jove — Online w chmurze

PROGRAM:

IMIĘ

jove - interaktywny edytor tekstu zorientowany na wyświetlanie

STRESZCZENIE

Jove [ -d katalog ] [ -l libdira ] [ -s udostępniony adres ] [ -ls oba reż ] [ -J ] [ -j ] [ -wn ]
[ -t etykieta ] [ +n filet ] [ +/wzorzec filet ] [ -p filet ] [ filet...]
Jove -r

OPIS

JOVE to własna wersja Emacsa Jonathana. Opiera się na oryginalnym napisanym edytorze EMACS
w MIT przez Richarda Stallmana. Chociaż JOVE ma być kompatybilny z EMACS, istnieją
istnieją pewne zasadnicze różnice między obydwoma redaktorami i nie powinieneś polegać na ich zachowaniu
identycznie.

JOVE działa na każdym rozsądnym terminalu wyświetlacza opisanym w termcap plik (patrz
TERMOCAP(5) więcej szczegółów). Po uruchomieniu JOVE sprawdza, czy masz
Twój TERM zestaw zmiennych środowiskowych. W większości systemów, które zostaną automatycznie skonfigurowane
ty, ale jeśli nie, JOVE zapyta cię, jakiego rodzaju terminala używasz. Unikać
konieczność wpisywania tego za każdym razem, gdy uruchamiasz JOVE, możesz ustawić swój TERM zmienna środowiskowa
się. Sposób, w jaki to zrobisz, zależy od uruchomionej powłoki. Jeśli prowadzisz
C Shell, jak większość z Was, piszesz

% ustawiony TERMIN rodzaj

i za pomocą powłoki Bourne'a piszesz

$TERMIN= rodzaj ; eksport TERM

gdzie rodzaj to nazwa rodzaju terminala, którego używasz (np. vt100). Jeśli żadne z
dzięki tym pracom ktoś ci pomoże.

WYWOŁYWANIE MŁODY

Jeśli uruchomisz JOVE bez argumentów, zostaniesz umieszczony w pustym buforze, zwanym Główny.
W przeciwnym razie wszelkie podane argumenty są uznawane za nazwy plików i każdemu z nich „przypisuje się” swoją nazwę
własny bufor. Faktycznie wczytywany jest tylko pierwszy plik — odczyt pozostałych plików jest opóźniony
dopóki nie spróbujesz użyć buforów, do których są dołączone. To jest dla wydajności
sake: w większości przypadków, gdy uruchamiasz JOVE na dużej liście plików, kończysz tylko na edycji
kilka z nich.

Nazwy wszystkich plików określonych w wierszu poleceń są zapisywane w buforze o nazwie
*minibuf*. Minibufor to specjalny bufor JOVE używany, gdy JOVE wyświetla monit
dla niektórych danych wejściowych dla wielu poleceń (na przykład, gdy JOVE pyta o nazwę pliku).
Kiedy zostaniesz poproszony o podanie nazwy pliku, możesz wpisać ^N (to jest Control-N) i ^P, aby
przeglądaj listę plików określonych w wierszu poleceń. Nazwa pliku
zostanie wstawiony w miejscu, w którym piszesz, a następnie będziesz mógł go edytować tak, jakbyś go wpisywał
siebie.

JOVE rozpoznaje następujące przełączniki:

-d dirname
dirname jest nazwą bieżącego katalogu. To jest dla systemów, które
nie masz wersji powłoki C, która automatycznie obsługuje CWD środowisko
zmienny. Gdyby -d nie jest określony w systemie bez zmodyfikowanej powłoki C, JOVE to zrobi
trzeba znaleźć sam bieżący katalog, a to może być powolne. Możesz
symuluj zmodyfikowaną powłokę C, umieszczając następujące wiersze w powłoce C
plik inicjujący (.cshrc):

alias cd 'cd \!*; setenv CWD $cwd'
alias popd 'popd \!*; setenv CWD $cwd'
alias pushd 'pushd \!*; setenv CWD $cwd'

-l libdira
Pozwala użytkownikowi określić katalog, w którym mogą znajdować się pliki binarne wymagane przez JOVE
zostać znaleziony (domyślnie /usr/lib/jove).

-s udostępniony adres
Umożliwia użytkownikowi określenie katalogu, w którym mają znajdować się pliki inicjujące wymagane przez
Można znaleźć JOVE (domyślnie /usr/lib/jove).

-ls oba reż
Pozwala użytkownikowi określić katalog, w którym znajdują się pliki binarne i inicjalizacja
można znaleźć pliki wymagane przez JOVE.

