw na font!

Babalewalain sa subfont mode.

-V scvplfile
Katulad ng -v, ngunit ang virtual na font na nabuo ay isang pseudo small caps font na nakuha ni
pag-scale ng mga malalaking titik ng 0.8 (resp. ang value na tinukoy sa -c) para mag-typeset
maliit na titik. Pinangangasiwaan ng font na ito ang mga accent na titik at pinapanatili ang wastong kerning.

Babalewalain sa subfont mode.

-w Bumuo ng mga vector ng pag-encode ng PostScript na naglalaman ng mga indeks ng glyph, na pangunahing ginagamit sa
i-embed ang mga TrueType na font sa pdfTeX. ttf2tfm kinukuha ang mga pangalan ng TFM at pinapalitan ang
panlapi na may .enc; ibig sabihin, para sa mga file na foo01.tfm, foo02.tfm, ... lumilikha ito
foo01.enc, foo02.enc, ... sa parehong lugar.

Hindi papansinin kung wala sa subfont mode.

-x I-rotate ang lahat ng glyph nang 90 degrees counter-clockwise. Kung hindi -y ibinigay ang parameter,
ang mga pinaikot na glyph ay inilipat pababa nang patayo ng 0.25em.

Hindi papansinin kung wala sa subfont mode.

-y vertical-shift-factor
I-shift pababa ang mga rotated glyph ayon sa ibinigay na halaga (ang unit ay em).

Binabalewala kung wala sa subfont mode o hindi pinaikot ang mga glyph.

--bersyon
Ipinapakita ang kasalukuyang bersyon ng ttf2tfm at ang ginamit na file search library (hal
kpathsea).

- Tumulong Nagpapakita ng impormasyon sa paggamit.

Kung walang ibinigay na pangalan ng TFM file, gagamitin ang pangalan ng TTF file, kasama ang buong path
at pinapalitan ang extension ng `.tfm'.

CMAPS

Taliwas sa Type 1 PostScript font (ngunit katulad ng bagong CID PostScript font format),
karamihan sa mga TrueType na font ay may higit sa isang katutubong talahanayan ng pagmamapa, na tinatawag ding `cmap', na
ipinamapa ang (panloob) na mga indeks ng glyph ng TTF sa (panlabas) na mga code ng character ng TTF. Karaniwan
ang mga halimbawa ay isang talahanayan ng pagmamapa sa mga posisyon ng character na naka-encode ng Unicode, at ang pamantayan
pagmamapa ng Macintosh.

Upang tumukoy ng TrueType mapping table, gamitin ang mga opsyon -P at -E. May -P tukuyin mo ang
platform ID; ang tinukoy na mga halaga ay:

platform platform ID (pid)
────────────────────────────────────
Apple Unicode 0
Macintosh 1
ISO 2
Microsoft 3

Ang encoding ID ay depende sa platform. Para sa pid=0, binabalewala namin ang -E parameter (set
ito sa zero) dahil ang mapping table ay palaging Unicode version 2.0. Para sa pid=1, ang
Ang sumusunod na talahanayan ay naglilista ng mga tinukoy na halaga:

platform ID = 1

script pag-encode ID (eid)
────────────────────────────────────
Romano 0
Japanese 1
Intsik 2
Koreano 3
Arabe 4
Hebreo 5
Griyego 6
Ruso 7
Simbolo ng Romano 8
Devanagari 9
Gurmukhi 10
Gujarati 11
Oriya 12
Bengali 13
Tamil 14
Telugu 15
Kannada 16
Malayalam 17
Sinhalese 18
Burmese 19
Khmer 20
Thai 21
Laotian 22
Georgian 23
Armenian 24
Maldivian 25
Tibetan 26
Mongolian 27
Ay naku 28
Slavic 29
Vietnamese 30
Sindhi 31
Hindi naiintindihan 32

Narito ang mga ISO encoding ID:

platform ID = 2

pag-encode pag-encode ID (eid)
ASCII 0
ISO 10646 1
ISO 8859-1 2

At panghuli, ang mga Microsoft encoding ID:

platform ID = 3

pag-encode pag-encode ID (eid)
Simbolo 0
Unicode 2.0 1
Ilipat ang JIS 2
GB 2312 (1980) 3
Malaking 5 4
KS X 1001 (Wansung) 5
KS X 1001 (Johab) 6
UCS-4 10

