Dokumenty<Poprzedni | Spis treści | Następne>
Wyjaśniliśmy, jak SysV startowych działa na maszynach opartych na architekturze x86. Procedury uruchamiania mogą się różnić w przypadku innych architektur i dystrybucji. Inne systemy mogą używać stylu BSD startowych, gdzie pliki startowe nie są podzielone na wiele części /etc/rc .D katalogi. Może się również zdarzyć, że Twój system używa
/etc/rc.d/init.d zamiast /etc/init.d.
4.2.5. Poziomy uruchomienia początkowego
Idea obsługi różnych usług na różnych poziomach działania zasadniczo opiera się na fakcie, że różne systemy mogą być wykorzystywane na różne sposoby. Z niektórych usług nie można korzystać, dopóki system nie znajdzie się w określonym stanie lub tryb, na przykład dostępność dla więcej niż jednego użytkownika lub dostępność sieci.
Są chwile, w których możesz chcieć obsługiwać system w niższym trybie. Przykładami są naprawianie problemów z uszkodzeniem dysku na poziomie uruchomienia 1, tak aby w systemie nie mogli przebywać inni użytkownicy, lub pozostawienie serwera na poziomie uruchomienia 3 bez uruchomionej sesji X. W takich przypadkach uruchamianie usług, których działanie zależy od wyższego trybu systemu, nie ma sensu, ponieważ i tak nie będą działać poprawnie. Dzięki przypisaniu każdej usługi do uruchomienia po osiągnięciu jej określonego poziomu działania, zapewniasz uporządkowany proces uruchamiania i możesz szybko zmienić tryb pracy maszyny, nie martwiąc się, które usługi ręcznie uruchomić, a które zatrzymać.
Dostępne poziomy pracy są ogólnie opisane w / etc / inittab, co częściowo pokazano poniżej:
#
# inittab Ten plik opisuje, jak powinien zostać skonfigurowany proces INIT
# system na określonym poziomie działania.
# Domyślny poziom pracy. Poziomy uruchomienia to:
# 0 - halt (NIE ustawiaj tej opcji initdefault)
#1 - Tryb pojedynczego użytkownika
#2 – Wielu użytkowników, bez NFS
# (Tak samo jak 3, jeśli nie masz połączenia sieciowego)
# 3 - Pełny tryb wielu użytkowników
#4 - nieużywany
#5 – X11
# 6 - restart (NIE ustawiaj na to initdefault)
#
id: 5: initdefault:
<--cięcie-->
#
# inittab Ten plik opisuje, jak powinien zostać skonfigurowany proces INIT
# system na określonym poziomie działania.
# Domyślny poziom pracy. Poziomy uruchomienia to:
# 0 - halt (NIE ustawiaj tej opcji initdefault)
#1 - Tryb pojedynczego użytkownika
#2 – Wielu użytkowników, bez NFS
# (Tak samo jak 3, jeśli nie masz połączenia sieciowego)
# 3 - Pełny tryb wielu użytkowników
#4 - nieużywany
#5 – X11
# 6 - restart (NIE ustawiaj na to initdefault)
#
id: 5: initdefault:
<--cięcie-->
Możesz dowolnie skonfigurować nieużywane poziomy uruchamiania (zwykle jest to poziom 4), według własnego uznania. Wielu użytkowników konfiguruje te poziomy uruchamiania w sposób, który jest dla nich najbardziej sensowny, pozostawiając standardowe poziomy uruchamiania bez zmian. Umożliwia im to szybkie wprowadzanie i wychodzenie z niestandardowej konfiguracji bez zakłócania normalnego zestawu funkcji na standardowych poziomach działania.
Jeśli komputer przejdzie w stan, w którym nie można go uruchomić z powodu błędu / etc / inittab lub nie pozwoli Ci się zalogować, ponieważ masz uszkodzony plik / Etc / passwd plik (lub jeśli po prostu zapomniałeś hasła), uruchom komputer w trybie pojedynczego użytkownika.
Brak grafiki?
Kiedy pracujesz w trybie tekstowym, ponieważ na konsoli twojego komputera nie pojawił się graficzny ekran logowania, możesz normalnie przełączyć się na konsolę 7 lub nowszą, aby mieć graficzne logowanie. Jeśli to jest
tak nie jest, sprawdź bieżący poziom pracy za pomocą polecenia którzy testują i oceniają narzędzia, przedstawiając swoje potrzeby i wyzwania w kontekście stosowanych narzędzi -r. Jeśli jest ustawiony na coś innego niż oryginalne ustawienie domyślne / etc / inittabistnieje prawdopodobieństwo, że system domyślnie nie uruchomi się w trybie graficznym. Skontaktuj się z administratorem systemu lub przeczytaj inicj. człowiek w tym wypadku. Należy pamiętać, że przełączanie poziomów pracy najlepiej odbywa się za pomocą telini Komenda; przełączenie z konsoli tekstowej na graficzną i odwrotnie nie wymaga zmiany poziomu działania.
Omówienie poziomów uruchamiania, skryptów i konfiguracji w tym przewodniku stara się być jak najbardziej ogólne. Istnieje wiele odmian. Na przykład Gentoo Linux przechowuje skrypty w plikach /etc/run poziomy. Inne systemy mogą najpierw przejść przez (a) niższy poziom(y) uruchamiania i wykonać tam wszystkie znajdujące się tam skrypty, zanim osiągną końcowy poziom uruchomienia i wykonają te skrypty. Więcej informacji można znaleźć w dokumentacji systemu. Możesz także przeczytać skrypty, o których mowa w / etc / inittab aby lepiej zrozumieć, co dzieje się w Twoim systemie.
4.2.5.1. Przybory
Połączenia chkconfig or aktualizacja-rc.d Jeśli są zainstalowane w systemie, zapewniają proste narzędzie wiersza poleceń do konserwacji /etc/init.d hierarchia katalogów. Odciąża to administratorów systemu od konieczności bezpośredniego manipulowania licznymi dowiązaniami symbolicznymi w katalogach znajdujących się poniżej /etc/rc[x].d.
Ponadto niektóre systemy oferują tzw ntsysv narzędzie udostępniające interfejs tekstowy; może się okazać, że jest to łatwiejsze w użyciu niż chkconfiginterfejs wiersza poleceń. W SuSE Linux znajdziesz plik Jast i wstaw narzędzia. Aby uzyskać łatwą konfigurację Mandrake, możesz wypróbować DrakConf, który umożliwia między innymi przełączanie pomiędzy poziomami uruchamiania 3 i 5. W Mandrivie stało się to Centrum sterowania Mandriva Linux.
Większość dystrybucji udostępnia graficzny interfejs użytkownika do konfigurowania procesów. Sprawdź w dokumentacji systemu.