-J Blokuje odczyt ogólnosystemowego pliku inicjującego (/usr/lib/jove/jove.rc).

-j Blokuje odczyt pliku inicjującego użytkownika (~/.joverc).

+n Odczytuje plik wskazany przez następujący argument i wskazuje pozycję
n't linii zamiast (domyślnej) pierwszej linii. Można to określić więcej niż
raz, ale nie ma sensu używać go dwa razy w tym samym pliku; w takim razie
drugi wygrywa. Jeżeli po znaku + nie podano żadnego argumentu numerycznego, punkt jest taki
umieszczony na końcu pliku.

+/wzorzec
Odczytuje plik wskazany przez następujący argument i wskazuje pozycję
pierwsze dopasowanie wzorca.

-p filet
Analizuje komunikaty o błędach filet. Zakłada się, że komunikaty o błędach znajdują się w pliku a
formacie podobnym do wyjścia kompilatora C, LINT lub GREP.

-t etykieta Prowadzi znajdź tag polecenie włączone etykieta (Patrz tagi(1)).

-wn Dzieli okno na n okna (jeśli n zostanie pominięty, przyjmuje się, że wynosi 2).
Kolejne pliki na liście są wczytywane i wyświetlane w kolejnych oknach.

ODZYSKIWANIE BUFORY PO A CRASH

-r opcja jove uruchamia program odzyskiwania JOVE. Użyj tej opcji, gdy system ulegnie awarii lub
JOVE ulega awarii lub zostajesz przypadkowo wylogowany w JOVE. Jeśli są jakieś bufory
zostaną odzyskane, to je znajdzie.

Recover wyszukuje bufory JOVE, które pozostały i są Twoją własnością. (Nie możesz
odzyskać bufory innych osób, oczywiście.) Jeśli nie było żadnych buforów, które zostały zmodyfikowane
w momencie katastrofy lub tam były, ale odzyskanie nie może ich dostać w swoje ręce, tak będzie
zostaniesz poinformowany komunikatem „Nie ma nic do odzyskania”. W przeciwnym razie odzyskaj wydruki
datę i godzinę wersji buforów, które posiada, a następnie czeka na wpisanie a
dowództwo.

Aby uzyskać listę buforów, o których wie odzyskiwanie, użyj metody podstęp Komenda. To będzie lista
wszystkie bufory i pliki oraz liczba powiązanych z nimi linii. Obok każdego
bufor jest liczbą. Jeśli chcesz odzyskać bufor, użyj metody otrzymać Komenda. Składnia
is otrzymać bufor filename gdzie bufor jest albo nazwą bufora, albo numerem w
początek linii. Jeśli nie wpiszesz nazwy bufora ani nazwy pliku, funkcja Recovery to zrobi
poproś o nie.

Jeśli jest dużo buforów i chcesz odzyskać je wszystkie, użyj metody wyzdrowieć
Komenda. Spowoduje to przywrócenie każdego bufora do nazwy bufora z dodatkiem ``.#''
nazwę (aby oryginał nie został nadpisany). Pyta o każdy plik i czy chcesz
aby przywrócić bufor o tej nazwie, wpisz „tak”. Jeśli chcesz odzyskać plik, ale
na inną nazwę, po prostu wpisz nową nazwę. Jeśli wpiszesz ``nie'' program recovery pominie tę nazwę
plik i przejdź do następnego.

Jeśli chcesz sprawdzić bufor przed podjęciem decyzji o jego odzyskaniu, użyj metody Komenda. Plik
składnia tego jest taka bufor gdzie bufor znowu jest albo jego nazwa, albo numer. Ty
możesz wpisać ^C, jeśli chcesz przerwać drukowanie pliku na terminalu i odzyskać
odpowiedz odpowiednim komunikatem.

Kiedy skończysz i będziesz mieć wszystkie potrzebne bufory, wpisz porzucić rozkaz opuszczenia. Ty
zostanie następnie zapytany, czy można usunąć pliki tmp. Przez większość czasu tak jest
OK i powinieneś wpisać ``tak''. Kiedy to mówisz, JOVE usuwa wszelkie ślady tego
bufory i nie będziesz mógł do nich ponownie zajrzeć. (Jeśli odzyskałeś trochę buforów, oni
nadal będzie w pobliżu, więc nie martw się.) Jeśli nie jesteś pewien, czy wszystko zrozumiałeś
bufory, powinieneś odpowiedzieć „nie”, aby móc ponownie uruchomić program recovery w odpowiednim momencie
później (prawdopodobnie po ustaleniu, które chcesz zapisać). Jezeli tam
było więcej niż jedna awaria sesji JOVE, porzucić sprawi, że zajmiesz się następnym
jeden zamiast wyjść.