Maa-abort ang program kung tutukuyin mo ang isang di-wastong pares ng platform/encoding ID. Ito ay pagkatapos
ipakita ang mga posibleng pares ng pid/eid. Pakitandaan na karamihan sa mga font ay may hindi hihigit sa dalawa o tatlo
cmaps, karaniwang tumutugma sa mga pares ng pid/eid (1,0), (3,0), o (3,1) kung sakaling Latin
batay sa mga font. Ang mga wastong font ng Microsoft ay dapat mayroong (3,1) na talahanayan ng pagmamapa, ngunit may ilang mga font
umiiral (karamihan ay mga Asian na font) na mayroong (3,1) cmap na hindi naka-encode sa Unicode. Ang dahilan para sa
ang kakaibang pag-uugali na ito ay ang katotohanan na ang ilang mga lumang bersyon ng MS Windows ay tatanggihan ang mga font
pagkakaroon ng hindi (3,1) cmap (dahil ang lahat ng hindi Unicode na Microsoft encoding ID ay para sa Asian
Mga bersyon ng MS Windows).

Ang -P at -E mga pagpipilian ng ttf2tfm dapat pantay na tinukoy para sa ttf2pk; ang kaukulang
Ang mga parameter sa isang file ng mapa ay `Pid' at `Eid', ayon sa pagkakabanggit.

Ang default na pares ng pid/eid ay (3,1).

Katulad nito, isang -f dapat na tukuyin ang opsyon bilang parameter na `Fontindex' sa isang file ng mapa.

Kung gagamitin mo ang -N switch, lahat ng cmaps ay binabalewala, gamit lamang ang mga pangalan ng PostScript sa
TrueType font. Ang kaukulang opsyon sa isang map file ay `PS=Only'. Kung gagamitin mo ang -n
switch, ang mga default na pangalan ng glyph na nakapaloob ttf2tfm ay pinalitan ng mga pangalan ng PS glyph
matatagpuan sa font. Sa maraming kaso hindi ito ang gusto mo dahil ang mga pangalan ng glyph sa
kadalasang mali o hindi karaniwan ang font. Ang kaukulang opsyon sa isang file ng mapa ay
`PS=Oo'.

Isang kapalit na pangalan ng glyph na tinukoy sa -r dapat direktang ibigay bilang `lumang-glyphname
bagong-glyphname' sa isang file ng mapa; -R ay katumbas ng opsyong `Palitan'.

INPUT AT oUTPUT MGA ENCODING

Dapat mong tukuyin ang mga vector ng pag-encode mula sa TrueType na font hanggang sa raw na TeX na font at mula sa
ang hilaw na font ng TeX sa virtual na font ng TeX nang eksakto tulad ng sa afm2tfm, ngunit mayroon kang higit pa
mga posibilidad upang matugunan ang mga code ng character. [Na may `encoding vector' isang mapping table
na may 256 na mga entry sa anyo ng isang PostScript vector ang ibig sabihin; tingnan ang file na T1-WGL4.enc nito
pakete para sa isang halimbawa.] Sa afm2tfm, dapat mong i-access ang bawat glyph gamit ang Adobe glyph nito
pangalan, hal. `/quotedsingle' o `/Acircumflex'. Ito ay pinalawig sa ttf2tfm; ngayon
maaari mong (at kung minsan ay dapat) i-access ang mga punto ng code at/o mga glyph nang direkta, gamit ang
sumusunod na syntax para sa pagtukoy ng posisyon ng character sa decimal, octal, o hexadecimal
notasyon: `/.c', `/.c0', o `/.c0x'.
Mga halimbawa: `/.c72', `/.c0646', `/.c0x48'. Upang direktang ma-access ang isang glyph index, gamitin ang
character na `g' sa halip na `c' sa kakapakilala lang na notasyon. Halimbawa: `/.g0x32'. [Tandaan:
Walang saysay ang notasyong `.cXXX' kung -N Ginagamit.]

Para sa mga pares ng pid/eid (1,0) at (3,1), pareho ttf2tfm at ttf2pk kilalanin ang built-in na default
Mga pangalan ng Adobe glyph; ang una ay sumusunod sa mga pangalang ibinigay sa Appendix E ng aklat na `Inside
Macintosh', volume 6, ang huli ay gumagamit ng mga pangalang ibinigay sa TrueType Specification (WGL4,
isang Unicode subset). Tandaan na ang mga pangalan ng Adobe para sa isang partikular na glyph ay kadalasang hindi kakaiba at ginagawa
minsan naiiba, hal, maraming PS font ang may glyph `mu', samantalang ang glyph na ito ay tinatawag
`mu1' sa WGL4 character na itinakda upang makilala ito mula sa totoong letrang Greek na mu. Maging din
alam na ang OpenType (ie TrueType 2.0) na mga font ay gumagamit ng na-update na WGL4 table; ginagamit namin ang data
mula sa pinakabagong na-publish na TrueType na detalye (1.66). Maaari mong mahanap ang mga pagmamapa
mga talahanayan sa source code file na ttfenc.c.

Sa kabilang banda, ang mga switch -n at -N Ginagawang ttf2tfm basahin at gamitin ang PostScript
mga pangalan sa TrueType font mismo (naka-imbak sa `post' table) sa halip na ang default
Mga pangalan ng Adobe glyph.

Gamitin ang -r lumipat upang i-remap ang mga solong pangalan ng glyph at -R upang tukuyin ang isang file na naglalaman ng
kapalit na mga pares ng pangalan ng glyph.

Kung hindi ka pipili ng input encoding, ang unang 256 na glyph ng TrueType font na may
Ang wastong entry sa napiling cmap ay imamapa sa TeX raw font (nang walang -q
pagpipilian, ttf2tfm ini-print ang mapping table na ito sa karaniwang output), na sinusundan ng lahat ng mga glyph na hindi
naka-address pa sa napiling cmap. Gayunpaman, ang ilang mga puntos ng code para sa (1,0) pares ng pid/eid
ay tinanggal dahil hindi nila kinakatawan ang mga glyph na kapaki-pakinabang para sa TeX: 0x00 (null), 0x08
(backspace), 0x09 (horizontal tabulasyon), 0x0d (carriage return), at 0x1d (grupo
separator). Ang `di-wastong character' na may glyph index 0 ay aalisin din.

Kung pinili mo ang -N switch, ang unang 256 glyph ng TrueType font na may wastong
Gagamitin ang pangalan ng PostScript kung sakaling walang tinukoy na pag-encode ng input. Muli, ilang mga glyph
ay inalis: `.notdef', `.null', at `nonmarkingreturn'.

Kung hindi ka pumili ng isang output encoding, ttf2tfm gumagamit ng parehong mapping table bilang afm2tfm
gagamitin (makikita mo ito sa source code file na texenc.c); tumutugma ito sa TeX
teksto ng makinilya. Mga hindi nagamit na posisyon (alinman sa sanhi ng mga walang laman na code point sa pagmamapa
talahanayan o mga nawawalang glyph sa TrueType font) ay pupunan (sa halip arbitraryo) ng
mga character na nasa input encoding ngunit hindi tinukoy sa output encoding (nang walang
ang -q opsyon ttf2tfm nagpi-print ng panghuling output encoding sa karaniwang output). Gamitin ang -u
opsyon kung gusto mo lamang ng mga glyph sa virtual na font na tinukoy sa output
encoding file, at wala nang iba pa.

Isang feature ang nawawala afm2tfm ay naidagdag na kinakailangan ng T1 encoding ng LaTeX:
ttf2tfm gagawa ng glyph `Germandbls' (sa simpleng pagsasama-sama ng dalawang `S' glyph)
kahit para sa mga normal na font kung maaari. Lumalabas ito sa listahan ng glyph bilang huling item, na minarkahan
na may asterisk. Dahil hindi ito tunay na glyph magiging available lang ito sa virtual
font

Para sa parehong pag-encode ng input at output, ang isang walang laman na posisyon ng code ay kinakatawan ng glyph
pangalan `/.notdef'.

Sa pag-encode ng mga file, maaari mong gamitin ang `\' bilang panghuling karakter ng isang linya upang ipahiwatig na ang
Ang input ay ipinagpatuloy sa susunod na linya. Ang backslash at ang sumusunod na karakter ng bagong linya
ay aalisin.

SUBFONT DEFINISYON MGA FILE

Ang mga font ng CJKV (Chinese/Japanese/Korean/old Vietnamese) ay karaniwang naglalaman ng ilang libo
mga glyph; upang magamit ang mga ito sa TeX, kinakailangan na hatiin ang mga malalaking font sa mga subfont.
Ang mga subfont definition file (karaniwang may extension na `.sfd') ay isang simpleng paraan upang gawin
ito nang maayos.