Jeśli wpiszesz ^C w dowolnym momencie innym niż drukowanie pliku na terminalu, przywróć
wyjdzie bez słowa. Jeśli to zrobisz, ale żałujesz, że tego nie zrobiłeś, po prostu wpisz ``jove -r''
ponownie skorupę, a zostaniesz przywrócony bez strat.

DOSTAĆ POMÓC

W JOVE dostępnych jest kilka poleceń umożliwiających uzyskanie pomocy. Aby wykonać dowolny plik JOVE
polecenie, wpisz `` X nazwa-polecenie'', po którym następuje . Aby uzyskać listę wszystkich
JOVE każe wpisać `` X”, po którym następuje „?”. The opisz-wiązania polecenie może
zostać użyte do uzyskania listy zawierającej każdy klucz i powiązane z nim polecenie (tj
polecenie, które zostanie wykonane po wpisaniu tego klawisza). Jeśli chcesz zapisać listę
powiązania, możesz ustawić zmienną jove wyślij typ do bufora na ON (za pomocą zestaw
polecenie), a następnie wykonaj opisz-wiązania Komenda. Spowoduje to utworzenie bufora i
umieść w nim listę powiązań, którą normalnie wydrukowałaby na ekranie. Wtedy możesz
zapisz ten bufor do pliku i wydrukuj go, aby użyć go jako karty szybkiego odniesienia. (Zobacz ZMIENNE
poniżej.)

Kiedy już znasz nazwę polecenia, możesz dowiedzieć się, co robi z poleceniem opisać-
komenda polecenie, które możesz szybko wywołać wpisując ``ESC?''. The a propos komenda
wyświetli listę wszystkich poleceń z określonym ciągiem znaków w ich nazwach. Dla
na przykład, jeśli chcesz poznać nazwy wszystkich poleceń, których to dotyczy
Windows, możesz uruchomić ``apropos'' ze słowem kluczowym okno.

Jeśli plik inicjujący zawiera określone przypisania klawiszy dla Twojego terminala, powinno tak być
możliwe jest również przeglądanie układu klawiatury za pomocą makra tabeli klawiszy.

Jeśli nie jesteś zaznajomiony z zestawem poleceń EMACS, warto użyć polecenia run
NAUCZJOVE'A. Zrób to, po prostu wpisz „teachjove” w swojej powłoce i zostaniesz umieszczony
JOVE w pliku zawierającym wskazówki. Gorąco polecam to dla początkujących; możesz
Zaoszczędź sobie dużo czasu i bólu głowy.

KEY WIĄZANIA i ZMIENNE

Możesz zmieniać przypisania klawiszy w JOVE, aby dopasować je do swoich osobistych upodobań. To znaczy, że możesz
zmień działanie klawisza za każdym razem, gdy go naciśniesz. Na przykład domyślnie klawisz ^N to
związany z poleceniem następna linia więc kiedy go wpiszesz, przesuniesz się o wiersz w dół. Jeśli chcesz
aby zmienić wiązanie lub dodać nowe, użyj metody powiązanie z kluczem Komenda. Składnia jest
``powiązanie z kluczem klucz''.

Możesz także w niewielkim stopniu zmienić sposób zachowania JOVE, zmieniając wartość niektórych z nich
zmienne z zestaw Komenda. Składnia jest ustawiona wartość”, gdzie wartość to a
liczba lub ciąg znaków, albo „włączone” lub „wyłączone”, w zależności od kontekstu. Na przykład, jeśli ty
chcesz, aby JOVE tworzył kopie zapasowe plików, ustaw zmienną ``make-backup-files'' na ``on''. Do
zobacz wartość zmiennej, użyj opcji ``print '' Komenda.

INICJALIZACJA

JOVE najpierw czyta ogólnosystemowy plik inicjujący (/usr/lib/jove/jove.rc), który
zapewnia rozsądne ustawienia domyślne dla Twojej instalacji i ładuje standardowe makra. To będzie
zwykle obserwuj zmienną środowiskową TERM, aby zapewnić klucz specyficzny dla terminala
powiązania i mapę twojej klawiatury (zobacz standardowe makro ``keychart'').