Ang pangalan ng subfont file ay karaniwang binubuo ng isang prefix, isang subfont infix, at isang postfix (na kung saan ay
walang laman sa karamihan ng mga kaso), hal

ntukai23 → unlapi: ntukai, infix: 23, postfix: (walang laman)

Narito ang syntax ng isang linya sa isang SFD file, na naglalarawan ng isang subfont:



:=
kahit ano maliban sa whitespace. Pinakamainam na gumamit lamang ng mga alphanumerical na character.

:=
space, formfeed, carriage return, pahalang at patayong mga tab -- walang bagong linya
character.

:=
|
|


:=


:=
`_'

:=
`:'

:=
hexadecimal (prefix `0x'), decimal, o octal (prefix `0')

Maaaring ipagpatuloy ang isang linya sa susunod na linya na may backslash na nagtatapos sa linya. Ang mga hanay
hindi dapat mag-overlap; ang mga offset ay kailangang nasa hanay na 0-255.

Halimbawa:

Ang linya

03 10: 0x2349 0x2345_0x2347

itinatalaga sa mga posisyong code 10, 11, 12, at 13 ng subfont na mayroong infix na `03'
ang mga code ng character na 0x2349, 0x2345, 0x2346, at 0x2347 ayon sa pagkakabanggit.

Ang mga SFD file sa pamamahagi ay na-customize para sa CJK package para sa LaTeX.

Kailangan mong i-embed ang SFD file name sa TFM font name (sa lugar kung saan ang infix
ay lilitaw) na napapalibutan ng dalawang `@' sign, sa command line resp. isang file ng mapa; pareho
ttf2tfm at ttf2pk lumipat pagkatapos sa subfont mode.

Posibleng gumamit ng higit sa isang solong SFD file sa pamamagitan ng paghihiwalay sa mga ito ng commata at no
puting espasyo; para sa isang ibinigay na subfont, ang unang file ay ini-scan para sa isang entry, pagkatapos ay ang susunod
file, at iba pa. Ino-override ng mga susunod na entry ang mga entry na nakita kanina (maaaring bahagyang lamang).
Halimbawa, ang unang SFD file ay nagse-set up ng saklaw na 0x10-0xA0, at binago ng susunod ang mga entry
0x12 at 0x25. Tulad ng madaling makita, ang algorithm na ito ay nagbibigay-daan para sa pagdaragdag at pagpapalit, ngunit
hindi para tanggalin ang mga entry.

Hindi pinapagana ng subfont mode ang mga opsyon -n, -N, -p, -r, -R, -t, -T, -u, -v, -V at -w para
ttf2tfm; gayundin, walang `Encoding' o `Replacement' na parameter ang pinapayagan sa isang map file.
Binabalewala din ang mga solong kapalit na pangalan ng glyph.

ttf2tfm gagawa ng lahat ng subfont na TFM file na tinukoy sa mga SFD file (ibinigay ang subfont
naglalaman ng mga glyph) sa isang pagtakbo.

Halimbawa:

Ang tawag

ttf2tfm ntukai.ttf ntukai@Big5,Big5-supp@

gagamit ng Big5.sfd at Big5-supp.sfd, na gumagawa lahat subfont file ntukai01.tfm,
ntukai02.tfm, atbp.

RETURN VALUE

Ang ttf2tfm ay nagbabalik ng 0 sa tagumpay at 1 sa pagkakamali; babala at mga mensahe ng error ay nakasulat sa
karaniwang error.

ILANG NOTA ON FILE SEARCHING

Kapwa ttf2pk at ttf2tfm gamitin ang alinman sa kpathsea, emtexdir, O MiKTeX library para sa paghahanap
mga file (emtexdir gagana lamang sa mga operating system na may background na MS-DOSish,
ie MS-DOS, OS/2, Windows; MikTeX ay partikular sa MS Windows).

Bilang isang huling paraan, ang parehong mga programa ay maaaring i-compile nang walang library sa paghahanap; ang hinanap
Ang mga file ay dapat na nasa kasalukuyang direktoryo o tinukoy na may isang landas. Mga default na extension
ay idaragdag din (maliban na ang `.ttf' lamang ang idinagdag at hindi `.ttc').

kpathsea
Ang aktwal na bersyon ng kpathsea ay ipinapakita sa screen kung tatawag ka sa alinman ttf2pk or ttf2tfm
sa --bersyon switch ng linya ng utos.

Narito ang isang talahanayan ng uri ng file at ang katumbas kpathsea mga variable. TTF2PKINPUTS
at ang TTF2TFMINPUTS ay mga variable ng kapaligiran na partikular sa programa na ipinakilala sa kpathsea
bersyon 3.2:

.ttf at .ttc TTFONTS
ttf2pk.cfg TTF2PKINPUTS
.mapa TTF2PKINPUTS
.enc TTF2PKINPUTS, TTF2TFMINPUTS
.rpl TTF2PKINPUTS, TTF2TFMINPUTS
.tfm TFMFONTS
.sfd TTF2PKINPUTS, TTF2TFMINPUTS

Mangyaring kumonsulta sa mga file ng impormasyon ng kpathsea para sa mga detalye sa mga variable na ito.

Dapat mong itakda ang TEXMFCNF variable sa direktoryo kung saan ang iyong texmf.cnf configuration
naninirahan ang file.

Narito ang wastong utos upang malaman kung aling halaga ang a kpathsea variable ay nakatakda (ginagamit namin
TTFONTS bilang isang halimbawa). Ito ay lalong kapaki-pakinabang kung ang isang variable ay hindi nakatakda sa texmf.cnf o
sa kapaligiran, kaya tumuturo sa default na halaga na hard-code sa
kpathsea library.

kpsewhich -progname=ttf2tfm -expand-var='$TTFONTS'

Pinipili din namin ang pangalan ng programa dahil posible na tukuyin ang mga variable na
naghanap lamang para sa isang partikular na programa -- sa aming halimbawa ito ay magiging TTFONTS.ttf2tfm.

Ang isang katulad ngunit hindi magkatulad na paraan ay ang sabihin

kpsewhich -progname=ttf2tfm -show-path='truetype fonts'

[Ang isang buong listahan ng mga uri ng format ay maaaring makuha sa pamamagitan ng pagsasabi ng `kpsewhich --help' sa command
line prompt.] Ganito talaga ttf2tfm (At ttf2pk) paghahanap ng mga file; ang
Ang kawalan ay ang lahat ng mga variable ay pinalawak na maaaring magdulot ng napakahabang mga string.

emtexdir
Dito itatakda ang listahan ng mga suffix at ang mga nauugnay na variable ng kapaligiran nito
autoexec.bat (resp. sa config.sys para sa OS/2):

.ttf at .ttc TTFONTS
ttf2pk.cfg TTFCFG
.mapa TTFCFG
.enc TTFCFG
.rpl TTFCFG
.tfm TEXTFM
.sfd TTFCFG

Kung hindi nakatakda ang isa sa mga variable, may ilalabas na mensahe ng babala. Ang kasalukuyang direktoryo
ay laging hahanapin. Gaya ng dati, isang tandang padamdam ang nakadugtong sa isang path ng direktoryo
nagiging sanhi ng paghahanap ng mga subdirectory sa isang antas, dalawang tandang padamdam ang sanhi ng lahat
mga subdirectory na hahanapin. Halimbawa:

TTFONTS=c:\fonts\truetype!!;d:\myfonts\truetype!

Ang mga konstruksyon tulad ng `c:\fonts!!\truetype' ay hindi posible.

MiKTeX
Kapwa ttf2tfm at ttf2pk ay ganap na isinama sa MiKTeX. Mangyaring sumangguni sa
dokumentasyon ng MiKTeX para sa higit pang mga detalye sa paghahanap ng file.

PROBLEMA

Marami vptovf ang mga pagpapatupad ay nagbibigay-daan lamang ng 100 bytes para sa TFM header (ang limitasyon ay 1024 in
ang TFM file format mismo): 8 bytes para sa checksum at laki ng disenyo, 40 bytes para sa pamilya
pangalan, 20 byte para sa pag-encode, at 4 na byte para sa isang face byte. May natitira lamang na 28 bytes
para sa ilang karagdagang impormasyon na ginagamit ng ttf2tfm para sa isang string ng pagkakakilanlan
(na mahalagang kopya ng command line), at ang limitasyong ito ay palaging lumalampas.

Ang pinakamainam na solusyon ay ang pagtaas ng halaga ng max_header_bytes sa file na vptovf.web
(at malamang din ang pltotf.web) sa, sabihin nating, 400 at muling i-compile vptovf (At pltotf). Kung hindi
makakakuha ka ng ilang (hindi nakakapinsala) mga mensahe ng error tulad ng

Ang HEADER index na ito ay masyadong malaki para sa aking kasalukuyang laki ng talahanayan

na maaaring ligtas na balewalain.

Gamitin ang ttf2tfm online gamit ang mga serbisyo ng onworks.net