JOVE następnie automatycznie odczytuje dalsze polecenia z pliku inicjującego o nazwie
``.joverc'' (``jove.rc'' w MSDOS) w katalogu HOME. W tym pliku możesz umieścić
polecenia, które normalnie wpisuje się w JOVE. Jeśli chcesz zmienić rozmieszczenie klawiszy
i ustawiaj pewne zmienne za każdym razem, gdy wchodzisz do JOVE, powinieneś umieścić je w swoim
plik inicjujący. Oto kilka linijek ode mnie:
włącz dopasowanie wyrażeń regularnych
1 automatyczne wykonanie polecenia auto-fill /tmp/Re\|.*drft
powiązanie z kluczem i-wyszukiwanie do przodu ^\
powiązanie z kluczem i-search-reverse ^R
powiązanie z kluczem znalezienie znacznika w punkcie ^[^T
powiązanie z klawiszem przewijanie w dół ^C
okno wzrostu powiązane z kluczem ^Xg
okno zmniejszania powiązania z klawiszem ^Xs
(Zauważ, że znaki kontrolne mogą składać się z dwóch sekwencji znaków (np. ^ i C
razem jako ^C) lub rzeczywisty znak kontrolny. Jeśli chcesz użyć samego ^, you
musi go wykonać BackSlashem (np. powiązanie z kluczem Grow-Window ^X\^ wiąże Grow-Window z ``^X^'').

ŚRODOWISKO

Jeśli zmienna LC_CTYPE (Patrz otaczać(5)) nie jest ustawione w środowisku operacyjnym
zachowanie JOVE dla LC_CTYPE Kategoria ustawień regionalnych jest określana na podstawie wartości atrybutu JĘZYK
Zmienna środowiskowa. Gdyby LC_ALL jest ustawiony, jego zawartość służy do zastąpienia obu JĘZYK
i LC_CTYPE zmienny. Jeśli żadna z powyższych zmiennych nie jest ustawiona w środowisku, plik
Ustawienia regionalne „C” (w stylu amerykańskim) określają zachowanie JOVE.

LC_CTYPE
Określa sposób, w jaki JOVE obsługuje znaki. Gdy LC_CTYPE jest ustawiona na prawidłową wartość, JOVE
może wyświetlać i obsługiwać tekst i nazwy plików zawierające prawidłowe znaki
widownia. W szczególności znaki będą poprawnie rozpoznawane jako górne lub dolne
etui i wyświetlane, jeśli można je wydrukować. Jednak JOVE nie może wyświetlić ani obsłużyć wersji rozszerzonej
Znaki kodu Unix (EUC) o szerokości większej niż 1 bajt. W ustawieniach regionalnych „C”
poprawne są tylko znaki z 7-bitowego kodu ASCII (wszystkie znaki z ustawionym ósmym bitem
wyświetlane w formacie ósemkowym). W ustawieniach regionalnych „iso_8859_1” (jeśli jest obsługiwany przez system operacyjny) plik
dostępny jest pełny alfabet łaciński-1. Można do tego wykorzystać zmienną JOVE ``lc-ctype''
zmień ustawienia regionalne, gdy JOVE jest uruchomiony.

TROCHĘ MNIEJSZY SZCZEGÓŁY

W wielu przypadkach powinieneś wpisać ^\ zamiast ^S. Na przykład sposób wyszukiwania a
string jest udokumentowany jako ``^S'', ale w rzeczywistości powinieneś wpisać ``^\''. To jest
ponieważ ^S jest znakiem XOFF (co jest wysyłane po wpisaniu klawisza NO SCROLL), i
jasne, że to nie zadziała. Znak XON to ``^Q'' (jest wysyłany po wpisaniu NIE
PRZEWIŃ ponownie), co jest udokumentowane jako sposób na wykonanie wstawienia cudzysłowu. Klucz alternatywny dla
to jest ``^^'' (wpisywane jako ``^`'' na vt100 i ich podróbkach). Jeśli chcesz włączyć ^S
i ^Q i wiesz, co robisz, możesz umieścić linię:
ustaw zezwolenie-^S-i-^Q na włączone
w pliku inicjującym.

Jeśli twój terminal ma metaklucz i włączysz zmienną ``meta-key'', JOVE go użyje
do generowania poleceń, które w przeciwnym razie zaczynałyby się od ESC. JOVE zrobi to automatycznie
włącz ``meta-key'', jeśli istnieje zmienna środowiskowa METAKEY. Jest to przydatne, jeśli
masz różne terminale (np. jeden w domu i jeden w pracy), a jeden ma metaklucz i
drugi nie. Jeśli jednak obowiązują ustawienia regionalne rozpoznające znaki 8-bitowe, a
metakey może być lepiej użyty do wygenerowania dodatkowych znaków (więc zostaw ``meta-key''
zmienna wyłączona).

Korzystaj z jove online, korzystając z usług onworks.net